บริหารลูกน้องที่แก่กว่าและฉลาดกว่า

       หลายคนบ่นว่าการเป็นผู้บริหารหรือผู้นำต้องมีความรับผิดชอบมากมาย ยิ่งถ้าต้องไปเจอลูกน้องที่แก่กว่าและฉลาดกว่าก็ยิ่งยากขึ้นไปอีก

       อย่างไรก็ตามสังคมโลกเรากำลังเดินหน้าสู่ความสูงวัยอย่างรวดเร็ว มีผลทำให้มีจำนวนคนสูงวัยเพิ่มมากขึ้นและต้องทะยอยกันเกษียณอายุออกไป แต่จำนวนของพนักงานหนุ่มสาวจะมีน้อยลง องค์กรหาพนักงานมาสวมตำแหน่งบริหารได้ยาก ก็จำเป็นต้องแต่งตั้งคนหนุ่มสาวให้มาสวมตำแหน่งบริหารมากขึ้น ทั้ง ๆ ที่ประสบการณ์ยังมีไม่มากพอ

       ความรู้จากสายวิชาการก็มีอาจารย์จากมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด สายปฏิบัติก็มีนักบริหารและนักเขียนที่ให้สัมภาษณ์ลงนิตยสารฟอร์จูนและฟอร์บส์ ฯลฯ

      ซึ่งข้อมูลต่าง ๆ ก็มีความคล้ายคลึงกันหลายประการ สามารถสรุปข้อแนะนำมาได้ดังนี้

      - ยอมรับว่ากำลังมีปัญหา จะง่ายขึ้นถ้าผู้นำวัยเอ๊าะหรือวัยใดก็ตามที่มีปัญหากลุ้มใจว่าดูเหมือนตัวเองจะไม่สามารถบริหารลูกน้องที่เก่งกว่าแก่กว่าได้ ยอมรับกับตัวเอง(เสียดีๆ)ว่า ตัวเองมีปัญหาที่ไม่สามารถจัดการได้

       -  แสวงหาความช่วยเหลือและคำแนะนำ ถ้ามีผู้บริหารระดับสูงกว่าหรือมีโค้ชที่บริษัทจัดจ้างให้ ก็จงเข้าไปขอความช่วยเหลือ เป็นเรื่องดีถ้าท่านมีคนที่ท่านสามารถไว้เนื้อเชื่อใจขอคำปรึกษาได้ การมี “ที่พึ่งทางใจ” จะช่วยให้รู้สึกดีขึ้น ตั้งสติได้ และสามารถสงบจิตใจคิดหาทางแก้ปัญหาได้ต่อไป  แต่ถ้าไม่มีใครที่ไว้ใจพอให้เป็นที่ปรึกษา งานนี้มีแต่ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ก็ไม่ต้องกลัวหรือท้อใจ เดินหน้าอ่านคำแนะนำข้อต่อไปได้เลยค่ะ

       -  ยอมรับและให้ความเคารพ ต้องเชื่อมั่นในตนเองก่อนว่าตัวเราต้องมีคุณสมบัติมากพอสมควร มิฉะนั้นองค์กรเขาคงไม่แต่งตั้งเราให้เป็นผู้นำ ส่วนลูกน้องที่แก่กว่า เป็นรุ่นพี่หรือรุ่นพ่อรุ่นแม่ เราก็ให้ความเคารพตามอาวุโส พูดจาด้วยถ้อยคำสุภาพให้เกียรติ ไม่จำเป็นต้องไปเบ่งทับหรือทำกร่างเข้าใส่ให้ถูกเกลียดขี้หน้าโดยเปล่าๆปลี้ๆ ยกมือไหว้ก็ยังได้เวลาพบกัน และถ้าเขามีความเก่งในเรื่องใด ก็ยกย่องชมเชยและให้เขาได้ทำงานในสิ่งที่เก่ง รวมทั้งสนับสนุนและพัฒนาให้เขาได้ก้าวหน้าด้วย แสดงน้ำใจนักกีฬาให้ลูกน้องเห็น

      -  สร้างคุณค่าและพัฒนาจุดแข็งของตน ในเวลาเดียวกันกับที่ยกย่องให้เกียรติและส่งเสริมลูกน้องที่เก่งกล้าสามารถกว่าเราในบางเรื่อง เราเองต้องแสดงให้เห็นว่าบทบาทสำคัญของการที่เราได้เป็นผู้นำนั้นคืออะไร เช่น เราเป็นผู้ที่มีความสามารถในการสร้างสัมพันธภาพที่ดี ประสานสิบทิศเก่งมาก เราก็จงสื่อสารกับลูกน้องให้ชัดเจนว่า เขามีหน้าที่ทำอะไรและเรามีหน้าที่ทำอะไร นอกจากนั้นก็จงพยายามพัฒนาตนเองในจุดที่เราไม่เก่ง แต่ลูกน้องเก่งกว่า 

        ทั้งนี้ไม่จำเป็นต้องไปเก่งแข่งลูกน้อง แต่ต้องมีความรู้มากพอ ต้องรู้รอบด้านจงมั่นใจในตนเองตามสมควรและหมั่นพัฒนาตนเองเสมอ ๆ

       -  ให้อิสระกับลูกน้องในการทำงานมากพอสมควร ผู้นำวัยเอ๊าะบางคนเมื่อไม่สามารถทำให้ลูกน้องเคารพนับถือยอมรับตนเองได้ ก็ใช้อำนาจตามตำแหน่งเข้าไปกดดันลูกน้อง เสมือนจับผิด ทำให้ลูกน้องเบื่อหน่ายในพฤติกรรมของนายวัยเอ๊าะ เมื่อท่านมีลูกน้องที่เก่งและมีประสบการณ์รู้งานดีอยู่แล้ว จงปล่อยให้เขาได้ทำงานอย่างมีอิสระพอสมควร แค่ตั้งเป้าหมายและมาตรฐานให้เขาก็พอแล้ว จากนั้นมานั่งรอรับผลงานดี ๆ จากเขาแล้วเอาเวลาไปบริหารคนอื่นดีกว่า 

ที่มา: http://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/639097