เรื่องโฉนดถุงกล้วยแขกพระพยอม:ต้องให้ความเป็นธรรมกับกรมที่ดิน

        เรื่องที่พระพยอมซื้อที่ดินแปลงหนึ่งแล้วสุดท้ายต้องคืนเจ้าของที่แท้จริงไปในทาง Social กลับมองว่ากรมที่ดินเป็นจำเลยของสังคมแต่มองให้ดี 
        กรณีนี้คือการที่พระพยอมซื้อที่ดินที่ได้จากการครอบครองปรปักษ์แต่กลับเป็นการออกโฉนดที่มิชอบ พระพยอมจึงต้องคืนที่ดินที่ซื้อมา 10 ล้านบาท และถมดินไปอีก 1 ล้านบาท แก่เจ้าของไปกรณีนี้เกิดเมื่อวันที่ 2 เมษายน 2550ศาลจังหวัดนนทบุรีได้ตัดสินให้เพิกถอนการครอบครองกรรมสิทธิ์ที่ดินของจำเลยที่ 1 คือ นางวันทนา สุขสำเริง และจำเลยที่ 2 คือมูลนิธิสวนแก้ว โดยให้กรรมสิทธิ์ที่ดิน 1 ไร่ 1 งาน 55 ตารางวา กลับไปเป็นของ นางทองอยู่หิรัญประดิษฐ์ ตามเดิม (http://bit.ly/2iDUj9V) การซื้อที่ดินด้วยเงิน10 ล้านบาทในปี 2547 ก็เป็นโมฆะด้วย
         สำหรับการครอบครองปรปักษ์นั้นตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382 ได้บัญญัติว่า"บุคคลใดครอบครองทรัพย์สินของผู้อื่นไว้โดยสงบและโดยเปิดเผยด้วยเจตนาเป็นเจ้าของถ้าเป็นอสังหาริมทรัพย์ได้ครอบครองติดต่อกันเป็นเวลาสิบปี.. .ท่านว่าบุคคลนั้นได้กรรมสิทธิ์" (http://bit.ly/2iDNJ3l) โดยในการนี้จะต้องเป็นที่ดินที่มีโฉนดที่ดินแต่ถ้ามีหนังสือรับรองการทำประโยชน์ (น.ส.3 น.ส.3ก น.ส.3ข) ก็สามารถ "แย่งการครอบครองได้ภายใน 1 ปี
        ไม่ทวงเงินคืนจากผู้ขาย พระพยอมไม่ฟ้องผู้ขายที่ดินแปลงนี้ (http://bit.ly/2hRv2Mv)ท่านกล่าวว่า มีตัวละครหลายตัว (รวมศาลและกรมที่ดิน)ไม่ใช่มีเฉพาะผู้ขาย แต่นั่นคงไม่ใช่ประเด็นที่ไม่ควรฟ้องผู้ขายเพราะผู้ขายได้เงินจากมูลนิธิวัดสวนแก้วไป 10 ล้านบาทแม้ผู้ขายได้เสียใช้จ่ายและลูกหลานใช้เงินไปแล้ว(ตามที่พระพยอมกล่าวซึ่งไม่ทราบว่าจริงหรือไม่) พระพยอมจึงควรเรียกร้องเงินมาคืนวัดการไม่ทวงค่าเสียหายจากผู้ขายเพื่อเอาเงินวัดที่ได้จากสาธุชนผู้บริจาคคืนมาก็เท่ากับทำเงินของส่วนรวมสูญไป พระพยอมและมูลนิธิจึงควรใช้คืนแก่วัดเองหรือไม่
