ถึงเวลาหรือยัง? ที่ชาวพุทธ ต้องสวดมนต์เป็นครอบครัว เพื่ออะไร ?

ฉันเคยไปเยี่ยมญาติ ที่นอนโรงพยาบาล ทำให้ฉันคิดว่า ...?

หลายครั้งที่ฉันรู้สึกว่า ความเจ็บป่วยนั้นต้องให้ความสำคัญมาก ๆ กับทุก ๆ คนที่เรารู้จัก เพราะเขากำลังมีทุกข์มาก โดยเฉพาะคนป่วยที่นอนบนเตียง เขาอยากหายมากที่สุด ถึงเวลานั้น แม้เงินทองมากมายที่เคยทุ่มชีวิตหามา เขาคงไม่ได้อยากเห็น เท่ากับเห็นตนเองหายป่วยและมีความสุขลุกเดินได้ ตามสภาพที่คนปกติเขาเป็นกัน

รองลงมา คือ หมู่ญาติ โดยเฉพาะลูกหลานคนใกล้ชิดมากที่สุด ที่จะต้องทุกข์ใจมาก

ส่วนเพื่อนหรือคนอื่น ๆ ที่รักใคร่ ก็รองลงมา ที่จะทุกข์ไปกับคนไข้ ยกเว้นคนรู้ใจที่อุปถัมภ์ค้ำจุนกันมากจริง ๆ นั่นแหละ

ทำไม ฉันจึงเล่าเรื่องราวเหล่านี้ 

เพราะ ฉันรู้ดีว่า บางครั้ง คนใกล้ชิดที่สุดคือลูกหลานคนไข้ หารู้ไม่ว่า ขณะนี้ ผู้ไข้ คือพ่อแม่ ของเรานั้น ท่านต้องการอะไรกันแน่ บางคนก็เข้าใจดี แต่บางคนก็ไม่เข้าใจอะไรเอาเสียเลย โดยเฉพาะสังคมยุคปัจจุบันที่เรียกว่า "สังคมก้มหน้า" 

ความห่างเหินในครอบครัว พ่อแม่ ลูกหลาน ไม่ได้พบปะพูดคุยกันซักกี่คำ แต่เขากลับมีเวลาอยู่กับอุปกรณ์ที่อยู่ตรงหน้า นั่นคือ โทรศัพท์ ไอแพท ไอโฟน แท็บเล็ต จอคอม นั่นแหละ ที่เขาให้เวลามากที่สุด แม้กระทั่งพ่อแม่ ปู่ย่าตายาย ที่กำลังป่วย เขาก็อาจลืมให้เวลาไปแล้ว 

โครงการสวดมนต์บทธัมมจักกัปปวัตตนสูตร คือโครงการหนึ่งที่จะสานสายใยรักและหลอมรวมใจดวงน้อย ๆ หลาย ๆ ดวงที่กำลังกระจัดกระจาย แตกแยกออกไปคนละทิศคนละทาง ให้กลับมารวมกันที่เดียวกัน ที่เสียงสวดมนต์นี้แหละ ทำไม ? ล่ะ

บทสวดมนต์ที่ชาวพุทธทั่วไปมักสวดกัน แค่เพียงไม่กี่ประโยค บางทีก็สั้นเกินไปที่จะหลอมรวมใจของแต่ละคนได้ ดังนั้น บทนี้แหละที่ยาวเพียงพอที่จะกลั่นจิตใจให้แต่ละคน มีเวลาให้กันและกันอย่างพอเพียงได้ พอดี และได้พักใจของตนเอง ให้อยู่กับเนื้อกับตัวบ้างในแต่ละวัน

บทสวดมนต์ที่สวดได้คล่องปากขึ้นใจ จะช่วยอะไรบ้างเมื่อยามจำเป็นต้องใช้??

ฉันเห็นและได้ยิน เมื่อญาติอยู่บนเตียงคนป่วย ลูกหลาน จะเปิดเสียงสวดมนต์ ให้พ่อแม่ที่ป่วยฟัง เพื่อจะได้คุ้นเสียงสวดมนต์ แม้จากโลกนี้ไปก็ไปดี 

แต่ที่น่าเสียดายคือ พ่อแม่ปู่ย่าตายายที่ป่วยนั้น บางครั้ง ไม่รับรู้ได้เสียแล้ว บางครั้งระยะเวลา ณ ตอนนั้น ก็สั้นเกินไป ที่จิตจะคุ้นและจำได้ 

ขอยกตัวอย่าง มีคุณลุงท่านหนึ่ง ท่านหัวใจหยุดเต้นไปแล้วพักหนึ่ง แต่เนื่องด้วยเคยสวดมนต์ไว้มาก จึงทำให้ท่านได้ยินเสียงสวดนั้นตลอดเวลา แม้หัวใจหยุดเต้นไปแล้ว อย่างอัตโนมัติ ทำให้ท่านเห็นวิมานตนเองและอาหารที่เคยใส่บาตรไว้ในช่วงที่มีชีวิตเป็นประจำ

นี่คือเหตุผลว่า ทำไม ต้องสวดมนต์ตั้งแต่ตอนที่ร่างกายยังไหว และแข็งแรง และต้องสวดเป็นครอบครัวนี้แหละ เพราะลูกหลานจะได้เรียนรู้เมื่อยามจำเป็นที่จะต้องใช้อานุภาพของเสียงสวดมนต์  และเขาจะรู้ใจเรา ว่าเสียงสวดมนต์นี้แหละจะช่วยพ่อแม่ปู่ย่าตายายของเขาได้ 

และที่สำคัญ ถ้าวันที่เราอยู่บนเตียงคนป่วย และเรามีบทสวดมนต์ที่จำขึ้นใจอยู่แล้ว เราคงไม่ต้องรอลูกหลาน มาเปิดบทสวดมนต์ให้เราฟังก็ได้ เช่นเดียวกับคุณลุงท่านนั้น 

ถึงเวลาหรือยังที่ชาวพุทธทุกครอบครัวจำเป็นต้องสวดมนต์ร่วมกันและจำให้ขึ้นใจ เพื่อเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของเรา ให้ไม่หลงใหล หรือเรียกว่าไม่หลงตาย หรือปล่อยใจให้ไหลไปตามกระแสของบาปที่คอยตามจ้องเล่นงานเราทุกอนุวินาที ใช่หรือไม่ ???

ต้นไม้ใกล้ฝั่ง

18 เมษายน 2560 เวลา 20.50 น.