วันที่ 13 สิงหาคม 2560 ที่ผ่านมา  มีการฝึกอบรมการโค้ชเชิงพุทธจิตวิทยา (Buddhist Psychology Coaching) โดยสถาบันโค้ชไทยร่วมกับศูนย์การเรียนรู้พระพุทธศาสนาและการพัฒนาสังคม วัดสุทธิวราราม กรุงเทพมหานคร  ภายใต้การนำของพระสุธีรัตนบัณฑิต รศ.ดร. เจ้าอาวาส และผู้อำนวยการวิจัยพุทธศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (มจร) โดยการสนับสนุนจากสำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.)

ในการนี้พระสุธีรัตนบัณฑิต กล่าวถึงวัตถุประสงค์ของเรียนรู้ในครั้งนี้ว่า การโค้ชทางโลกและโค้ชทางธรรม มุ่งเน้นปัญญาทางโลกและปัญญาทางธรรม ต้องการให้วัดเป็นแหล่งการเรียนรู้ เป็นศูนย์กลางการเรียนรู้ ให้คนในสังคมมาเรียนรู้ที่วัด กิจกรรมทางวัด เช่น ดูหนังหาแก่นธรรม โดยมีดารามาแบ่งปันเเลกเปลี่ยนเรียนรู้ชีวิต ถือว่าเป็นโอกาสให้วัดมีการเปิดกว้างในการเรียนรู้ โดยได้รับการสนับสนุนจาก สสส. เป้าหมายสุดท้ายของจิตวิทยา คือ ค้นหาตัวตน ใช้ชีวิตเป็นประโยชน์ ส่วนทางพระพุทธศาสนา เป้าหมายสุดท้าย คือ จัดการกับความทุกข์ของตัวเราเองและสงบเย็นเป็นประโยชน์ สถานที่วัดแห่งนี้ จึงเปิดพื้นที่แห่งการเรียนรู้ทุกมิติทุกคนมาใช้งานได้เลย

จากนั้น ดร.ทายาท ศรีปลั่ง พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต มจร และกรรมการผู้จัดการ บริษัทเดอะไนล์ จำกัด กล่าวว่า ผมเริ่มจากการเรียนพุทธจิตวิทยา มหาจุฬาฯ เห็นมิติการเรียนรู้แบบธรรมะแต่ยังขาดการบูรณาการศาสตร์สมัยใหม่ สมัยนี้ต้องมีการประยุกต์ในการเรียนรู้ ฝึกการตั้งคำถามเยอะๆ การโค้งเชิงพุทธจิตวิทยาจะทำให้เราเห็นมิติการเรียนรู้สมัยใหม่ จึงมีการจัดโครงการดีๆ แบบนี้

จุดเริ่มต้นในการเรียนรู้ต้องเป็นบุคคลน้ำไม่เต็มแก้ว ซึ่งระหว่างทางโลกและทางธรรม พระพุทธเจ้าให้ความสำคัญกับการค้นพบศักยภาพของตนเอง เหตุดีผลจึงดี จุดมุ่งหมายของชีวิตทางโลกคือ มีความสุข ประสบความสำเร็จ และทางธรรม คือ พ้นความทุกข์ แล้วมีความสุขความสำเร็จด้วยวิธีการอย่างไร ? สรุปมีสองคำ คือ " มีความสุข และความสำเร็จ " จึงตั้งคำถามว่า ความสุขเป็นที่มาของความสำเร็จ หรือ ความสำเร็จเป็นที่มาของความสุข หัวใจของโค้ช คือ ต้องทำความกระจ่าง มีความชัดเจน การโค้ชต้องฝึกจับประเด็น ๓ ข้อ คือ

1) ความสุข  2) ความสำเร็จ  3) พ้นทุกข์  สามคำนี้เกี่ยวข้องกับการโค้ชอย่างไร ? คำตอบ คือ การค้นพบตนเอง เราจะสามารถให้เขาไปสู่ความสุขหรือความสำเร็จได้อย่างไร ? โค้ชต้องเชื่อมโยงศักยภาพ สะท้อน กระตุ้นไปสู่ความสำเร็จ เป้าหมายชีวิตของตนเองคืออะไร พัฒนาจากเชิงลบสู่การพัฒนาที่เป็นบวก เป็นการตระหนักรู้สามารถแก้ปัญหาด้วยตัวของเขาเอง

