ช่างทำอิฐคนหนึ่งกำลังใส่อิฐลงไปในเตาเผาทีละก้อน อิฐก้อนหนึ่งเริ่มตัวสั่นเทาด้วยความกลัว

เมื่อคิดว่ากำลังจะถูกไฟที่ลุกโชนเผาไหม้เกรียมในไม่ช้า

“อย่ากลัวไปเลยน้องชาย”อิฐก้อนอื่นๆ พากันปลอบมัน

“นั่นน่ะเป็นโอกาสที่หายากนะเพราะการเผาไฟจะทำให้เราเป็นประโยชน์”

แต่อิฐขี้กลัวก้อนนั้นไม่ยอมเชื่อมันพยายามหลบหลีกให้พ้นมือของช่างทำอิฐ

ในที่สุดก็เข้าไปแอบอยู่ในกองฟางและสามารถหลบเลี่ยงการถูกเผาได้สำเร็จ

ต่อมา...อิฐก้อนนี้ได้พบกับบรรดาอิฐที่ถูกเผาไฟแล้วอีกครั้งหนึ่งอิฐเหล่านั้นต่างรู้สึกเสียดายที่มันไม่ถูกเผาไฟ แต่มันก็ไม่สนใจมันเห็นว่าเพื่อนๆ ของมันไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากเลยไม่เพียงแต่มีสีน้ำตาลเข้มขึ้นกว่าเดิม แถมยังดูเข้มแข็งมากขึ้นด้วย

ในไม่ช้าคนงานก็มาขนอิฐทั้งหลายออกไปคนงานคนหนึ่งสังเกตเห็นอิฐก้อนที่ไม่ได้ถูกเผาไฟอยู่ในกอง “ข้าสงสัยว่ามันรอดจากการถูกเผาไฟไปได้ยังไง”เขาพูดพลางถอนใจ แล้วหยิบมันขว้างทิ้งไป

อิฐที่ไม่ได้ถูกเผาไฟเริ่มเสียใจในการกระทำของมันเมื่อเห็นเพื่อนของมันถูกลำเลียงออกไปจากที่นั่นด้วยความร่าเริงเบิกบานแล้วมันก็ถูกทอดทิ้งให้อยู่โดดเดี่ยวเพียงก้อนเดียวที่นั่นและเมื่อลมพัดกระหน่ำและฝนตกลงมา มันก็ค่อยๆ เสียรูปร่างไปจนกลายเป็นเพียงโคลนตมในที่สุด

 เมื่อเราได้รับการอบรมสั่งสอน จงอดทนที่จะเรียนรู้สิ่งต่างๆ เพราะสิ่งเหล่านั้นทำให้ตัวของเรามีคุณค่า มีทักษะความรู้ ความสามารถและเป็นประโยชน์ต่อทุกๆคน สภาวะแรงกดดันรวมทั้งอุปสรรคต่างๆนาๆในชีวิตนั้นเป็นเพียงแค่บทพิสูจน์ความกล้าหาญและกำลังใจของเราเท่านั้น เป็นเสมือนขั้นตอน "การเผาอิฐ"ของเรา เมื่อเราผ่านมันมาได้แล้ว ใจเราจะแข็งแกร่งขึ้น เราจะดำเนินชีวิตไปในทางถูกต้องได้อย่างภาคภูมิใจและประสบความสำเร็จในชีวิตได้เป็นอย่างดี ดั่งคำที่ว่า “อุปสรรคที่ทานทน จะหลอมคนให้ทนทาน”นั่นเอง