         นางวันทนา (ผู้ขาย)อ้างว่าตนและมารดาอยู่มา 30 ปีก่อนไปขอจดครอบครองปรปักษ์แต่พระพยอมอยู่วัดสวนแก้วนี้ก่อนเสียอีก คือมาอยู่ตั้งแต่ปี 2521(http://bit.ly/2iC6ztp) หรือ 36ปีก่อนซื้อที่ดินแปลงนี้ พระพยอมก็เป็นคนที่เกิดแถวนี้ท่านเดินบิณฑบาตผ่านที่ดินนี้ทุกวัน เจ้าของที่ดินและทายาทอาจเคยใส่บาตรท่านก็ได้ท่านน่าจะพอรู้ว่าใครคือเจ้าของที่ดินแปลงข้างวัดนี้นอกจากพระพยอมไม่ฟ้องนางวันทนาแล้วในภายหลังท่านยังเมตตาให้ที่พักอาศัยระยะหนึ่งโดยท่านบอกว่ามีคนตามล่านางอยู่ซึ่งเป็นข้อที่ไม่อาจพิสูจน์(http://bit.ly/2iFmNA5)
        เพ่งโทษไปที่กรมที่ดิน: พระพยอมเคยกล่าวว่า ". . .เจ้าหน้าที่กรมที่ดินน่าจะช่วยกันคิด ช่วยค่าเสียหายทางวัดบ้าง ซึ่งหากทางวัดไม่ได้รับการเยียวยาเลยก็อยากจะปิดวัดประท้วง. . .ถ้าไม่ทำอะไรเราจะดับเครื่องชน. ..ตอนนี้ร่างกายอาตมาก็ไม่ค่อยจะดีถ้าอาตมาเป็นอะไรหรือตายไปก็ขอให้ญาติโยมรู้ไว้ว่าอาตมาตาย เพราะกรมที่ดิน. . .หากปีนี้เรียกร้องไม่ได้ผลไม่ได้รับการเยียวยาให้ทางวัด 10 กว่าล้านบาทคงต้องปิดโครงการหลายอย่าง ทั้งให้ทุนการศึกษาเด็กนักเรียนปีละ 2-3 ล้านบาท ช่วยเหลือคนชรา หรือโครงการต่างๆ บวชเณรภาคฤดูร้อนคงต้องหยุดไว้อาลัย ไว้ทุกข์กับข้าราชการไทย" (http://bit.ly/2hSUhMN)
        นอกจากนี้พระพยอมยังกล่าวด้วยอารมณ์ว่า "อาตมาคงถึงขั้นต้องเอาโฉนดไปขยายใหญ่แล้วทาสีดำพร้อมพวงหรีดขึ้นป้ายหน้าวัด และเขียนลงไปว่า “โฉนดอัปยศออกโดยกรมที่ดิน บางใหญ่” แล้วอาตมาจะปิดวัด 9 เดือน หลบไปพักผ่อนที่สาขาบุรีรัมย์เพราะคงอยู่ที่นี่ไม่ได้แล้วมันแสลงใจที่ต้องเห็นที่ดินที่ถูกหลอกทุกวันต้องผ่านเข้าออกทุกวัน ทนไม่ได้จริงๆและถ้าเจ้าหน้าที่ที่ดินบางใหญ่ยังไม่รู้สึกสำนึกที่จะเยียวยาก็จะไปปักกลดประท้วงหน้าสำนักงานที่ดินบางใหญ่ให้มันรู้ไปเลยพระก็ถูกหลอกได้" แต่สุดท้ายทำอนุสาวรีย์โฉนดถุงกล้วยแขก http://bit.ly/2iPHYiH)และมอบถุงกล้วยแขกที่ทำด้วยโฉนดดังกล่าวให้อธิบดีกรมที่ดิน (พ.ศ.2557http://bit.ly/2iPKGVx)
        กรณีนี้ไม่อาจเอาผิด
         1. กรมที่ดินที่ออกเอกสารสิทธิ์ตามคำสั่งศาลไม่อาจขัดได้
         2. ศาลก็ไม่ได้ผิดเพราะพิพากษาตามข้อมูลที่ได้รับมา