ถ้าเราจะโค้ชใครสักคน โดยบุคคลนั้นกำลังเผชิญความทุกข์ มี 2 วิธีคือ

 1) Download คือ รับฟังปัญหา ถามให้เขาคิด สร้างให้แก้ปัญหาด้วยตนเอง คิด วิเคราะห์ หาเหตุปัจจัย ค้นพบศักยภาพ คนที่จะเป็นโค้ชจะต้องใช้กระบวนการ Download 

2) Upload คือ การสอน บอกกล่าว ชี้แนวทาง เทศน์ แนะนำ ใส่ข้อมูลของเราให้คนอื่น การจะเป็นโค้ชจึงต้องหลีกเลี่ยงการ Upload

เราจะเรียน 3 ประเด็น คือ " รูปแบบการโค้ช ทักษะการโค้ช กระบวนการโค้ช " ทุกคนมีศักยภาพในตนเอง ให้เขาเป็นศูนย์กลางแห่งการเรียนรู้เพื่อค้นพบตัวเอง เหมือนแมวเห็นตนเองเป็นเสือ เป็นกระจกเงาเห็นพลังในตัวตน " โค้ชต้องเชื่อศักยภาพของคนอื่น " เราต้องไม่ชี้นำ ซึ่งบุคคลที่ชอบชี้นำ คือ ครู พระ หัวหน้า พ่อแม่ ผู้บริหาร การชี้นำมิใช่การโค้ช "โค้ชไม่ใช่มีหน้าที่แก้ปัญหาให้ใคร" แต่โค้ชต้องทำให้ทุกคนค้นพบศักยภาพของตนเอง โค้ชต้องไม่ตัดสินว่าผิดถูก แต่ให้เขาค้นพบตนเอง จงเชื่อในศักยภาพของตนเอง

การรับรู้ (Perception) เราเห็นภาพต่างกัน หรือ มองต่างกัน ขึ้นอยู่ว่าเราใช้อะไรมอง เพราะเรามีมิติความเชื่อ ทัศนคติ ค่านิยม ประสบการณ์ที่ต่างกัน ความจริงขึ้นอยู่กับมุมมอง โค้ชไม่มีสิทธิ์เห็นต่าง แล้วแต่เขาจะมองว่าเป็นปัญหาหรือ ทุกข์ก็ตาม กรอบความคิดมีผลต่อพฤติกรรม โค้ชรุ่นพี่ ได้แบ่งปัน คือ การค้นพบศักยภาพตนเอง การค้นพบตนเอง ดึงศักยภาพคนอื่น เราต้องเป็นหุ้นส่วน คือ ความเป็นหนึ่งเดียว ค้นพบตนเองได้อย่างไร ? คำถามกระตุ้นความคิด ด้วยการสร้างพื้นที่ปลอดภัย เราจะไม่จมปลักกับอดีต แต่เราจะเปลี่ยนปัจจุบันและอนาคต มุ่งเน้นทางออกของปัญหาที่สร้างสรรค์ด้วยคำถาม การใช้วิธีชี้นำทำไมไม่ได้ผล เพราะอะไร? วิธีการตัวรอดของมนุษย์ 3 ประการมีวิวัฒนาการของสมอง 1) หลีกเลี่ยงจากอันตราย 2) การเข้าหาบางสิ่งบางอย่าง 3) อยากจะมีพวกพ้องเป็นที่ยอมรับในกลุ่ม ทุกคนมีชุดความเชื่อของแต่ละคน เถรวาทมุ่งที่ตนเองก้าวข้ามความทุกข์ จึงมีการสาธิตการโค้ช ด้วยการตั้งคำถามว่า " อยากจะ............ แต่......= ปัญหา อยากจะ.......แต่.....=เป้าหมาย โค้ชต้องมุ่งหาทางออก โค้ชต้องชำนาญในการตั้งคำถาม คำถามต้องมีพลัง กระตุ้นให้เกิดความคิด

อ่านเพิ่มเติมที่http://www.banmuang.co.th/news/education/88091