ชาวพุทธเกิน 50% ส่วนใหญ่จะรู้จักองคุลีมาล ในฐานะจอมโจรผู้เหี้ยมโหดที่ฆ่าคนแล้วตัดนิ้วมาร้อยเป็นพวงมาลัยคล้องคอ

แต่น้อยคนนักจะรู้จักในฐานะ "อสิงสกะกุมาร"

อหิงสกะ เป็นคนมีปัญญา ขยัน ตั้งใจศึกษาเล่าเรียน มีความประพฤติเรียบร้อย คอยรับใช้อาจารย์ด้วยความเคารพ พูดจาไพเราะจึงเป็นที่พอใจของอาจารย์มาก แต่ศิษย์คนอื่นๆ เห็นอหิงสกะเป็นคนโปรดของอาจารย์ก็เกิดความริษยา อยากกำจัดอหิงสกะ

จึงได้วางแผนกันเป่าหูอาจารย์ว่าอหิงสกะคิดจะทำร้ายอาจารย์ เป่าไปเป่ามาหลายรอบอาจารย์ก็หลงเชื่อ จึงวางแผนกำจัดอหิงสกะ ครั้นจะลงมือฆ่าเองก็กลัวคนจะครหาว่าอาจารย์ฆ่าศิษย์

จึงออกอุบายหลอกอหิงสกะว่าจะสอนสุดยอดวิชาให้ คือ วิษณุมนต์ ถ้าสำเร็จวิชานี้ก็จะครองโลกได้ แต่จะเรียนวิชานี้ได้ต้องไปฆ่าคนให้ครบ 1 พันคน ด้วยคิดว่ากว่าอหิงสกะจะฆ่าคนได้ครบพันคน คงต้องโดนฆ่าตายก่อนแน่ๆ เรียกว่าใช้วิธี "ยืมดาบฆ่าคน" เพื่อกำจัดอหิงสกะ

ตอนแรกอหิงสกะนึกรังเกียจที่ต้องไปเบียดเบียนชีวิตมนุษย์ เพราะพื้นฐานเป็นคนจิตใจดี แต่ด้วยความที่เป็นคนมีความเคารพครูบาอาจารย์ และอยากสำเร็จวิชา จึงยอมออกไปจับดาบฆ่าคน

ฆ่าคนไปจำนวนมากก็จำไม่ได้ว่าครบพันคนเมื่อไหร่ จึงใช้วิธีตัดนิ้วเก็บไว้ ร้อยเป็นพวงมาลัยเอามาคล้องคอไว้ ผู้คนจึงตั้งฉายาให้ชื่อว่า องคุลีมาล (องคุลี(นิ้ว) + มาลัย(พวง))

จากเรื่ององคุลีมาลในอีกมุมมองหนึ่ง จะเห็นได้ว่า คนดีๆ คนฉลาด คนเรียบร้อยอย่างอหิงสกะ แต่กลายไปเป็นมหาโจรได้ ก็ด้วยความ "เคารพ" แต่ไปเคารพอาจารย์ซึ่งก็เก่งแต่เป็นคนหูเบา

ดังนั้น จะยอมรับนับถือฝากตัวเป็นศิษย์ใครแบบทุ่มเททุ่มใจ หรือจะไปเป็นบริวารรับใช้ใคร ไม่ใช่ดูแค่มีความรู้ น่าเลื่อมใสหรือมีทรัพย์อำนาจบารมีแล้ว แค่นั้นยังไม่พอ ต้องดูว่าเป็นคน "หูเบา" ด้วยหรือเปล่า

เพราะคนหูเบา แม้จะเป็นคนเก่ง มีความรู้ แต่ก็สามารถเอาความเก่ง หรือความรู้นั้นทำร้ายใครก็ได้ โดยปราศจากการไตร่ตรอง เพราะหูเบาไม่ได้หมายความว่าหูมีขนาดเล็กหรือมีน้ำหนักเบา แต่ หูเบาหมายถึง ปัญญาเบา คนหูเบา จึงเป็นคนที่อยู่ในกลุ่ม โง่เขลาเบาปัญญา ในอีกรูปแบบหนึ่ง

จากประวัติศาสตร์ คนดีๆจำนวนมาก จึงโดนทำร้าย ทำลาย โดยคน "หูเบา"

ไม่อยากมีชีวิตที่เสี่ยงอันตรายก็จงถอยห่างจากคนหูเบา

ขอบคุณ  ที่มา  FB.Somchet Mhin Jearanaisilpa