นิทาน 3 เรื่อง บอกนิสัยคน

1. สมหวัง ไม่ชอบกินไข่ ทุกครั้งที่ได้ไข่มา

ก็เลยให้สมนึกกิน แรกๆ สมนึก ก็รู้สึก ขอบคุณสมหวัง แต่นานๆ เข้า สมนึกก็เคยชิน เมื่อเกิดความเคยชินก็เหมือนกับเป็นหน้าที่ที่สมหวังต้องทำ จนนมาวันหนึ่ง สมหวังเอาไข่ให้สมชาย สมนึกก็อารมณ์เสีย โดยลืมไปว่า ไข่นี้เป็นของสมหวัง สมหวังจะให้ใครก็ได้ สมนึกจึงทะเลาะกับสมหวัง เพราะเรื่องนี้แล้วก็เลิกคบกัน

2.ฤดูร้อน ร้อนมาก

เพื่อนๆ หลายคนไปเดินเล่นกันไปถึงแม่น้ำก็เอาขาไปแช่น้ำกัน ปรากฏว่ รองเท้าของสมศรีลอยตามน้ำไป ระหว่างทางเดินกลับบ้านพื้นถนนร้อนมากและต้องเดินไกล สมศรีจึงขอให้เพื่อนๆ ช่วย แต่ทุกคนมีรองเท้าแค่คู่เดียว สมศรีไม่สบอารมณ์เพราะเธอชอบขอให้คนอื่นช่วยเสมอและแค่ทำเป็นงอน ก็จะมีคนยื่นมือเข้าช่วยแต่ครั้งนี้ไม่ เธอจึงคิดว่า เพื่อนๆ ทุกคนใช้ไม่ได้ ไม่ยอมช่วยเหลือ แล้วก็มีสมปองเอารองเท้าตัวเองให้สมศรีใส่ ยอมทนเท้าร้อนเดินต่อ 

สมศรี ขอบคุณสมปอง สมปองบอกสมศรีว่า “เธอต้องจำไว้ว่า ไม่มีใคร มีหน้าที่ต้องช่วยเธอ ที่ช่วยเธอ เพราะเป็นเพื่อนกัน ไม่ช่วยก็ไม่ผิด” สมศรีจำคำพูดของสมปอง ต่อแต่นี้ไปสมศรีก็ให้ความช่วยเหลือเพื่อนๆ เป็นและด้วยความเต็มใจ 

หลายครั้งเรามักจะหวังให้คนอื่นดีต่อเรา ตอนแรกเราก็ซาบซึ้ง แต่เมื่อเวลาผ่านไปเราก็เคยชิน เคยชินกับที่คนอื่นดีต่อเรา เหมือนเป็นหน้าที่ ที่เขาต้องดีต่อเรา เมื่อวันหนึ่ง ไม่ดีต่อเรา เราก็โมโห ความจริง ไม่ใช่ว่า คนอื่นไม่ดีต่อเราแล้ว แต่เป็นเพราะ เราเรียกร้องมากขึ้น เคยชินกับการรับ ก็เลยลืมบุญคุณ เลิกซาบซึ้ง ลืมขอบคุณ

3. แพะตัวหนึ่ง เจอหมาป่า หมาป่าจะกินแพะ

แพะจึงสู้ใช้เขาสู้กับหมาป่า และก็ตะโกนขอให้เพื่อนๆช่วย

วัวมองมาเห็นเป็นหมาป่า ก็วิ่งหนีไป

ม้ามองมา เห็นเป็นหมาป่า ก็วิ่งหนีไปอีกตัว

ลาเห็นเป็นหมาป่า ก็เดินหนีไปอย่างเงียบ ๆ

หมูผ่านมา เห็นเป็นหมาป่า ก็หายตัวไป

กระต่ายได้ยิน วิ่งหนีแซงเพื่อน ๆ ไปทุกตัว

หมาได้ยิน รีบวิ่งเข้ามา จะสู้กับหมาป่า!!

หมาป่าเห็นมีหมามาช่วย จึงวิ่งหนีไป แพะรอดตาย

กลับมาถึงบ้าน เพื่อนๆ มาทุก “ตัว”

วัวบอก “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้เขาของข้า แทงทะลุท้องมัน”

ม้า “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้เกือกของข้า กระทืบมัน”

ลา “ทำไมไม่บอก ข้าจะร้องเสียงดัง ๆ ให้หมาป่าตกใจตาย”

หมู “ทำไมไม่บอก ข้าจะใช้ปากของข้า พุ่งชนให้มันตกเขาไป”

กระต่าย “ทำไมไม่บอก ข้าวิ่งเร็ว ข้าจะไปส่งข่าวของความช่วยเหลือ”

ในการพูดคุยกันอย่างเมามันนี้ ขาดอยู่ “ตัวเดียว” คือ หมา มิตรภาพที่แท้จริง ไม่ใช่ดูที่ คำพูด ที่แสนหวาน แต่เป็นมือ ที่ยื่นให้ตอนคับขัน พวกที่อยู่ล้อมหน้าล้อมหลังคุณ ทำให้คุณรู้สึกดี อาจจะไม่ใช่เพื่อนแท้ของคุณ แต่กับเขาที่ดูเหมือนห่างไกล แต่ใส่ใจคุณตลอดเวลา.

ตอนคุณมีความสุข ไม่ไปสมทบ แต่ตอนคุณต้องการช่วยเหลือ จะทำเพื่อคุณอย่างเงียบๆ และเป็นห่วงใส่ใจคุณ

นั่นเป็นเพื่อนแท้ของคุณ..

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก

https://www.share-si.com/2018/08/3_29.html?m=1