เคยถามตัวเราเอง บ้างไหม ? ทำไม ใจ ต้องแปรปรวน รับเรื่อง รับรู้  มากมายขนาดนี้ 

          ใจดี ใจเสีย เสียใจ ใจขุ่น ใจหมอง ใจน้อย น้อยใจ ใจหาย ใจคว่ำ ใจลำเอียง ใจร้อน ใจเย็น ใจละโมบ ใจดำ ใจต่ำ ใจสูง ใจบอด ใจมืด ใจสบาย ใจสว่าง ใจใส ใจบอบช้ำ ใจเศร้า ใจแห้ง ใจลุ่มหลง ใจกว้าง ใจแคบ น้ำใจ ใจจริง ใจไม่ซื่อ ใจคด พอใจ ไม่พอใจ ใจกรุณา ใจเมตตา ใจตก ตกใจ ใจท้อ ใจถอย ใจรื่นเริง ใจเหงา ใจร่ำร้อง ใจเหี่ยว ใจฟู ใจแฟบ ลิงโลดใจ ใจนิ่ง ใจวางเฉย ไม่สนใจ ใจปกติ ใจเปื้อน ใจฝ่อ ใจหงอย ใจวิ่งวุ่น ใจซัดส่าย ใจแหว่ง ใจแกว่ง ใจหวั่นไหว 

           ใจหิน ใจเค็ม ใจเผลอ เผลอใจ ใจยินดี ใจร้าย ใจผ่องใส ใจเป็นสมาธิ ใจจืด ใจเดียว หลายใจ ชอกช้ำใจ เต็มใจ ใจเต็ม อิ่มใจ ใจอ่อน ใจวกวน ใจถึง ถึงใจ ตัดใจ ใจหาย หายใจ ปีติใจ ปลื้มใจ เปลี่ยวใจ ใจโหยหา กัดกร่อนใจ ถูกใจ ผิดใจ ขัดใจ ฝืนใจ ตั้งใจ แข็งใจ อดใจ ใจคด ใจนักเลง ใจใหญ่ ใจกลับกลอก ใจกลอกกลิ้งเหมือนน้ำบนใบบัว ใจหม่น ใจหนักแน่น อ่อนใจ 

           หนักใจ เหนื่อยใจ ท้อใจ ใจสู้ ใจกล้า ใจหลงระเริง ใจปิด ปิดใจ ใจเปิด เปิดใจ มั่นใจ ไม่มั่นใจ วางใจ ไว้วางใจ ใจสั่น ใจเต้น ใจเตลิด ใจห่วงหา ละเหี่ยใจ เศร้าใจ ใจมีคุณภาพ ใจไร้คุณภาพ ใจเด็ดเดี่ยว ใจเด็ด ใจขาด ขาดใจ ใจเฉา ภูมิใจ เสมอใจ ท้อแท้ใจ ใจให้อภัย ใจอาฆาต ใจพยาบาท ผูกใจเจ็บ ปล่อยใจ รักษาใจ ทิ้งใจ ให้ใจ มอบใจ เก็บใจ อุ่นใจ ไว้ใจ ไม่เชื่อใจ 

           ประทับใจ ซึ้งใจ เห็นใจ ไม่เห็นใจ เข้าใจ ไม่เข้าใจ อยู่ในใจ นอกใจ ตื้นตันใจ ร้อยใจ ใจเป็นนายกายเป็นบ่าว ใจสั่งมา ใจเจ็บ เจ็บใจ ใจแป้ว ใจปลาซิว ใจชั่ว ใจบุญ ใจบาป ฉ่ำใจ ชื่นใจ น้อมใจ สั่งใจ เลี้ยงใจ ขืนใจ ขัดข้องใจ ร้อนใจ สมัครใจ จิตใจ ใจยุติธรรม โน้มน้าวใจ 

            ฯลฯ

แล้วใจ คืออะไร..? ใจ  ตั้งอยู่ตรงไหน ใจ กับหัวใจ ใช่สิ่งเดียวกันหรือไม่ ?

