"ในประเทศเกาหลี สื่อเขาสร้างหนัง

ที่พระเอกเป็นผู้ชายอบอุ่น โรแมนซ์

เพราะสังคมเขาผู้ชายที่แต่งงานแล้วถือว่า

มีสิทธิ์เด็ดขาดในตัวภรรยาและบ้านเมืองเขามีข่าวตบตีภรรยาในครอบครัวสูงมาก 

ถ้าติดตามเขาจึงใช้กลยุทธ์ของ modeling process สร้างค่านิยมใหม่ในสังคมให้ผู้ชายเป็นคนโรแมนติคมากขึ้น 

นี่คือการสร้างหนังเพื่อปรับพฤติกรรม

แม้กระทั่งในญี่ปุ่น เขาก็สร้างการ์ตูนผู้พิทักษ์ต่างๆ

อุลตร้าแมน ฯลฯ เพื่อให้เด็กซึมซับความยุติธรรม 

การต่อสู้กับความชั่วหรือในประเทศจีน 

ก็จะมีหนังในทำนองนี้เช่นกัน ...

ย้อนกลับมามองประเทศไทยสิ

ทำไมละครไทยถึงมีแต่เรื่องเดิมๆ เป็นอยู่อย่างนี้มา 50 กว่าปี

พออาจารย์ไปถามผู้จัด ก็ได้รับคำตอบว่า 

'เราสร้างละครเหล่านี้เพื่อสะท้อนสังคม'

เราจะไป"สะท้อนสังคม"เพื่ออะไร 

เพราะเราสะท้อนมา กว่า 50 ปีแล้ว 

และเนื้อเรื่องมันก็วนเวียนอยู่แค่แย่งตบตีกันแค่นั้น

ทำไมเราไม่สร้างละคร "เพื่อนำสังคม" 

เพื่อจูงใจให้เกิดพฤติกรรมดีๆ ล่ะ 

มัวแต่ไปสร้างเพื่อสะท้อนสังคม มันก็ไม่เห็นเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรในสังคมเลยสักนิด 

ในทางจิตวิทยาแล้วสื่อมีบทบาทสำคัญมากๆ 

ในกระบวนการเรียนรู้ผ่านตัวแบบ ..."

จากคำบรรยายของอาจารย์ภาคจิตวิทยา

ขอบคุณที่มา 

ค่ายจับจิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

เพจ New Heart New World โลกเปลี่ยนไป เมื่อใจเปลี่ยนแปลง