เมื่อได้เกิดมาเป็นมนุษย์เหมือนกันแต่ทำไมคนเรานั้นจึงมีความแตกต่างกัน ในด้านความเป็นอยู่และเป็นไปในด้านต่าง ๆ มากเหลือเกิน ทำไมบางคนเกิดมารวย มาสวย เก่งมีปัญญา แต่กับบางคนก็เกิดมาอัปลักษณ์มีชีวิตที่หดหู่มีแต่ความทุกข์หรืออุปสรรคในชีวิตนานัปการ

พระพุทธองค์ได้ตรัสอธิบายเป็นข้อธรรมให้กับชายหนุ่มที่ชื่อ “สุภมานพ”เป็นลูกของเศรษฐีที่มีความสงสัยในเรื่องกรรม เขามีความสงสัยเป็นอย่างยิ่งว่าถ้าความดี ความชั่วมีจริงอย่างนี้ ทำไมคนเราเกิดมาจึงไม่เหมือนกัน

และเขาได้ไปเข้าเฝ้าถามพระพุทธเจ้าเป็นคำถาม 7 คู่รวมเป็น14 ข้อ และพระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบโดยทรงขยายความในจูฬกัมมวิภังสูตร ซึ่งจะขอนำมาสรุปให้ทราบกันดังนี้

คำถามคู่ที่1 สุภมานพถามว่า“ทำไมบางคนเกิดมาอายุสั้น บางคนอายุยืน?” พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบว่า

“คนที่เกิดมาอายุสั้นนั้นก็เป็นเพราะว่า เมื่อชาติปางก่อนเป็นคนที่ชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ไม่มีศีล 5 เมื่อสิ้นอายุขัยจากชาตินั้นแล้วต้องไปตกนรกหมกไหม้เพื่อชดใช้กรรมที่ทำมา จนเมื่อรับโทษจากนรกจนหมดกรรมชั่วนั้นแล้วก็กลับมาเกิดเป็นคนเพราะเป็นผลของเศษเวรเศษกรรมที่เคยทำมาและติดตามมาส่งผลจึงทำให้ต้องอายุสั้นตายเร็วไม่มีโอกาสได้สร้างบุญกุศล

ส่วนคนที่เกิดมาอายุยืนนั้นก็เพราะเมื่อชาติปางก่อนเขาเป็นคนมีศีล 5 มีศีลธรรมประจำใจเมื่อสิ้นอายุขัยจากชาตินั้นแล้ว จึงไปเกิดในภพภูมิที่ดีเช่นไปเกิดเป็นเทวดาในชั้นต่างๆ ได้เสวยบุญที่ทำมา เมื่อถึงเวลาพ้นจากภพนั้นแล้วก็มาเกิดมาเป็นคนอีกครั้ง บุญกุศลที่เคยสะสมมา ก็ยังตามมาส่งผลทำให้อายุนั้นยืนยาว

คำถามคู่ที่2 สุภมานพถามว่า“ทำไมบางคนมีโรคภัยไข้เจ็บมาก บางคนไม่ค่อยมีโรคภัยไข้เจ็บ?”พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบว่า

“การที่คนเกิดมามีโรคภัยไข้เจ็บมากก็เพราะว่าเมื่อชาติปางก่อนนั้นเป็นคนที่ชอบทรมานทรมาน เบียดเบียนสัตว์กักขังสัตว์ ซึ่ง “สัตว์” ในความหมายทางพระพุทธศาสนานั้น หมายถึงสัตว์ที่มีรูปกายละเอียดที่สายตามนุษย์ธรรมดามองไม่เห็น ได้แก่ พรหม เทพเทวดา เปรตอสุรกาย หรือสัตว์นรกต่าง ๆและสัตว์ที่มีรูปกายหยาบ ที่สายตามนุษย์เห็นได้ได้แก่สัตว์เดรัจฉาน และมนุษย์ด้วยกันเอง

