ทุกคนไม่อยากเป็นคนดีที่เสียแล้วทุกคนล้วนอยากเป็นคนดีทั้งนั้น คงไม่มีใครอยากเป็นคนชั่วตั้งแต่เกิด แต่หลายคนก็ถูกเหตุและปัจจัยแวดล้อมหล่อหลอมให้กลายเป็น “คนดีที่เสียแล้ว”

และเมื่อคนทำผิดไปแล้ว ไม่ว่าเราจะประณามเขามากเท่าไร ก็ไม่สามารถย้อนอดีตคืนกลับมาได้ คนที่ถูกฆ่าก็ไม่สามารถฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้

มิหนำซ้ำ..ยิ่งประณามเขามากเท่าไร สิ่งนั้นยิ่งกลับกระแทกเข้าไปตอกย้ำในใจผู้ประณามด้วย และยากที่จะลืมเลือน เพราะฝังลึกเข้าไปในใจเสียแล้ว

ที่สำคัญ!! ทำไมเราไม่ป้องกัน “คนดี” ไม่ให้เป็น “คนดีที่เสียแล้ว” ตั้งแต่ต้นทางด้วยการปลูกฝังศีลธรรมล่ะ เราต้องแก้ที่ต้นเหตุ...ใช่ไหม

คิดดูซิ ถ้าคนรักษาศีล ๕ เรื่องฆ่าหั่นศพจะมีไหม ? 

ตำรวจต้องหมดงบประมาณเพื่อติดตามตัว และสอบสวนคนทำผิดไปเท่าไร ?

แล้วศาลยังต้องเสียงบประมาณในขั้นตอนการพิพากษาตัดสินอีกเท่าไร ?

ถ้าตัดสินจำคุก ก็ต้องอาศัยงบประมาณแผ่นดินเลี้ยงนักโทษอีกเท่าไร ?

นี่ยังไม่รวมค่าเสียโอกาสของผู้เสียชีวิต และของผู้กระทำความผิดความสูญเสียของครอบครัวทั้งสองฝ่าย ขวัญกำลังใจของประชาชน และภาพลักษณ์ของประเทศที่เสียไปอีก

การปลูกฝังศีลธรรมเป็นวิธีดีที่สุด ในการป้องกันไม่ให้คนทำความชั่ว! ไม่ใช่หรือ ?

และใช้งบประมาณน้อยกว่าการไล่จับคนร้ายมาลงโทษ ซึ่งเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุอีกทั้ง ยังสามารถช่วยสร้างความสงบสุข กลับคืนสู่สังคมได้อย่างแท้จริง

ถ้าตัวเราช่วยรณรงค์ให้คนรักษาศีล ๕ เองไม่ได้ ก็ควรไปร่วมมือกับบุคคลหรือองค์กรที่เขาสอนให้คนรักษาศีลถ้าไม่สามารถไปลงแรง หรือร่วมบริจาคกับเขาได้ ก็ช่วยกันสนับสนุนด้วยการเชิดชูคนทำความดี 

และให้พื้นที่ข่าวกับองค์กรที่ช่วยปลูกฝังศีลธรรม ให้เขามีช่องทางในการรณรงค์ให้คนรักษาศีล ๕ มาก ๆ หน่อย แต่ถ้าไม่ช่วยสนับสนุน ก็แค่ช่วยเปิดทางให้เขาทำงาน โดยไม่ไปโจมตีขัดแข้งขัดขาก็ยังดี

แน่ใจหรือว่าการประณามคนชั่วจะช่วยสร้างสังคมให้ดีขึ้นได้ ?

ช่วยแบ่งหน้าข่าวมาสนับสนุนคนทำความดี เพื่อเป็นตัวอย่างและกำลังใจ ให้คนอยากทำดีเพิ่มขึ้นได้ไหม ?

ขอบคุณข้อมูลและภาพจาก

Fb ชุรีพร ช่วงรังษี

Spring News

Matichon online

อ่านต่อได้ที่: http://talk--secret.blogspot.com/2017/06/blog-post.html