หลุมพรางที่เป็นกับดักของผู้ที่ต้องการฝึกปฏิบัติธรรม หรือนิสัยไม่ดีที่จะนำพาไปสู่ความเสื่อม พอสรุปโดยประมาณได้ดังนี้

๑.  นิสัยบ้างาน หมายถึง ผู้มีภารกิจมาก งานเยอะ แต่ไม่รู้จักบริหารเวลา จึงไม่เหลือเวลาหลีกเร้นปฏิบัติธรรม

๒.  นิสัยขี้เกียจ หมายถึง ผู้ชอบปล่อยให้วันเวลาล่วงไปโดยสูญเปล่า แม้มีเวลาว่างเยอะ แต่ก็ใช้เวลาไปกับสิ่งไร้สาระ จึงไม่เหลือเวลาหลีกเร้นปฏิบัติธรรม

๓.  นิสัยชอบโม้ชอบเม้าส์ หมายถึง ผู้ชอบคลุกคลีกับเพื่อนฝูงผู้พูดคุยแต่เรื่องทางโลก ปล่อยจิตของตนให้ฟุ้งซ่าน จึงไม่เหลือเวลาหลีกเร้นปฏิบัติธรรม

๔.  นิสัยชอบเที่ยว หมายถึง ผู้ชอบเที่ยวไปในที่ต่างๆ มัวแต่เพลิดเพลินปล่อยใจเตลิดอยู่ภายนอก กว่าจะกลับมาถึงที่พักก็มืดค่ำ จึงไม่เหลือเวลาหลีกเร้นปฏิบัติธรรม

๕.  นิสัยไม่ชอบศึกษาหาความรู้ หมายถึง ผู้ไม่หมั่นศึกษาธรรมะเพื่อฝึกหัดขัดเกลากิเลสของตน จึงขาดแรงบันดาลใจที่จะหลีกเร้นปฏิบัติธรรม

ส่วนผู้ปฏิบัติตรงกันข้ามกับ ๕ ข้อข้างต้น  คือขวนขวายที่จะหลีกออกเร้นเพื่อปฏิบัติธรรมย่อมเป็นผู้ไม่เสื่อม มีแต่ความเจริญในเส้นทางการสร้างบุญบารมี

ขอขอบคุณ : na_diary (Cr. ครูบาอาจารย์)