การเกิดแต่กรรมนี้ก็คือเกิดจากกรรมที่ทำให้สัตว์นั้นเจ็บปวดทรมานได้ตามมาส่งผลเป็นวิบากกรรมในฝ่ายไม่ดีในชาตินี้ทำให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บต่างๆนานา จนบางคนที่ถูกโรคบางโรคคุกคามจนไม่หายขาดเสียทีก็เรียกว่าโรคเวรโรคกรรมในคนที่เกิดมามีสุขภาพดีไม่มีโรคภัยไข้เจ็บที่รุนแรงและบ่อยครั้งจนรักษาไม่ได้นั้นกล่าวโดยสรุปก็คือด้วยเหตุที่ว่า คนเหล่านั้นที่มีชีวิตความเป็นอยู่เป็นผู้มีอายุยืนยาวก็เพราะเป็นคนมีความเมตตาต่อสัตว์ไม่เบียดเบียนและเอ็นดูสัตว์ทั้งหลาย

คำถามคู่ที่3 สุภมานพถามว่า“ทำไมบางคนเกิดมารูปร่างไม่สวย ส่วนบางคนรูปร่างสวย” พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบว่า

“คนบางคนเป็นคนขี้โกรธมีความโกรธเป็นเจ้าเรือน” ก็คือ เมื่อสิ้นอายุขัยไปแล้วจึงไปเกิดในอบายภูมิหรือสถานที่ลำบากเมื่อหมดจากภพนั้นได้มาเกิดเป็นคนอีกครั้ง เพราะความที่เป็นคนขี้โกรธอยู่เสมอชาตินี้จึงเป็นคนที่มีหน้าตาขี้ริ้ว ขี้เหร่ ไม่สวยงามอัปลักษณ์

“ส่วนเหตุที่คนเกิดมานั้นรูปสวย”ก็คือ เป็นเพราะในชาติปางก่อนเป็นคนดีมีเมตตา ไม่เป็นคนขี้โกรธเจ้าอารมณ์จึงส่งผลให้เขาผู้นั้นมีรูปร่างหน้าตาสวยงาม

คำถามคู่ที่4 สุภมานพถามว่า“ทำไมคนบางคนเกิดมามีวาสนาน้อยเป็นคนที่ต่ำต้อยกับทำไมคนบางคนจึงเกิดมามีวาสนามียศถาบรรดาศักดิ์”พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบว่า

“คนบางคนเกิดมามีวาสนาน้อยเพราะเมื่อชาติปางก่อนนั้นเป็นคนขี้อิจฉาริษยา คือเป็นคนที่เห็นคนอื่นดีกว่าตัวเองไม่ได้ต้องคอยอิจฉาริษยาคนอื่นร่ำไปเมื่อเกิดมาใหม่จึงต้องรับผลกรรมแห่งความริษยานั้นด้วยการเกิดมาทุกข์ยากต่ำต้อย”

“ส่วนคนบางคนจึงเกิดมามีวาสนามียศถาบรรดาศักดิ์เพราะเป็นคนมีใจคอกว้างขวาง ไม่คิดอิจฉาริษยาใครยินดีที่เห็นผู้อื่นนั้นมีความสุขความเจริญคือเป็นคนที่ทั้งชีวิตนั้นมองเห็นความสำเร็จของผู้อื่นด้วยความชื่นชมยินดีเบิกบานและเป็นสุขไม่คิดชิงดีชิงเด่นกับใคร”

คำถามคู่ที่5 สุภมานพถามว่า“ทำไมคนบางคนเกิดมายากจน คนบางคนเกิดมาร่ำรวย” พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบว่า

“คนบางคนเกิดมายากจนเพราะชาติปางก่อนเขาเป็นคนตระหนี่ถี่เหนียว ไม่รู้จักบริจาคทาน จึงเกิดมายากจนส่วนคนที่เกิดมาร่ำรวย ได้พ่อแม่ร่ำรวย เกิดมาในสกุลที่ร่ำรวยก็เพราะว่าชาติก่อนนั้นเขาเป็นคนที่บริจาคทาน ยินดีในการบริจาคไม่ตระหนี่ถี่เหนียว”

คำถามคู่ที่6 สุภมานพถามว่า “ทำไมคนบางคนเกิดในสกุลต่ำคนบางคนเกิดมาในสกุลสูง”พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบว่า

