ความดีที่ปลูกฝังไว้ตั้งแต่เยาว์วัยไม่มีวันสูญหาย 

จะผลิใบสวยงามตามกาลเวลา 

อยากให้คุณแม่ท่านนี้ใจเย็นๆ 

แล้วอ่านข้อความของผู้ใหญ่ในวันนี้

ที่เคยบันทึกความดีสมัยเป็นนักเรียน

การบันทึกความดีตอนเป็นเด็ก 

หลายคนอาจยังไม่เข้าใจ 

แต่เมื่อเติบใหญ่ทำไมจึงนึกถึงสมุดบันทึกความดี และหยิบมันขึ้นมาเขียนอีก?

"คุณเป็นคนเขียนสคริปต์ชีวิตของคุณเอง คุณจะเขียนเรื่องราวของตนเองอย่างไร?"

เรื่องราวสมุดบันทึกความดีของคุณเจ (เขียนเมื่อ 31 ตุลาคม 2559)

ช่วยแม่ล้างจาน ช่วยน้องทำการบ้าน ช่วยพ่อรดน้ำต้นไม้ ช่วยคุณครูถือของหรือถ้าแปลกหน่อยก็ช่วยคนแก่ข้ามถนน ส่วนวันไหนถ้าเก็บตังค์แล้วไปส่งห้องครูใหญ่ได้ ก็จะถือเป็นความดีที่ได้แต้มโบนัสทีเดียว

เรามักจะเขียนมันลงไปแบบนั้นในสมุดบันทึกความดีที่ครูแจกให้ วนๆเปลี่ยนๆไปเรื่อยเพื่อให้เรื่องที่เขียนไม่ซ้ำกันจนน่าเกลียด เราชอบขอเพื่อนดูประจำว่ามึงมีเรื่องอะไรใหม่ๆมาเขียนบ้างวะ กูจะเอาไปเขียนบ้าง เรื่องเก่าครูจำได้แล้ว

นึกดูมันก็ออกจะไร้สาระกับการต้องมานั่งหาอะไรทำทุกวันเปลี่ยนๆไปเรื่อยเพื่อจะได้มีอะไรเขียนไปส่งครูในวันศุกร์

แต่ไม่ว่าจะเขียนอะไร คุณครูก็ให้ผ่านหมด ถือว่าโชคดีที่ผ่านวัยนั้นมาได้

เวลาผ่านไปตั้งแต่ปิกาจูยังวิ่งอยู่แค่ในจอทีวี จนคนเกือบลืมไปแล้วว่าสองเดือนที่แล้วมันพึ่งออกมาวิ่งอยู่ตามศาลพระภูมิได้แล้วนะ 

อยู่ๆคนรอบตัวก็แห่กันทิ้งโปเกบอลแล้วหยิบสมุดบันทึกความดีของตัวเองจากลิ้นชักขึ้นมาเขียนกันต่อ......

รอบนี้หลายคนเลือกเขียนลงไปว่า แจกข้าวที่สนามหลวง แจกเสื้อที่หัวลำโพง ทำโบว์สีดำ เดินเท้าจากเชียงใหม่ถึงกรุงเทพ หรือถางป่าที่อุตรดิตถ์

ช่างเป็นเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความคิดสร้างสรรค์และหมดปัญหาเรื่องเขียนซ้ำกันแบบตอนเด็กๆ

แต่อีกมุมนึงของใจก็ยังคิดว่ามันออกจะแปลกๆ ไม่ต่างอะไรกับตอนนั้นที่เราต้องมาหาอะไรทำกันเพื่อให้ได้มีเรื่องไปเขียนในสมุดบันทึกความดีของตัวเอง แล้วมันจะเรียกว่าดีจริงๆหรอ

แต่ถึงอย่างนั้น ไม่ว่าใครจะบันทึกมันเพื่อไปส่งต่อให้ใครชื่นชม หรือทำมันด้วยใจจริง จะว่าไปการช่วยแม่ล้างจาน หรือช่วยคุณครูถือของ มันก็ไม่เคยเป็นเรื่องไม่ดีไม่ใช่หรือไงวะ มันก็น่าจะดีกว่าปล่อยให้แม่ล้างจานอยู่คนเดียวหรือปล่อยให้ครูถือของอยู่อย่างงั้น

ความดีเป็นเรื่องที่พูดยากว่าอะไรดีหรืออะไรไม่ดี เพราะความดีเป็นเรื่องที่เรามองเห็น และใช้ไม้บรรทัดที่มีสเกลไม่เท่ากันวัดคุณค่าของมัน

ถ้าความดีเป็นก๋วยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยวที่แต่ละคนปรุงมันก็คงจะรสชาติต่างกันไป

บางคนชอบหวาน บางคนหนักเค็ม และบางคนก็เทพริกป่นลงไปอย่างกับมันเป็นผงโอวัลตินที่ชงในน้ำร้อน

มันเลยเป็นเรื่องยากที่จะบอกว่าของใครอร่อยหรือไม่อร่อย เพราะรสนิยมของเรานั้นต่างกัน

