พรานป่ากับนายประตู

         กาลครั้งหนึ่งมีพรานป่าสองพ่อลูก อาศัยอยู่ในป่าใหญ่แห่งหนึ่ง กลางวันพ่อก็ออกไปล่าสัตว์ ส่วนลูกก็อยู่ดูแลบ้าน หุงหาอาหารไว้คอยท่า อยู่กันมาด้วยความสุข วันหนึ่งพ่อออกไปล่าสัตว์บังเอิญถูกงูเห่ากัด พยายามฝืนความเจ็บปวด ลากสังขารกลับมาบ้านและสั่งเสียลูกชายก่อนตายว่า ให้นำของดีประจำตระกูลคือนอแรดอันสวยงามไปกราบพระราชา เพื่อขอฝากถวายตัวให้พระองค์ชุบเลี้ยงต่อไป

           หลังจากเผาศพพ่อเรียบร้อยแล้ว ลูกชายก็นำนอแรดเดินทางไปที่วังของพระราชา  พบนายประตูชั้นนอกของพระราชวังอ้อนวอนนายประตูวังให้พาไปเข้าเฝ้าพระราชา นายประตูเห็นนอแรดงดงามเช่นนั้น คิดว่าหนุ่มน้อยคนนี้ คงได้รับพระราชทานรางวัลจากพระราชาจำนวนมาก จึงเกิดความโลภ บอกชายหนุ่มว่า จะพาเข้าไปก็ได้  แต่เมื่อได้รับพระราชทานรางวัลแล้วต้องแบ่งให้ตนครึ่งหนึ่ง  ชายหนุ่มก็ตอบตกลง 

พรานป่ากับนายประตู

นายประตูวังชั้นใน เมื่อทราบเรื่องราวก็เกิดความโลภเช่นกัน จึงบอกชายหนุ่มว่า จะพาเข้าเฝ้าต่อเมื่อชายหนุ่มรับปากว่าจะแบ่งรางวัลให้ครึ่งหนึ่ง ชายหนุ่มก็ตอบตกลงอีก นายประตูวังชั้นในจึงพาชายหนุ่มเข้าเฝ้าพระราชา

เมื่อพระราชาทอดพระเนตรเห็นนอแรดนั้นแล้ว มีความพอพระทัยมาก ถามชายหนุ่มว่าต้องการรางวัลอะไร ชายหนุ่มทูลตอบว่าขอพระองค์โปรดพระราชทานรางวัล 2ประการคือ

1.ขอให้พระองค์รับตนไว้เป็นข้าละอองธุลีพระบาทตลอดไป

2.ขอให้พระราชทานรางวัลโดยโบยหลังตน 100 ที

พระราชาแปลกใจมาก ถามว่าทำไมเจ้าถึงต้องการรางวัลโง่ๆอย่างนั้น ทำให้ตนเจ็บตัวเปล่าๆ  ชายหนุ่มจึงทูลเล่าความจริงให้ฟัง  ว่าไม่ได้ต้องการรับการเฆี่ยนตีเอง  แต่ขอแบ่งรางวัลให้นายประตูทั้งสองคนละครึ่ง

นายประตูชั้นในทราบเรื่องราวก็เกิดความโลภ

นายประตูชั้นในทราบเรื่องราวก็เกิดความโลภเมื่อทรงทราบแล้วพระราชาทรงพิโรธมาก สั่งให้ทหารนำตัวนายประตูทั้งสองไปเฆี่ยนคนละ50ที และแต่งตั้งชายหนุ่มนั้นเป็นมหาดเล็กประจำพระองค์ ชายหนุ่มนั้นรับราชการด้วยความซื่อสัตย์ สุจริต ขยันหมั่นเพียร ภายหลังก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นลำดับ จนได้เป็นขุนวังของพระนคร

ท่านสาธุชนทั้งหลาย....

ความโลภนี้ไม่ดีเลย  จะนำตัวเราไปสู่หนทางเสื่อม  หากเราปรารถนาทรัพย์แล้ว ก็ต้องเร่งขวนขวายในการประกอบกิจการงานจึงจะควร  อย่าได้หวังรวยทางลัด  ทรัพย์ที่ได้มาโดยมิชอบ จะนำทุกข์ในบั้นปลายมาให้เสมอ

ตลอดระยะเวลา ที่บาปยังไม่ให้ผล

คนพาลสำคัญบาปเหมือนน้ำผึ้ง

บาปส่งผลเมื่อใด คนพาลย่อมเข้าถึงทุกข์เมื่อนั้น

(ขุ. ธ. 25/15/24)

Cr. พระมหาสมชาย ฐานวุฑโฒM.D.,Ph.D

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก

https://timeline.line.me/post/_dUc8Ejo01FB5AkFwWGTP-DG0m5bHzPkGQf9WxGU/1149345487802027174