ครอบครัวอบอุ่น

ลูกรัก

         "คำว่าครอบครัว เป็นคำที่มีความหมายมาก คือ หมายถึงความรักความอบอุ่น  ความเป็นอันเดียวกัน"

         สมัยลูกเป็นเด็ก ๆ เราอยู่รวมกันเป็นครอบครัว มีเสียงหัวเราะสนุกสนาน มีเสียงวิ่งไล่กัน ได้ทานอาหารร่วมกัน ได้ทำอะไรด้วยกัน ดูมันมีชีวิตชีวา แม้พ่อกับแม่จะทำงานเหน็ดเหนื่อยกันมา พอเห็นหน้าลูก ๆ มาคอยต้อนรับที่หน้าประตู ถามว่าเหนื่อยไหมแล้วช่วยถือกระเป๋าถือของให้ เท่านี้ก็หายเหนื่อยแล้ว เห็นลูกกินได้นอนหลับ พ่อกับแม่ก็สบายใจ นี่แหละลูกเอ๋ยที่เขาว่าครอบครัวที่อบอุ่น ตอนนี้ลูกก็โตกันแล้ว 

        "หากสามารถเสกเป่าได้ พ่อกับแม่ก็อยากเสกเป่าให้ครอบครัวเราเป็นครอบครัวที่อบอุ่นพร้อมหน้าพร้อมตากันเหมือนตอนเป็นเด็ก แม้จะนาน ๆ ครั้งก็ยังดี เห็นหน้าเห็นตากัน ทานข้าวด้วยกัน ถามไถ่สุขของกันและกัน ได้อุ้มหลานตัวน้อย ๆ เท่านี้ก็ยืดอายุให้พ่อแม่ได้อีกหลายปีแล้ว ลูกเอ๋ย"

รักพี่รักน้อง 

ลูกรัก 

         พี่น้องกันรักกันไว้เถิด สายเลือดเดียวกันยังไง ๆ ก็ตัดกันไม่ได้ขายกันไม่ขาดดอกลูก อย่าได้รังเกียจรังงอนหรือริษยาตาร้อนกันเลย ช่วยเหลือกันดูแลกันจะดีกว่า พี่กันน้องกันมาทะเลาะกันนั้นเป็นเรื่องน่าละอายและน่าอดสูมากที่สุด ซึ่งคนดี ๆ เขาไม่ทำกันนะลูก คิดถึงหัวอกพ่อ หัวอกแม่บ้าง ถ้าจะทะเลาะกัน คิดถึงตอนเป็นเด็ก ๆ กันซิลูก ทะเลาะกันแล้วก็ดีกัน หันหน้าเล่นหัวกันเหมือนเดิมลืมเรื่องที่ผ่านมาเสีย รักกันไว้สามัคคีกันไว้ มีอะไรก็จะได้ช่วยเหลือกันได้

        "สามีอาจหาใหม่ได้ ภรรยาอาจหาใหม่ได้ ลูกก็อาจหาใหม่ได้ แต่พี่หรือน้องหาไม่ได้อีกแล้ว มีเท่าไรก็เท่านั้น เมื่อตัดพี่ตัดน้อง ก็เหมือนกับตัดเลือดตัดเนื้อของพ่อกับแม่นั่นแหละนะลูก"

ขอบคุณภาพจาก มหาวิทยาลัยรัตนบัณฑิต

ความทุกข์ของพ่อแม่ 

ลูกรัก

         สิ่งที่จะทำให้พ่อแม่สบายที่สุด ก็คือการได้เห็นลูก ๆ มาพร้อมหน้าพร้อมตากัน มานั่งคุยกัน มาทานข้าวด้วยกันมีอะไรก็ปรึกษาหารือกัน

         แต่เรื่องที่ทำให้พ่อแม่สะเทือนใจและไม่สบายใจอย่างที่สุด ก็คือการที่ลูก ๆ ไม่ถูกกัน ไม่พูดจากัน ห่างเหินเมินหมางต่อกัน ยิ่งถ้าลูก ๆ อิจฉาริษยากัน ทะเลาะเบาะแว้งกัน หรือถึงกับฟ้องร้องขึ้นโรงขึ้นศาลเพื่อเอาแพ้ชนะห้ำหั่นกันเอง ก็ยิ่งทำให้พ่อแม่สะเทือนใจมากขึ้น มันถึงกับทำให้พ่อแม่นอนสะอื้นทุกคืนทีเดียวแหละลูก

          เมื่อลูกยังเล็ก ๆ กันอยู่ ลูกทะเลาะกันบ้าน ตบตีกันบ้าง พ่อแม่เห็นเข้า แม้จะไม่สบายใจอยู่บ้างแต่ก็พอทนได้เพราะเดี๋ยวก็ดีกัน ลืมเรื่องที่ทะเลาะกันแล้วก็เล่นหัวกันต่อไป เรื่องของเด็กก็เป็นอย่างนี้ ไม่เก็บเอามาเป็นอารมณ์นาน

          แต่เมื่อลูกซึ่งโต ๆ กันแล้วมาทะเลาะกัน มันดีกันได้ไม่เร็วกันได้เหมือนตอนเป็นเด็ก พ่อแม่จะเสียใจมากหากลูก ๆ เป็นอย่างนั้น

          "พ่อกับแม่หวังว่าลูกคงเข้าใจหัวอกพ่อแม่ในข้อนี้ดี พ่อกับแม่จึงอยากย้อนยุคไปหาอดีตที่ลูก ๆ มาพร้อมหน้าพร้อมตากันทานข้าวด้วยกัน ไปมาหาสู่กันเหมือนตอนเป็นเด็ก ๆ ถ้าเป็นได้ พ่อกับแม่ก็คงจะนอนตายตาหลับ"

จากหนังสือ คำแม่..สอน โดย พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช)