มีเพื่อนสนิทสองคนที่กำลังเดินทางอยู่กลางทะเลทราย  เมื่อเดินทางไประยะหนึ่ง ก็เกิดการโต้เถียงกัน  เพื่อนคนหนึ่ง โกรธมากถึงกับตบหน้าเพื่อนอีกคนหนึ่ง เพื่อนคนที่ถูกตบหน้า ไม่ว่าอะไรสักคำ  แต่กลับเขียนข้อความไว้ที่พื้นทรายว่า    “ วันนี้เพื่อนรักของฉัน ตบหน้าฉัน ”

พวกเขาเดินทางกันต่อไป จนกระทั่งพบแหล่งน้ำกลางทะเลทราย พวกเขาตัดสินใจอาบน้ำที่นั่น เพื่อนคนที่ถูกตบหน้าก็เกิดจมน้ำ โชคดีที่เพื่อนอีกคนช่วยชีวิตไว้ได้ เมื่อเขาหายตกใจจากการจมน้ำ เขาก็จารึกข้อความไว้ที่ก้อนหินว่า “ วันนี้เพื่อนรักของฉัน ช่วยชีวิตฉันไว้ ”

เพื่อนคนที่ช่วยชีวิตเขาและตบหน้าเขา รู้สึกแปลกใจในการกระทำของเขา จึงเอ่ยปากถามว่า... “ ตอนที่ฉันทำร้ายเธอ ทำไมเธอเขียนลงบนพื้นทราย แต่ตอนนี้ทำไมเธอสลักลงบนหิน “

 เขายิ้มและตอบว่า  “ เมื่อเพื่อนทำร้ายเรา เราควรจะเขียนลงบนพื้นทราย เพื่อให้สายลมแห่งการให้อภัยพัดมาและลบมันทิ้งไป แต่เมื่อมีความประทับใจเกิดขึ้น เราควรจะจารึกไว้ใน ศิลาแห่งความทรงจำจากใจซึ่งสายลมไม่อาจทำให้มันเลือนรางได้ "

เรามีทั้งสิ่งที่ดีและไม่ดีเข้ามาในชีวิต สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขได้ คือ ให้จดจำแต่สิ่งดี ๆ และให้อภัยกับสิ่งไม่ดีที่เกิดขึ้นเราอาจเปลี่ยนแปลงชีวิตไม่ได้  แต่เราเลือกที่จะคิดให้ดีได้

 ที่มา : หนังสือปัดใจ