         ศ.วิริยะนามศิริพงศ์พันธุ์ก็ยังกล่าวว่ากรมที่ดินก็ไม่ได้ผิด ศาลก็ไม่ได้ผิดต้องไปเอาเงินคืนจากนางวันทนา (คนขาย) (http://bit.ly/2j6hCIl) และในการสู้คดี ผู้ขายก็กลับยอมยกที่ดินคืนแก่เจ้าของที่ดินอย่างง่ายดายแสดงว่าผู้ขายคงมีพฤติกรรมน่าสงสัย ความผิดของคนขายที่ได้เงินไปเต็มๆแม้อาจไม่มีเงินเหลือเพราะส่วนหนึ่งใช้เพื่อการเสียภาษี ให้คนช่วยวิ่งเต้นหรือลูกหลานรวมทั้งตัวเองใช้เงินไปหมดแล้ว
        ดังนั้นในการซื้อที่ดินควรดูว่าเป็นที่ดินที่ได้จากการครอบครองปรปักษ์หรือไม่หากใช่และมีโฉนดถูกต้อง ก็ต้องสืบทราบให้ชัดเจนว่ายังมีกรณีข้อพิพาทใด ๆเกิดขึ้นได้หรือไม่ หาไม่จะเป็นความเสี่ยงประการหนึ่งแม้แต่ในกรณีโฉนดที่ดินที่สร้างหลังปี 2497ที่มีพระราชบัญญัติคุ้มครองและสงวนป่า และมีการประกาศเขตป่าสงวนก็สามารถถูกเพิกถอนเอกสารสิทธิ์ได้หากอยู่ในเขตป่าสงวนดังกล่าว
        อีกประเด็นหนึ่งก็คือ ราคาที่ดินแปลงนี้ที่พระพยอมซื้อในราคา 10 ล้านสำหรับที่ดิน 1 ไร่ 1 งาน55 ตารางวา หรือ 555 ตารางวาเป็นเงินตารางวาละ 18,000 บาทโดยประมาณในขณะนั้นที่ดินแถวนั้นขายกันในราคาประมาณตารางวาละ 21,000บาท แสดงว่าท่านคงซื้อได้ต่ำกว่าราคาตลาดเล็กน้อยอย่างไรก็ตามในขณะนี้ราคาที่ดินแปลงดังกล่าว ควรจะเพิ่มเป็นเงินตารางวาละ 60,000 บาท เพราะมีรถไฟฟ้าสายสีม่วงผ่าน ดังนั้นหากจะซื้อมาอีกครั้งหนึ่งก็คงเป็นเงินรวม 33.3 ล้านบาท
        ราคาที่ดินแถวนั้นในช่วงปี 2546-2559 เพิ่มขึ้นประมาณ8.4% ต่อปีทั้งนี้จากฐานข้อมูลของศูนย์ข้อมูลวิจัยและประเมินค่าอสังหาริมทรัพย์ไทย (www.area.co.th)การสูญเสียโอกาสจากที่ดิน 10 ล้านบาทเป็น 33 ล้านบาท ผู้ที่เกี่ยวข้องโดยเฉพาะคนขายและทั้งฝั่งคนซื้อที่เป็นผู้ตัดสินใจทำนิติกรรม แต่ไม่ทวงเงินจากคนขายและครอบครัวก็ควรรับผิดชอบ ไม่ควรให้เงินหายไปเฉยๆ
        ในการทำนิติกรรมที่ดินใด ๆ เราจึงต้องมีการตรวจสอบให้ดีเสียก่อนซึ่งอาจมีค่าใช้จ่ายพอสมควร แต่ก็ไม่มากนัก เข้าทำนอง "ฆ่าควายอย่าเสียดายเกลือ" นะครับ
         “ถ้ากรมที่ดินไม่ผิด แล้วใครผิด !?!”

ที่มา: http://www.area.co.th/thai/area_announce/area_press.php?strquey=press_announcement1883.htm