“รักแม่เท่าฟ้า”

๐ กำเนิด ด้วยความรัก…ร้อยทอถัก ด้วยห่วงใย

สลัก ด้วยหัวใจ…ร้อยรัดไว้ ด้วยเมตตา

๐ อบอุ่น ในอกอ้อน…ตักแทนหมอน ตาห่วงหา

โอบกอด กรุณา…ชุบชีวา ให้ค่าคน

๐ ลำบาก ทุกข์แสนเข็ญ…แม่เห็นเป็น ความสุขล้น

เหนื่อยยาก สู้อดทน…เพื่อดิ้นรน เลี้ยงลูกยา

๐ เติบโต ก้าวคลานเดิน…วัยเจริญ การศึกษา

ก่อร่าง สร้างกายา…นมมารดา ได้ดื่มกิน

๐ ความรัก ยามแม่สาว…ลูกเล็กราว ไข่ในหิน

เติบใหญ่ พร้อมโบยบิน…รักหยาดริน เป็นแรงใจ

๐ เมื่อคราว วัยใกล้ฝั่ง…แม่ยังหวัง เป็นผู้ให้

พลัง เริ่มถอยไป…รักห่วงใย ไม่ลดเลือน

๐ แม่เริ่ม แก่ชรา…ตามเวลา ที่คล้อยเคลื่อน

สังขาร โรยราเตือน…รักแม่เหมือน ไม่เลือนโรย

ที่มา     “แม่น้ำ สายร้อยกรอง”

ที่มา: https://kruanongdotnet.wordpress.com/2012/08/12/กาพย์ยานี-๑๑/