และมันคงไม่ใช่มารยาทที่ดีนัก ที่จะแหกปากบอกคนอื่นว่าก๋วยเตี๋ยวชามของแกน่ะรสชาติทุเรศมาก นี่หรือที่เรียกว่าความอร่อย แล้วก็จัดการปรุงมันซะด้วยรสมือของเรา

ไม่น่าล่ะ คุณครูถึงไม่เคยกากบาทแดงกลับมาสักครั้งว่าไอ้สิ่งที่เราทำนั้นมันไม่ดี แม้ว่าเรื่องที่เราเขียนมันจะง่อยแค่ไหนก็ตาม

ความดีที่หลายคนก็ตีความหมายว่ามันคือการแปรอักษร หรือรับส่งคนจากสนามหลวงไปบีทีเอส มันก็คงจะเรียกว่าความดีได้หมด ตราบเท่าที่มันไม่สร้างความเดือดร้อนให้ใคร

เราเองก็เคยเห็นป้ายไวนิลจากคณะทันตะของมหาลัยที่เขียนว่า "ทำดีเพื่อพ่อ ตรวจฟันกันเถอะ"

ไม่ว่าประโยคสองอันนี้จะสัมพันธ์กันยังไง แต่อย่างน้อยเราก็ได้แหกปากให้หมอตรวจฟันฟรีจากงานนี้

บรรยากาศของการทำอะไรที่เรียกว่าความดี ที่ทำให้แก่กัน การช่วยเหลือผู้อื่น ไม่ว่ามันจะทำขึ้นด้วยจุดประสงค์ใดหรือไม่มีจุดประสงค์ใดเลยก็แล้วแต่ มันก็น่าจะเรียกว่าเป็นบรรยากาศที่ดีได้ อย่างไม่ต้องตะขิดตะขวงใจให้เสียสุขภาพจิต

ตราบเท่าที่เรื่องเหล่านั้น มันไม่สร้างความเลวให้กับใคร

ไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าใครจะอยากบันทึกลงในสมุดความดีเล่มของตัวเองว่าช่วยพ่อทำอะไร เราคิดว่าพ่อก็คงจะดีใจ

แต่อย่าพึ่งรีบเอามันกลับไปทิ้งไว้ในลิ้นชัก เหมือนที่ทิ้งโปเกบอลไปเมื่อสองเดือนก่อนล่ะ

เครดิต :คุณเจ เพจ"วันนี้เราไปเจอนี่มา" 

ความคิดเห็น

1. 
   Krairit Kerdkobkiat22 สิงหาคม 2560 21:24
   

   นั่นสินะ พอกลับย้อนกลับมาอ่านเรื่องที่เคยบันทึกไว้ ความทรวจำเหล่านั้นก็กลับมามีชีวิตโลดแล่นในใจเราอีก ทำให้ใจเราขุ่มชื่ในความดีเหล่านั้นแล้วจะบอกว่าไร้สาระ ช่างน่าเสียดาย

   ตอบ
   
2. 
   Tao Turbo23 สิงหาคม 2560 01:23
   

   อย่างน้อยการบันทึกความดี คือตอกย้ำตัวเองและแยกแยะว่าอะไรดี ควรทำ อะไรไม่ดีควรเลี่ยง มันให้กำลังใจในการทำความดีขึ้นอีกเยอะ อยากเป็นคนดี ถ้าไม่มีต้นแบบ ถ้าไม่มีคนบอก จะรู้ได้อย่างไรว่าดี...
   

   ตอบ
   
3. 
   pawadee phalagate23 สิงหาคม 2560 04:18
   

   สงสารลูกคุณแม่จับใจ นี่แสดงว่าเวลาลูกทำความดี คุณแม่คงไม่เคยชื่นชมลูกเลย เด็กจะได้กำลังใจทำความดีมาจากไหนกัน ขนาดให้เซ็นในสมุดสร้างความดี ยังเขียนแบบไม่รักษาน้ำใจลูกเลย
   

   ตอบ
   
4. 
   dou master23 สิงหาคม 2560 04:29
   

   เคยบันทึกประจำวัน จำได้ว่าเมื่อย้อนกลับมาอ่าน ได้ความรู้สึกหลายๆอย่างที่สามารถนำมาใช้ปรับปรุงตนเอง บางทีได้เรื่องที่ค่อนข้างเป็นมุมมืดของชีวิตที่น่าละอาย ทำให้สอนตนเองด้วยว่าเราจะไม่ทำเช่นนั้นอีกต่อไป บางทีก็ได้ประเด็นดีๆที่มาเป็นกำลังใจให้ฟันฝ่าอุปสรรคต่อไปก็มี ลองบันทึกดูแล้วจะเข้าใจ ไม่เช่นนั้นในประวัติศาสตร์คงไม่มีปูมโหร ปูมแพทย์ หรือบันทึกต่างๆมาให้เราได้เรียนรู้กัน

   ตอบ
   
5. 
   oishi oishi23 สิงหาคม 2560 04:30
   

   จิตใจที่เกาะเกี่ยวกับความดีย่อมนำพาแต่สิ่งดีๆ มาสู่ชีวิตอย่างแน่นอน
   

ขอบคุณภาพและขอมูลจาก

http://cheerfulpeace.blogspot.jp/2017/08/blog-post_49.html?m=1