เวร.... หมายถึง ความผูกอาฆาตพยาบาทก็ได้ หมายถึงความปองร้ายก็ได้ หมายถึงความรู้สึกเดือดร้อน เพราะกรรมหรือชะตากรรมของตนก็ได้ 

 โดยทั่วไปจะเข้าใจได้ว่าเวร หมายถึง ความผูกอาฆาตพยาบาทกันไว้. เพื่อจะได้เอาคืนในวันข้างหน้า

เวร นั้น. มีพลังมากมายนัก ก่อเวรหรือ. สร้างเวรไว้แล้ว ก็ติดตามเพื่อจะได้ทวงคืน. เมื่อได้โอกาสก็จะแก้แค้น. คนที่ถูกแก้แค้นก็จะคิดอาฆาตคนที่ทำกับตนอีกกลายเป็นผูกเวรกันไปเรื่อย. ติดตามตัว. ติดตาม ความคิดไปตลอดชาติ ตายไปแล้วก็ยังมีพลัง. มีอำนาจชักนำให้แก้แค้นได้อีก. ทั้งที่ไม่เคยรู้จักกัน. เพิ่งเคยเห็นหน้ากันครั้งแรก. แต่พลังเวรทำให้รู้สึกเกลียดหน้า. ทำให้ไม่ชอบหน้า. ทำให้อยากทำร้าย อยากด่า อยากว่าเป็นต้น นี่คือพลังเวร. และเป็นพลังส่งผลข้ามภพข้ามชาติก็ได้ และหากยังคิดอาฆาตพยาบาทกันอยู่. เวรก็จะติดตามไปเรื่อยๆ ทำร้ายกันไปเรื่อยๆ. หลายภพหลายชาติ. เวรก็ยังไม่เบาบางจนกว่า จะ " ให้อภัย " ได้...

 การให้อภัยนั้นเกิดจากความรู้สึกไม่จองเวรขึ้นในจิตใจ. ความรู้สึกไม่จองเวรเกิดขึ้นได้จาก ความมีขันติ ความมีเมตตา ความมีโยนิโสมนสิการ ความพิจารณาอย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่างพร้อมกัน ความมีขันติ หมายถึง อดทน อดกลั้น ไว้ได้ ไม่ผูกเวรต่อไป ความมีเมตตา หมายถึง มีความรักปรารถนาดี ไม่ต้องการให้เดือดร้อนกันต่อไป โยนิโสมนสิการ หมายถึง การสนใจคิดได้ว่า....เมื่อผูกเวรต่อไปก็จะทำให้เดือดร้อนไม่รู้จบ การพิจารณา หมายถึง. การใช้ปัญญาพินิจถึงผลดีผลเสีย. ของการมีเวรต่อกันแล้วก็ตัดสินใจเลือกที่จะไม่สานต่อเวรต่อไป เมื่อความรู้สึกเหล่านี้เกิดขึ้น. ก็จะทำให้มองเห็นข้อด้อยของการจองเวรทำให้คิด เลิก ละ ไม่คิดก่อเวรต่อไป. ซึ่งเรียกว่า "ไม่จองเวร " จากนั้นการให้อภัยก็ตามมาเมื่อให้อภัยได้. เวรก็จะถูกตัด ไม่สานต่อเนิ่นนานอีก การให้อภัยจึงสำคัญนัก. แม้อีกฝ่ายจะยังมีเวร ยังอาฆาตพยาบาทอยู่ แต่เมื่ออีกฝ่ายให้อภัยเสียแล้ว. เวรจะค่อยๆสงบลงและหมดพลังไปในที่สุด... " ไม่ว่าในการไหนๆ เวรทั้งหลายในโลกนี้ ย่อมไม่ระงับได้. ด้วยการจองเวรเลย แต่ย่อมระงับได้ด้วยการไม่จองเวร ข้อนี้เป็นธรรมดาที่มีมาเก่าแก่."

Cr.พระสุริยา นาควีโร

ขอบคุณเฟซบุ๊ก นาควีโร ภิกขุ ศิริ