“เพราะชาติปางก่อนคนบางคนเกิดในสกุลต่ำ คนประเภทนี้เป็นคนไม่อ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่เป็นคนแข็งกระด้างเมื่อตายไปก็ไปเกิดในสถานที่ลำบาก เช่น นรก เป็นต้นเมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์แล้วจึงเกิดในสกุลต่ำเช่นในสกุลจัณฑาลหรือเป็นพวกชาวประมงเป็นพวกที่แร้นแค้น ลำบาก เดือดร้อน”

ส่วนคนที่เกิดในสกุลสูงนั้นตรงกันข้ามเขาเป็นคนอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่ ต่อสมณะพราหมณ์ ต่อผู้ประพฤติดีเมื่อตายไปก็ไปเกิดในที่ดี มีสวรรค์ เป็นต้นเมื่อกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ก็เป็นคนที่เกิดในสกุลสูง เช่น สกุลกษัตริย์ สกุลเศรษฐีหรือสกุลเจ้านาย”

คำถามคู่ที่7 ซึ่งเป็นคำถามคู่สุดท้ายสุภมานพถามว่า“ทำไมคนบางคนจึงเกิดมาโง่ คนบางคนเกิดมาฉลาด” พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสตอบว่า

เพราะเมื่อชาติปางก่อนนั้นเป็นคนไม่เข้าไปไต่ถามหาความรู้ต่อสมณพราหมณ์ต่อผู้ประพฤติดีผู้รู้คุณธรรมหรือมีความประพฤติชอบดูถูกดูแคลนผู้ประพฤติธรรมรวมถึงคนอื่นๆชอบดื่มสุราให้ขาดสติอยู่เป็นประจำเมื่อเกิดมาจึงเป็นคนโง่เขลาปัญญาทึบหรือแม้แต่ พิการทางปัญญา

ส่วนคนที่เกิดมามีปัญญาฉลาดเพราะเข้าไปไต่ถามหาความรู้ต่อสมณพราหมณ์ ผู้ประพฤติดีถามถึงบาปบุญคุณโทษและไม่ยอมยุ่งเกี่ยวกับอบายมุขใด ๆอันก่อให้เกิดโทษเป็นต้นเพราะฉะนั้น เขาจึงเกิดมามีปัญญา

นี่คือปัญหา14 ข้อ 7 คู่ที่พระพุทธเจ้าตรัสตอบสุภมาณพเมื่อสุภมาณพได้ฟังแล้วก็เข้าใจในเรื่องแห่งกรรมและกฎแห่งกรรมเกิดความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาที่ไม่เหมือนศาสนาอื่นใดจึงได้ประกาศตัวนับถือพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง

twitter.com

อ่านมาถึงตรงนี้แล้วคุณผู้อ่านคงจะเริ่มพอจะเข้าใจแล้วยิ่งจากการแสดงธรรมของพระพุทธเจ้าที่ยกมาแสดงนี้เชื่อว่าทำให้ท่านผู้อ่านได้พอที่รู้ถึงอดีตชาติเบื้องต้นของตนเองแล้ว

แต่ไม่ว่าอดีตของเราจะเคยเกิดเป็นอะไรก็ตามเราไม่สามรถกลับไปแก้ไขในกรรมที่ทำมาได้

ขอให้รู้เพื่อเป็นบทเรียนสำคัญในชีวิตที่เหลืออยู่ในชาตินี้และไม่ต้องไปกลัวเพราะมีทางแก้ไขให้ชีวิตนั้นดีขึ้น ด้วยการสร้างกรรมดีสร้างบุญกุศลในชาตินี้ให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้อย่าไปสร้างกรรมไม่ดีอีกเพราะเรานั้นรู้ทางแล้วว่าถ้าไปทำกรรมชั่วแบบนั้นเราต้องพบผลร้ายอย่างไรอีก

อย่าประมาทในบุญเพราะบุญนั้นเป็นที่พึ่งได้จริง ขอให้สร้างบุญกันให้เยอะ ๆ เพื่อให้อานิสงส์ผลบุญนั้นนำเราไปเกิดในภพภูมิที่สูงขึ้นอย่างน้อยก็ขอเป็นคนเต็มคน ไม่พิกลพิการ ไม่เกิดมาลำบากอีกครั้งในชาติหน้า

