เด็ก สตรีมีครรภ์ คนชรา และคนพิการ

กลายเป็นเรื่องดราม่ามาได้เรื่อยๆจนถึงปัจจุบัน คล้ายคลึงกับคำถามนึงที่ว่า “เรื่องไก่กับไข่อะไรจะเกิดก่อนกัน” กับเรื่องการเสียสละที่นั่งบนรถเมล์ หลายคนเคยชินกับป้ายบนรถ BTS ที่เขียนว่า “โปรดเอื้อเฟื้อที่นั่งแก่เด็กสตรีมีครรภ์ คนชรา และคนพิการ”คำถามต่อว่า http://winne.ws/n19613

2.6 พัน ผู้เข้าชม
เด็ก สตรีมีครรภ์  คนชรา และคนพิการ

เด็ก สตรีมีครรภ์ คนชรา และคนพิการ

กลายเป็นเรื่องดราม่ามาได้เรื่อยๆ จนถึงปัจจุบัน คล้ายคลึงกับคำถามนึงที่ว่า “เรื่องไก่กับไข่อะไรจะเกิดก่อนกัน” กับเรื่องการเสียสละที่นั่งบนรถเมล์  หลายคนเคยชินกับป้ายบนรถ BTS ที่เขียนว่า “โปรดเอื้อเฟื้อที่นั่งแก่ เด็ก สตรีมีครรภ์ คนชรา และคนพิการ”คำถามต่อว่า แล้วยังมีกรณีอื่นอีกมั้ยที่เราควรจะลุกให้ ในสถานการณ์เดียวกันหลายคนอาจจะมองในมุมที่แตกต่างแต่ความเป็นจริง เหตุผลที่สมดุลคือ การเสียสละที่นั่งให้ผู้อื่นในยามที่เค้าต้องการ คือคำตอบสุดท้าย คำถามต่อว่า “แล้วเราจะรู้ไหมยามเค้าที่ต้องการคือเวลาไหน”ลองมาอ่านเรื่องนี้พร้อมกันครับ

เด็ก สตรีมีครรภ์  คนชรา และคนพิการ

ยามค่ำวันหนึ่งท่ามกลางความวุ่นวายของสังคมเมือง คืนของวันศุกร์ที่ทุกคนมุ่งหน้าที่จะกลับบ้านหลังตรากตรำเหนื่อยจากการงานมาเป็นสัปดาห์ เวลานี้ประมาณสองทุ่ม ณ ป้ายรถเมล์แถวเยาวราช ยังมีกลุ่มนักศึกษากลุ่มกำลังยืนรอรถเมล์รถเมล์หลายสายได้วิ่งมาหยุดและก็ผ่านไป แต่อยู่ๆ ขณะมีรถสายหนึ่ง วิ่งมาเทียบที่ป้ายก็มียายคนหนึ่งวิ่งถือของพะรุงพะรังรีบเดินลงมาจากรถ  เพื่อนของเราคนหนึ่งในกลุ่มได้เสียสละที่นั่งที่ป้ายให้ยายให้นั่ง

พวกหนูรู้มั้ย?  “รถเมล์ที่จะไปอนุสาวรีย์ชัยสายต่อไปจะมาตอนไหน”

นักศึกษาคนหนึ่งรีบตอบยายว่า

“ยาย ก็รถเมล์ที่ยายลงมานั้น กำลังไปอนุสาวรีย์ชัยไม่ใช่เหรอ

ยายตอบ: “ จ้า ยายรู้ ยายเพิ่งลงมาเอง”

นักศึกษา: “อ้าว!! ทำไมยาย ไม่นั่งต่อให้ถึงล่ะ”

ยายนิ่งและตอบอย่างเขินๆ“ก็เมื่อกี้เห็นผู้หญิงกับลูกเล็กๆอีกหนึ่งคน หอบข้าว หอบของขึ้นบนรถเมล์ คิดว่ามาจากต่างจังหวัด เค้าขึ้นมาสักพักคงลำบากเพราะต้องคอยอุ้มทั้งลูกจับทั้งของ แต่ไม่มีใครสะดวกลุกให้เลย ยายไม่ได้มีภาระอะไรเลย แต่ก็เขินๆเลยทำเป็นว่า ต้องรีบลงป้ายนี้ เลยต้องรีบลงมา เค้าจะได้นั่ง”

ฟังเรื่องนี้จบพร้อมกันผมคิดว่าหลายคนคงได้ประโยชน์ติดไปบ้าง ขอชื่นชมคุณยายนะครับที่กำลังทำให้สังคมนี้งดงามด้วยการเสียสละเพื่อผู้อื่น เพราะการจะทำอย่างนี้ได้ใจคนนั้น ต้องเป็นใจที่งดงามจริงๆ นี้คือเหตุผลที่ว่า การเสียสละที่นั่งให้ผู้อื่นที่ “เราคิดว่า” เป็นเวลาที่เค้าต้องการ เป็นจุดที่สมดุลที่สุด และที่สำคัญเราทำแล้วเราสบายใจไม่ว่าเค้าคนนั้นจะเป็น ผู้หญิง เด็ก คนแก่ คนเจ็บ คนชรา คนท้อง ฯลฯ  ลุกไปเลยไม่ต้องแคร์สื่อ นี้ถือว่าคุ้มแล้ว “แต่ก่อนจะลุก ลองสะกิด ถามเค้าก่อนเบาๆ” แม้เค้าจะนั่งหรือไม่นั่งก็ตามที นี้คืออีกวันหนึ่งที่เรามีความสุขจากการเป็นผู้ให้แล้วครับ

ผมเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะครับ

เรียบเรียง By นายริตะ

แชร์