แหล่งภาพจาก Kalyanamitra

มนุษย์ ประกอบด้วย กาย และ ใจ 

ถ้ามีกายอย่างเดียว เรียกว่า ศพ

ถ้ามีใจอย่างเดียว เรียกว่่า ผี

ใจ คือผู้บังคับบัญชา กาย แต่ใจมนุษย์และสรรพสัตว์ ถูกบังคับโดยอำนาจของกิเลส .. ใจ จึงมักมีสภาพหลากหลายความรู้สึกและอารมณ์ ได้มากขนาดนี้ ดังที่กล่าวมาแล้ว

ใจตั้งตรงไหนล่ะ

ในร่างกายมนุษย์ มีอวัยวะใหญ่น้อยมากมาย มีผิวหนังปกคลุมเอาไว้ 

หัวใจ มีหน้าที่สูบฉีดโลหิต ตลอด 24 น. ดังนั้น หัวใจ จึงไม่ใช่  "ใจ" อย่างแน่นอน

แล้ว "ใจ" อยู่ตรงไหนของกาย..?

พระเดชพระคุณพระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) หลวงพ่อวัดปากน้ำภาษีเจริญ ครูผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย กล่าวไว้ว่า

ใจประกอบด้วย เห็น จำ คิด รู้

แหล่งภาพจาก กัลยาณมิตร

เห็น จำ คิด รู้  ทั้งสี่อย่างนี้มาจากไหน 

             ที่ตั้งของมันอยู่ศูนย์กลางกายมนุษย์ เป็นดวงใสบริสุทธิ์เท่าฟองไข่แดงของไก่ นั่นดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์ดวงนั้น เป็นดวงธรรมที่ทำให้เป็นกายมนุษย์แท้ ๆ กายมนุษย์จะเป็นอยู่ได้ก็เพราะอาศัยธรรมดวงนั้น ถ้าธรรมดวงนั้นไม่มีแล้วละก็กายมนุษย์ก็เป็นอยู่ไม่ได้ ดับ ถ้าธรรมดวงนั้นยังมีปรากฏอยู่ละก็มนุษย์ไม่ดับ เป็นมนุษย์ปรากฏอยู่เหมือนกัน จะแก่เฒ่าชราช่างมัน พอดวงนั้นดับมนุษย์ก็อยู่ไม่ได้ ต้องดับกัน
              ถ้าธรรมดวงนั้นผ่องใส มนุษย์ก็รุ่งโรจน์ผ่องใสเหมือนกัน ถ้าธรรมดวงนั้นขุ่นมัวเสีย มนุษย์ก็ซบเศร้าไปไม่ผ่องใส ดวงนั้นเป็นสำคัญ ดวงนั้นแหละเป็นที่ตั้งของเห็น ของจำ ของคิด ของรู้ ดวงเห็นก็อยู่ในกลางดวงนั้นแต่อยู่ข้างนอก ดวงจำก็อยู่ในกลางดวงนั้น อยู่ข้างในดวงเห็น ดวงคิดก็อยู่ในกลางดวงนั้น แต่ว่าอยู่ข้างในดวงจำ ดวงรู้ก็อยู่ข้างในกลางดวงนั้น แต่ว่าอยู่ในกลางของดวงคิดอีกทีหนึ่ง
             สี่ดวงอยู่นั้น ต้นเหตุอยู่นั่น ที่ออกมาปรากฏที่กายมนุษย์ก็ดี ที่หัวใจมนุษย์นี่ก็ดี ออกมาปรากฏอยู่เป็น ดวงเห็น ดวงจำ ดวงคิด ดวงรู้ ข้างนอกนี้ นี่เป็นดวงหยาบ นี่เป็นชั้น เป็นต้น เป็นปลาย นี่เป็นรากเง่า อยู่ในกลางดวงนั้น อยู่ในกลางดวงนั้นแท้ ๆ  ฯ 

(กัณฑ์ที่ ๑๘ : โอวาทปาฏิโมกข์  ๔ มีนาคม พ.ศ.๒๔๙๗

จากหนังสือมรดกธรรมของหลวงพ่อวัดปากน้ำ พระมงคลเทพมุนี (สด  จนฺทสโร)

(อ่านต่อได้ที่: http://www.kalyanamitra.org/th/article_detail.php?i=10065)

ภาพแสดงที่ตั้งของใจ

แหล่งภาพจาก bloggang.com

ภาพแสดงที่ตั้งของใจ ภาษาอังกฤษ

แหล่งภาพจาก meditationdc.org