ลิ้นกับฟัน
เราต้องการคนที่เข้าใจเรา แต่ลืมทำความเข้าใจกับตัวเองซะก่อน จึงเกิด “ความไม่เข้าใจกัน” และความไม่เข้าใจนี่เอง เป็นเหตุให้เกิดการบางหมาง กระทบกระทั่งผูกโกรธหรือแตกแยกกันได้ http://winne.ws/n25525
“โอ๊ย…เซ่อ…เอาอีกแล้ว เป็นครั้งที่เท่าไหร่ ที่เธอมาขย้ำฉัน” ลิ้นพูดด้วยความเจ็บปวด เมื่อถูกฟันเผลอไปกัดเข้าให้
“ฉันไม่ได้ตั้งใจเลยโทษทีเถอะ” ฟันพยายามขอโทษ
“โทษที โทษที โทษที… เธอก็พูดอย่างนี้ทุกทีแหละแล้วใครเจ็บ! ครั้งก่อนก็กัดก่อนอย่างจัง ฉันเจ็บแทนขาดใจ คราวนี้ก็กัดเลือดซิบ ๆ ดีนะที่ยังหลบบ้าง ไม่งั้นคงขาดไปแล้ว” ลิ้นพูดด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
ฟันเงียบ…. เพราะรู้ดีว่าในสถาณการณ์แบบนี้ การเงียบเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ทั้ง ๆ ที่บางทีก็ชักโกรธเหมือนกัน อยากจะกัดลิ้นให้ขาดเป็นท่อน ๆให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่ก็พยายามอดกลั้นเอาไว้
แล้วฟันก็นึกในใจว่า “เราบด – ตัด – กัด – เคี้ยวอาหารกว่าจะได้สักคำ ต้องออกแรงเหนื่อยแย่ แต่ถึงทีอร่อย ลิ้นอร่อยฝ่ายเดียว มีหลายครั้งที่ฟันมีอาการเสียวปวดบางคราวถึงกับต้องถูกถอนออกไป ต่อให้ได้ฟันปลอมมาแทน มันก็ไม่เหมือนเดิมสิ่งเหล่านี้ลิ้นเคยคิดบ้างไหม” ฟันซักน้อยใจนิด ๆ คิดว่าลิ้นไม่เข้าใจฟันบ้างเลย
เราต้องการคนที่เข้าใจเรา แต่ลืมทำความเข้าใจกับตัวเองซะก่อน จึงเกิด “ความไม่เข้าใจกัน”และความไม่เข้าใจนี่เอง เป็นเหตุให้เกิดการบางหมาง กระทบกระทั่งผูกโกรธหรือแตกแยกกันได้
ถ้ามีลิ้น ไม่มีฟัน อะไรจะเกิดขึ้น ถ้ามีฟัน ไม่มีลิ้น อะไรจะเกิดขึ้น ทำอย่างไรให้กระทบกระทั่งกันน้อยที่สุด และเมื่อกระทบกระทั่งแล้ว จะไม่กระทบกระเทือนต่อความสัมพันธ์ที่ดีของกันและกัน
อภัยเถิด อภัยอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมโอกาสพลาดพลั้งกันได้ ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งมีโอกาสผิดพลาดเป็นธรรมดา อะไร ๆ อาจจะสะดุดกันได้แต่มิตรภาพยังคงต้องดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง
ฟันจะต้องไม่แข็งกร้าว ลิ้นจะต้องไม่เห็นแก่ตัว ต่างต้องเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน เพราะอย่างไรก็ตาม ลิ้นกับฟันก็คงต้องอยู่คู่กันไปอีกนาน
“รักกันไว้เถิด เราเกิดร่วมปากไง”
ขอบคุณธรรมะจากเว็บ กัลยาณมิตร