แม่คือผู้ให้ชีวิตแต่แม่ที่เพาะกล้าศีลธรรมในใจให้ลูกคือแม่พระของลูกที่แท้จริง

ต้นทุนชีวิตที่แม่เพาะพันธุ์ขึ้นมาอย่างมีแนวทางของพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องนำทาง ย่อมเป็นหนทางที่ทำให้แม่ชื่นใจเมื่อมองเห็นลูกเติบใหญ่เป็นคนเก่งและดีในอนาคต และสามารถนำสังคมไปในหนทางที่ถูกต้องตามหนทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า http://winne.ws/n17891

768 ผู้เข้าชม
แม่คือผู้ให้ชีวิตแต่แม่ที่เพาะกล้าศีลธรรมในใจให้ลูกคือแม่พระของลูกที่แท้จริง

วันนี้เป็นวันที่ผู้หญิงหลายคนได้มีวันแม่เป็นครั้งแรกของชีวิต และเป็นวันที่เข้าใจชีวิตความเป็นแม่ของแม่ตัวเองมากยิ่งขึ้น ความรักของแม่เป็นความรักที่ไม่สิ้นสุด เหมือนสายธารที่ไม่มีวันแห้งเหือดและเหือดหาย 

แต่การจะเลี้ยงลูกให้เป็นคนดีนั้น ต้องใช้สายธารแห่งความรักของแม่หล่อเลี้ยงลูกให้ถูกทาง ทางหนึ่งต้องบำรุงที่ราก ทางหนึ่งต้องบำรุงที่ลำต้น ทางหนึ่งต้องบำรุงที่ใบ ทางหนึ่งต้องบำรุงที่ยอด เพื่อให้มีแก่นกลางของชีวิตเกิดขึ้นในใจของลูก 

รากของชีวิตคือการให้ทาน ลำต้นของชีวิตคือศีล ใบของชีวิตคือการคบเพื่อน ยอดของชีวิตคือการเจริญภาวนา

การให้ทำให้ชีวิตมีความสุข เพราะได้แบ่งปันสิ่งดีๆ ให้ผู้อื่น และการที่เราแบ่งให้ผู้อื่นได้แสดงว่าเราไม่หวง เราไม่ขาด เราจึงเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ไปถึงผู้อื่นได้ เป็นพื้นฐานว่าเราจะเติบโตขึ้นมาอย่างคนที่ไม่เห็นแก่ตัว แต่พร้อมจะเป็นหลักให้ตัวเอง และพร้อมจะเป็นหลักให้แก่โลก 

การมีศีลทำให้ชีวิตเดินไปตรงทาง เพราะศีลเป็นทางไปสู่ความสุข ศีลเป็นทางไปสู่การมีทรัพย์อันสุจริต ศีลเป็นทางมุ่งตรงสู่พระนิพพาน ศีลจึงเป็นเกราะป้องกันภัยอันตรายทั้งปวงทั้งในโลกนี้และโลกหน้า และเป็นพลังให้เรายืนหยัดรักษา "สัจจะ" ที่มีต่อความถูกต้องไปตลอดหนทางชีวิต

การคบเพื่อนคือการสร้างสิ่งแวดล้อมที่ดีในการเติบโตไปเป็นคนดีได้ตลอดชีวิต เพราะชีวิตคนหนีไม่พ้นต้องเจอเรื่องที่เกินกำลังของตัวเรา ไม่ว่าจะเป็นเกินกำลังความคิด เกินกำลังทรัพย์ เกินกำลังคน เกินกำลังบุญ เมื่อมันเกินกำลังก็ทำให้ประสบความสำเร็จได้ยาก การคบหาเพื่อนที่ดี ช่วยเหลือกันตั้งแต่เยาว์วัย ชักจูงกันไปในทางที่ถูกต้องดีงาม ย่อมกลายเป็นกำลังของพวกพ้องของคนดีในอนาคต ทำให้ประสบความสำเร็จได้ไม่ยาก

แม่คือผู้ให้ชีวิตแต่แม่ที่เพาะกล้าศีลธรรมในใจให้ลูกคือแม่พระของลูกที่แท้จริง

การเจริญภาวนาคือการสร้างแก่นสารของชีวิต เพราะชีวิตต่อให้สมบูรณ์แบบแค่ไหน ก็หนีไม่พ้นกฎแห่งกรรม หนีไม่พ้นการเกิด แก่ เจ็บ ตายอยู่ดี เราจึงต้องมีสติและปัญญาในการดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท ขณะเดียวกันก็ต้องศึกษาค้นหาความจริงของชีวิตด้วยว่าเราเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายสูงสุดของชีวิต เพื่อที่เกิดมาแล้วจะได้ไม่เสียเวลาเปล่า โดยไม่รู้ความจริงอะไรเลยเกี่ยวกับชีวิต ซึ่งต่อให้เราประสบความสำเร็จชีวิตมากขนาดไหน เราก็ยังคงเป็นคนว่างเปล่าจากการมาเป็นมนุษย์อยู่ดี 

การเจริญสมาธิภาวนาจะทำให้เรามีสติและปัญญาสอนตัวเองได้ และมีกำลังใจที่จะออกแบบชีวิต สร้างชีวิต พัฒนาชีวิตให้ดำเนินไปบนเป้าหมายที่จะสั่งสมบุญกุศลเพื่อประโยชน์ของตนในชาตินี้ ประโยชน์ในชาติหน้า และประโยชน์สูงสุดคือการบรรลุพระนิพพาน 

แม่คือผู้ให้ชีวิตแต่แม่ที่เพาะกล้าศีลธรรมในใจให้ลูกคือแม่พระของลูกที่แท้จริง

ชีวิตของลูกเปรียบดั่งเมล็ดต้นไม้ที่เพิ่งงอกรากออกมาจากเมล็ด

 งอกลำต้นออกมาเป็นใบเป็นยอดในอนาคต โดยมีแม่เป็นผู้ทนุถนอมเลี้ยงดูต้นไม้นี้ให้เติบโตด้วยการเป็นผู้รู้จักให้ รักษาตนให้ปลอดภัยด้วยศีล สร้างความมั่นคงด้วยหมู่มิตรที่ดี  ดำเนินชีวิตที่สง่างามด้วยการทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม 

ต้นทุนชีวิตที่แม่เพาะพันธุ์ขึ้นมาอย่างมีแนวทางของพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องนำทาง ย่อมเป็นหนทางที่ทำให้แม่ชื่นใจเมื่อมองเห็นลูกเติบใหญ่เป็นคนเก่งและดีในอนาคต และสามารถนำสังคมไปในหนทางที่ถูกต้องตามหนทางของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่แม่เคยปลูกฝังไว้ตั้งแต่วัยแบเบาะนั่นเอง

Cr.ptreetep chinungkuro


ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1721170524578409&substory_index=0&id=100000564350128

แชร์