และในชาตินี้แม้ยังอาจจะต้องพบกับความลำบากความยากจนหรืออุปสรรคใด ๆ ในชีวิต ก็ไม่ต้องไปท้อใจ ไปนั่งเสียใจอะไรกรรมที่เราทำมาเราก็ต้องยอมรับ แต่ไม่ใช่ให้ยอมจำนนยอมแพ้กรรมเก่าจนไม่คิดจะทำอะไร ต้องสู้ สร้างกำลังใจใหม่ กรรมใหม่ฝ่ายดีงามเพื่อเปลี่ยนชีวิตของเราให้ดีขึ้น

มีคนมากมายที่ยอมรับในกรรมเก่าฝ่ายไม่ดีที่ทำมาแต่เขาก็ไม่ยอมแพ้กรรมเก่า เช่น คนพิการคนหนึ่ง เดินไม่ได้ไปไหนมาไหนต้องคลานไปเอามือแทนเท้า เขารู้ดีว่าในชาติหนึ่งชาติใดในอดีตชาติ เขาต้องเคยทำร้ายทำลายสัตว์หรือชีวิตผู้อื่น ต้องเคยเบียดเบียนคนอื่นชาตินี้จึงเกิดมาทั้งพิการทั้งจน

แต่ในชาตินี้เขาไม่ยอมทำกรรมแบบนั้นอีกเพราะรู้ถึงพิษสงและผลของกรรมแล้วชาตินี้จึงพยายามช่วยเหลือตัวเองไม่เบียดเบียนใครมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ประกอบอาชีพสุจริต ทำบุญไม่เคยหยุดและทำบุญ ด้วยปัญญา คือทำบุญแบบตนเองไม่เดือดร้อนและไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน

รู้จักหลักการทำบุญแบบได้บุญมากทั้งวัตถุทานนั้นบริสุทธิ์ผู้ให้คือตัวเองบริสุทธิ์ทั้งก่อนให้ กำลังให้และหลังการให้มีจิตใจที่ผ่องใสและผู้รับนั้นบริสุทธิ์สร้างบุญบารมีตามที่พระพุทธองค์สอนเอาไว้ในหลักบุญกิริยาวัตถุ 10 อย่างมั่นคง

แม้กรรมเก่าจะส่งผลให้เขาพิการและจนแต่กรรมใหม่ที่สร้างขึ้นมาในชาตินี้ ก็มาช่วยให้เขาร่ำรวยในเวลาต่อมาและเชื่อได้ว่าในภพชาติหน้าเขาก็จะไปเกิดในสภาพที่ดีกว่านี้แน่นอน

และอยากบอกกับทุกคนว่าต้องภูมิใจ ดีใจที่ชาตินี้โชคดีได้เกิดมาเป็น “คน” อีกเพราะในอดีตชาติของเราต้องเคยบำเพ็ญคุณงามความดีมาพอสมควรไม่น้อยเมื่อตอนเราจะตายในชาตินั้น จิตเราติดอยู่ในบุญกุศลที่ทำมา เราจึงได้มีโอกาสเป็นคนเป็นสัตว์ที่อยู่ในภพภูมิที่สูงกว่าสัตว์อื่น ๆ อีกมากมาย

และกล่าวได้ว่าในภพมนุษย์นี้ถือเป็นภพภูมิที่ดีและประเสริฐที่สุด ซึ่งแม้แต่พวกเทวดานางฟ้ายังอยากจุติมาเกิดเลย

คำว่า“มนุษย์” ถ้าว่ากันตามศัพท์แล้ว แปลว่า สัตว์ที่มีจิตใจสูง คือสูงกว่าสัตว์เดรัจฉานเปรต ยักษ์ สัตว์นรกใด ๆ เพราะมนุษย์ที่แท้จริงจะรู้จักผิดชอบชั่วดีรู้จักว่าสิ่งใดเป็นประโยชน์และไร้ประโยชน์มีความละอายและเกรงกลัวในการกระทำบาปกรรมและด้วยวิสัยแล้วจะประพฤติตนให้อยู่ในกรอบของกฎระเบียบของความดีต่างจากสัตว์อื่น ๆ

อ่านเพิ่มได้ที่ https://www.facebook.com/permalink.php?id=134306853328413&story_fbid=708586659233760