ชีิวิตจริงยิ่งกว่านิยาย

        หลายคนชอบดูหนังเศร้า ๆ แล้วก็ร้องไห้ตามนางเอก พระเอกไปด้วย บางคนไปตลาดเจอตัวร้ายในทีวี ก็โกรธเขาอีก ลืมไปว่านั่นคือการแสดง แต่ทุกความคิดคำพูดและการกระทำเหล่านั้น ได้ฝังในโปรแกรมกฎแห่งกรรมไปเรียบร้อยแล้ว

ไม่ว่าจะดีหรือชั่ว ก็มีผลแห่งสัตวโลกทุกชนิด ทำดีเสมอตัว ทำชั่วติดลบมากมาย

       ดุจเมล็ดไทร เพียงเมล็ดเล็ก ๆ เมล็ดเดียว ก็กลายเป็นต้นไทรใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขากว้างขวาง ผลิดอกออกผลอีกมากมายนับไม่ถ้วน พร้อมจะเป็นต้นไทรใหม่ได้อีกนับไม่ถ้วนเช่นกัน

       การส่งผลของบาป ที่คิดชั่ว พูดชัว ทำชั่ว แค่ครั้งเดียวก็ไม่แตกต่างกันกับเมล็ดไทรนั่นแหละ แม้ผลของบุญก็เช่นเดียวกัน 

       อย่าดูถูกบาปแม้เพียงเล็กน้อยว่าจะไม่ส่งผล การถูกปรับคดีมีมากกว่า ผลแห่งบุญเสียด้วยซ้ำ

       ตัวอย่างเช่น การได้ไปเสวยสุขในสวรรค์ชั้นที่ 1 จาตุมหาราชิกา 1 วัน 1 คืน เทียบเวลามนุษย์แค่ 50 วัน แต่ไปใช้ผลบาปในมหานรกชุมที่ 1 เพียง 1 วัน 1 คืน เทียบเวลามนุษย์ เท่ากับ 9 ล้านปี ดูช่างเอาเปรียบกันขนาดนี้

ทำไม ถึงจ้องทำลายกายมนุษย์นี้ ให้ย่อยยับ ได้ถึงขนาดนี้

ปล่อยกิเลสมาบังคับให้คิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว แล้วก็ปรับโทษร้ายแรงขนาดนี้

แหล่งภาพจาก oknation.nationtv.tv

       มนุษย์ประดุจนักโทษที่รอประหารแห่งคุกคือภพสาม จะตายเมื่อไร เวลาไหน ด้วยเหตุอะไร ก็ไม่มีใครรู้ แม้อาหารก็ให้หากินเอง ถ้าไม่มีก็บังคับให้ลักขโมย แล้วก็เอากฎแห่งกรรมมาปรับคดีทำโทษอีก

       เนี่ยละหนาเขาเรียกว่า "ตกเป็นบ่าวเป็นทาส"  ที่น่าสงสารยิ่งกว่าในหนังเสียอีก 

แหล่งภาพจาก m.dmc.tv

       ชีวิตจบจากชาตินี้ไปโผล่ในกายใหม่ ที่หลากหลาย ซับซ้อน มากมายนับไม่ถ้วน วนเวียนในสังสารวัฏอย่างไม่มีวันจบสิ้น แถมเอากิเลสมาปิดมาบังไม่ให่รู้ความจริง ใช้กิเลสบังคับให้หลงระเริงแบบผู้ไม่รู้ทิศทาง เหมือนคนตาบอด ที่ไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับตัวเองเอาเสียเลย แม้ตาที่มองเห็นก็ยังเชื่อไม่ได้ว่าใช่ของจริงกับสิ่งที่เห็นหรือไม่

       มนุษย์ ไม่รู้ว่าตนเองมาจากไหน เกิดมาทำไม เกิดมามีหน้าที่อะไร ตายแล้วจะไปไหน บรรพบุรุษที่แท้จริงคือใคร ก็ตายกันหมดทุกคน เกิดเท่าไรก็ตายเท่านั้น ไม่มีบิดพริ้วได้ นอกจากพบหนทางรอด สู่พระนิพพาน ได้เท่านั้น

       เมื่อมีผู้รู้คือพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระบรมศาสดาเอกของโลก บังเกิดขึ้นและนำความจริงมาบอก มาชี้แนะก็ทำให้ไม่เชื่อ ไม่มั่นใจ หาว่าไม่ใช่เรื่องจริงเสียอีก..เพราะว่าไม่คุ้น แต่คุ้นกับสิ่งที่ไม่ใช่หนทางเพราะกิเลสบังคับ

