...เคยล้างเท้าให้คุณแม่มั้ย? ... “ข้อสอบสัมภาษณ์เข้าบริษัทญี่ปุ่น”
พลิกชีวิตไปตลอดกาลกับ “ข้อสอบสัมภาษณ์เข้าบริษัทญี่ปุ่น” เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในบริษัทญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง http://winne.ws/n17903
CEO ของบริษัทนี้มีความเชื่อว่า
“ไม่ว่าจะบริษัทจะพยายามพัฒนาระบบหรือ ความรู้ในองค์กรมากเพียงไรก็ตาม ถ้าหัวใจของพนักงานทุกคนยังไม่ได้ถูกเติมเต็มอย่างสมบูรณ์ องค์กรนั้น ๆ ก็จะเฉื่อยชา ไร้แรงผลักดันให้เกิดงานที่มีประสิทธิภาพ”
CEO ตระหนักว่า มันน่าจะดีกว่าถ้าสามารถทำให้พนักงานได้สัมผัสกับประสบการณ์
“การขอบคุณที่แท้จริงเป็นอย่างไร” เพื่อจะรู้สึกขอบคุณลูกค้าได้อย่างเต็มหัวใจจริง ๆ
ด้วยเหตุนี้ ในช่วงสัมภาษณ์พนักงานใหม่ทุกปี CEO จะทิ้งบทสนทนาด้วย 2 คำถามสุดท้ายเสมอ
นั่นก็คือ “คุณเคยนวดหลังนวดไหล่คุณแม่บ้างมั้ย?”
นักเรียนส่วนใหญ่ตอบว่า “เคย”
คำถามต่อไป… “คุณ เคยล้างเท้าให้คุณแม่มั้ย?”
สำหรับคำถามนี้คนส่วนใหญ่ตอบว่า “ไม่เคย”
…โอเค งั้นผมให้เวลาคุณ 3 วัน ระหว่างนั้นขอให้คุณกลับไปล้างเท้าคุณแม่ แล้วกลับมารายงานว่าเป็นยังไง
โอเคครับ การสัมภาษณ์วันนี้จบลงเท่านี้
...นักเรียนทั้งหลาย ต่างนึกกันว่า แค่ทำง่ายๆแค่นี้ CEO จะรับเราเข้าบริษัท ต่างคนต่างก็ยิ้ม ๆ กลับบ้านไป
แต่ทว่า ความเป็นจริงแล้ว! แทบทุกคนไม่กล้าเอ่ยปากขอคุณแม่เลย
มีนักเรียนอยู่คนหนึ่ง พยายามเดินตามหลังคุณแม่อยู่ถึงสองวันด้วยกัน
แม่ก็สงสัยเลยถามไปว่า
แม่: “นี่ลูก เป็นอะไรไปเนี่ย ดูแปลกไปนะ”
ลูก: “เอ่อ..ไม่มีอะไรครับ ก็แค่อยากล้างเท้าแม่”
แม่: “อะไรนะ เพี้ยนรึเปล่า”
หลังจากนั้นลูกชายก็พาแม่ไปที่มุมนึงของบ้าน แล้วเอาน้ำราดไปที่เท้าคุณแม่
จังหวะที่กำลังยกเท้าคุณแม่ขึ้นมา พร้อมที่จะล้าง เด็กหนุ่ม รู้สึกว่า เท้าของคุณแม่ทำไมช่างหยาบกระด้างอะไรถึงเพียงนี้ รู้สึกว่ามีรอยแตกเป็นบริเวณกว้างที่ส้นเท้าด้วย
ในใจเด็กหนุ่มคิดไปว่า “พ่อของเราด่วนจากไปก่อน คุณแม่จึงต้องทำงานหนัก เลี้ยงดูเราและพี่ชายเราให้เติบใหญ่ เท้าที่หยาบกระด้างนี่แหละ เป็นเท้าที่ตรากตรำทำงานหนักเพื่อเรา”
เมื่อคิดได้ดังนั้นเด็กหนุ่มรู้สึกว่าได้เติมเต็มอะไรบางอย่าง แล้วก็พูดไปว่า “แม่…อยู่กับผมไปนาน ๆ นะ”
“แม่” ที่ก่อนหน้านี้ ไม่เคยสัมผัสถึงความกตัญญูของลูกเลย ก็ได้รู้สึกอะไรบางอย่าง และบอกลูกไปว่า “ขอบคุณนะลูก”
แล้วก็นั่งเงียบไปซักพักหนึ่ง ทันใดนั้น มีสิ่งหนึ่งตกลงมาจากข้างบน ลงมาที่มือของลูกชายคนนั้น สิ่งนั้นคือ “น้ำตาของผู้เป็นแม่”
เด็กหนุ่มไม่กล้าเงยหน้าไปดูหน้าแม่ในตอนนี้ ได้แต่พูดว่า “แม่ครับ ขอบคุณนะครับ” แล้วรีบปลีกตัวกลับห้องตัวเองไป..
วันต่อมา เด็กหนุ่มคนนี้เดินทางไปรายงานให้กับ CEO
เด็กหนุ่ม: CEO ครับ ผมได้เรียนรู้สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตแบบนี้เป็นครั้งแรก ขอบคุณมาก ๆ ครับที่สอนเรื่องราวที่ดีที่สุดในชีวิตให้กับผม
CEO: เธอจะเป็นผู้ใหญ่ได้นั้น ไม่ได้มาจากตัวเธอโดดเดี่ยวเพียงคนเดียว แต่มันมาจากการที่คุณพ่อ คุณแม่ และคนอื่น ๆ รอบตัวเราคอยสนับสนุนเธอ เธอจึงเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้
จำไว้นะ หลังจากนี้ไป
“การจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้นั้น ไม่ได้เกิดจากความพยายามของตัวเราเองคนเดียว”
“ผมก็เหมือนกัน ต้องขอบคุณลูกค้า พนักงานทุกคน รวมถึงผู้คนรอบๆ ตัวผมทั้งหมด ที่ทำให้ผมเป็นผมทุกวันนี้”
ขอบคุณภาพและข้อมูลดี ๆ จาก
https://timeline.line.me/post/_dcyshGPnkFglzwJG4OMwrQIvgyahlXnzyLkz7tQ/1150259415101040244