ทำไม ? ชาวพุทธนิยมสร้างพระพุทธรูป เริ่มสร้างพระพุทธรูป ครั้งแรกในโลก..เมื่อไร ?

Tags :

มูลเหตุแห่งการสร้างพระพุทธรูป และมูลเหตุแห่งการสร้างพระเครื่องบูชา ในพระพุทธศาสนา

พระพุทธศาสนา(Buddhism)จัดเป็นศาสนาประเภท อเทวนิยม(atheism)ถือกำเนิดเกิดขึ้นในประเทศอินเดียเน้นหนักด้านการฝึก ?ญาณ? หรือ ?ปัญญา? มีองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นศาสดา ในสมัยพุทธกาลนั้นใช้คำรียกพระพุทธศาสนาว่า ?พรหมจรรย์? แปลว่า การประพฤติอันประเสริฐ ผู้ตรัสรู้และตื่นแล้ว พระพุทธศาสนาจึงนับเป็นศาสนาที่ชนชาวไทยนับถือสักการบูชาในแบบฝังรากลึกอยู่ในชีวิตจิตใจมาเป็นเวลาช้านาน

พระพุทธรูป ถือได้ว่าเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้าให้พุทธศาสนิกชนได้กราบไหว้เคารพบูชากัน ตามตำนานการถือกำเนิดของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้านั้น กล่าวกันว่า ? ณ ที่ตั้งรัตนบัลลังก์ มีกอบัวกอหนึ่งเป็นบุพพนิมิตรปรากฏดอก 5 ดอก แสดงถึงจะมีสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า 5 พระองค์? ซึ่งข้อความดังกล่าวหมายถึงว่าในแผ่นดินนี้จะมีพระเจ้า 5 องค์ลงมาเกิดในเมืองมนุษย์นั่นเอง ซึ่งเป็นความเชื่อส่วนหนึ่งตามตำนานพระพุทธเจ้าของชาวไทยมาเป็นเวลาช้านาน

นอกจากนี้ยังปรากฏความเชื่ออีกอย่างหนึ่งนั่นก็คือ ความเชื่อในเรื่องมูลเหตุแห่งการสร้างพระพุทธรูป เป็นดังที่ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ ได้กล่าวเพิ่มเติมเอาไว้ใน ตำนานพระพุทธเจดีย์ ปี พ.ศ. 2518 หน้า 46 ว่า เมื่อพระพุทธองค์เสด็จไปประทานเทศนาโปรดพระพุทธมารดา พระเจ้าประเสนชิต กรุงโกศลราฐ มีความระลึกถึงพระองค์ จึงสั่งให้ช่างทำพระพุทธรูปขึ้นด้วยไม้แก่นจันทร์แดง ประดิษฐานไว้เหนือพระอาสนะที่พระพุทธเจ้าเคยประทับ

จากการศึกษาวิวัฒนาการของพระพุทธรูปในพุทธศาสนา ได้หลักฐานว่าพระพุทธรูปสร้างขึ้นเป็นครั้งแรกโดยพวกโยนก (ฝรั่งชาวกรีก) ซึ่งเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนา โดยเริ่มสร้างขึ้นในแคว้นคันธาราฐ ประเทศอินเดียเป็นครั้งแรกราว พ.ศ.600 มีลักษณะรูปแบบที่ผสมผสานระหว่างศิลปะกรีกกับศิลปะอินเดีย นักโบราณคดีได้จัดพระพุทธรูปที่สร้างขึ้นในแคว้นคันธาราฐนี้ เป็นพระพุทธรูปแบบแรก จากนั้นจึงนิยมแพร่หลายในหมู่ชนที่นับถือศาสนาพุทธโดยเฉพาะในสกุลช่างต่าง ๆ ของอินเดีย

แหล่งภาพจาก Topicstock - Pantip

คติทางความเชื่อของชนชาติไทยเรานั้น ถือกันว่าเวลาไปไหนมาไหน มีพระติดอยู่กับตัวนั้นเป็นเรื่องดี อย่างน้อย ๆ ก็ดีกว่าไม่มีเพราะเชื่อกันว่า ? ท่าน? นั้นสามารถช่วยให้เราแคล้วคลาดจากภัยอันตรายได้ ด้วยเหตุนี้จึงเกิดการสร้างพระเครื่องบูชาสำหรับพกติดตัวไปไหนมาไหนได้สะดวก ซึ่งในเรื่องนี้ เจือ สตะเวทิน ได้ศึกษาไว้ใน คติชาวบ้านไทย ไม่ปรากฏปีที่พิมพ์ หน้า 7-8 เกี่ยวกับการสร้างพระเครื่องบูชาของชนชาติไทยในอดีตว่า

คนไทยในสมัยโบราณนิยมสร้างพระเครื่องด้วยวัตถุและพันธุ์ไม้ต่าง ๆ คือ แร่ ผง ชิน ดิน ไม้ จันทร์ ไม้กฤษณา รากไม้ ไพล และว่าน เป็นต้น ทั้งนี้แล้วแต่ฐานะของผู้สร้างจะพึงหาได้ ท่านผู้ศรัทธาแก่กล้าใช้ทองคำหรือเพชรพลอยล้ำค่าสร้างก็มี ใช้งาช้างสร้างก็มาก ที่นิยมสีสันพรรณพรายก็ใช้แก้วสีต่าง ๆ เช่น มรกต บุษราคัม และแก้วปพาฬ เป็นต้น โดยนิยมจารึก ? หัวใจพระคาถา? ลงไว้ในพระองค์ด้วย เช่น คาถาเยธัมมา เป็นต้น

มูลเหตุตามความเชื่อของชาวไทยเรานั้น จึงมุ่งเน้นไปในทางคุ้มครองตนเองให้ปลอดภัย ได้สุขเพราะต่างยึดมั่นในพุทธคุณ อาทิ การไปรบทัพจับศึกหรือไปราชการสำคัญของบ้านเมืองในสมัยก่อน บรรดาบรรพชนของเราจึงอาราธนาพระไปคุ้มครองด้วยเสมอมา บ้านเมืองเราผ่านวิกฤตกาลสำคัญ ๆ มาในประวัติศาสตร์ก็เพราะท่านบรรพบุรุษผู้มั่นคงศรัทธาในพระเครื่องเป็นสำคัญด้วยส่วนหนึ่ง

เพราะพระเครื่องคือพลังใจ อันก่อให้เกิดความกล้าหาญได้อย่างมหัศจรรย์ ว่ากันตามความเชื่อของชาวไทยเราต่าง ก็เชื่อกันว่าการสร้างพระเครื่องนั้นมีพิธีศักดิ์สิทธิ์มาก ผู้ประกอบพิธีล้วนเป็นพระมหาเถรผู้ทรงศีลวิสุทธิ์ ประชุมกันภาวนาบริกรรมด้วยคาถามหาพุทธานุภาพ พร้อมด้วยการประกอบพุทธาภิเษก ด้วยจิตใจอันบริสุทธิ์แน่วแน่ในศรัทธาปสาทะในพุทธบารมีเป็นสรณะ อ้างอิงจาก : http://www.siamsouth.com/smf/index.php?topic=107.0;wap2