มนุษย์และสรรพสัตว์ จึงเป็นชีวิตนักโทษประหาร ในภพสาม ผู้น่าสงสารที่สุด

ขอบคุณภาพจาก MamaExpert

   ที่น่าสงสารมากที่สุด คือ ได้กายมนุษย์นี้มาแล้ว ถูกกิเลสบังคับให้ คิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว แบบไม่รู้ตัว จนในที่สุดต้องละทิ้งกายนี้ไปอยู่ในกายใหม่ ที่แย่กว่าเดิมเพราะวิบากกรรม บางทีไปได้กายในอบายภูมิ เช่นเป็นเปรต สัตว์เดรัจฉาน สัตว์นรก อสุรกาย ฯลฯ ยาวนาน กว่าจะได้กลับมาได้กายมนนุษย์ใหม่ ดังคำกล่าวที่ว่า "มนุษย์ตายแล้วไปสวรรค์เท่าเขาโค ไปอบายเท่ากับขนโค" 

       โอกาสจะกลับมาเกิดในกายมนุษย์นั้นยากแสนยาก มาเกิดแล้วก็ลืมเรื่องราวต่าง ๆ ที่เคยทำไว้จนหมดสิ้น เช่นเวลาในมหานรกขุมที่ 2 .. 1 วัน 1 คืน เท่ากับเวลาในเมืองมนุษย์ถึง 36 ล้านปี ขุมอื่น ๆ ยิ่งลึกยิ่งนานเกินคาดเดา ยิ่งถูกทำโทษมาก สุดแสนทรมานแสนสาหัส จะจำอะไรได้ไหม แค่คนเราถูกทำโทษมาก ๆ ด้วยการเฆี่ยนตีบ่อย ๆ  ก็อาจทำให้เสียสติไปเลย นี่พลัดไปเวียนว่ายในอบายยาวนาน ก็เหมือนเมล็ดไทรนั่นแหละ ที่งอกแล้วงอกเล่า เพิ่มทับทวี

แหล่งภาพจาก วันแห่งความรัก

แล้วอย่างนี้จะไม่เรียกว่ามนุษย์เกิดยากสุด ๆ ได้อย่างไร

       ดังนั้นชาตินี้เกิดมาได้กายมนุษย์แล้ว เป็นบุญมหาศาลที่สุดแล้ว เพราะสร้างบุญบารมีได้ด้วยตัวเอง ในกายอื่นสร้างไม่ได้นะ กฎแห่งกรรมเขากำหนดไว้ให้สร้างไม่ได้แบบมนุษย์ อาจจะได้บ้างแต่ไม่เหมือนกายมนุษย์หรอก ไม่แรงเท่า

       ฉะนั้น วันแห่งความรักปีนี้ อย่าลืมรักอะไรก็รักไปเถิด แต่ที่ต้องรักให้มากที่สุด คือ "รักกายมนุษย์นี้ รักษาไว้ใช้ให้ได้ตลอดไป จนกว่าจะเข้าพระนิพพาน"  แม้บางภพชาติอาจได้ไปเสวยสุขแล้ว กลับมาก็ให้ได้กายมนุษย์ใหม่ที่สมประกอบ 32 ประการไว้สั่งสมบุญบารมีต่อได้อีก

       วิธีรักษากายมนุษย์ ก็ไม่มีอะไรมาก "รักษาศีล 5 ข้อ" ให้ได้ตามที่พระท่านบอกนั่นเอง เพราะศีลทำให้มีโภคทรัพย์สมบัติ ศีลทำให้ไปสู่สุคติ ศีลทำให้สะอาดหมดจด เข้าสู่พระนิพพานได้.

ปัจฉิมลิขิต อย่าลืม แวะไปกราบขอบพระคุณผู้ที่ให้กายมนุษย์ นี้มาด้วยนะครับ เขาเป็นเจ้าของกายนี้ 100 % ครับ ถ้าเขาจากโลกนี้ไปแล้ว ก็ทำบุญอุทิศ นั่งสมาธิแผ่บุญไปให้ท่านด้วยก็ยิ่งดี.

ต้นไม้ใกล้ฝั่ง

13 ก.พ. 2561

เผยแพร่โดยกองบรรณาธิการwinnews