มุมมองเรื่องสถานการณ์การตั้งสังฆราช ส่วนตัวมองว่าขณะนี้สังคมไทย กำลังจับตามองว่าปัญหาจะจบลงอย่างไร สำหรับแวดวงการคณะสงฆ์ มองเป็น 2 ด้าน คือ ความชอบธรรมและ การขาดความชอบธรรม ซึ่งฝ่ายมองว่า ชอบธรรม เห็นว่าท่านเหมาะสมที่สุดที่จะเป็น และเห็นว่าท่านถูกขัดขวาง  โดยสรุปก็คือ ไม่ว่าจะอย่างไร ก็มีธงนำแล้วว่าจะขัดขวางจนถึงที่สุดไม่ให้ท่านได้เป็นสมเด็จพระสังฆราช เป็นอันขาด ส่วนฝ่ายที่มองว่าไม่เหมาะสมก็มองว่าท่านสมควรที่จะเคลียร์ตนเอง เรื่องปาราชิก 4 และเรื่อง ธรรมกายรวมถึงเรื่องส่วนตัวในอดีต ซึ่งก็ยังไม่ได้รับการพิสูจน์ว่าจริงหรือเท็จ ดังนั้น ตราบใดที่ยังไม่ได้รับการพิสูจน์ทราบจนกระจ่างแจ้ง ก็ไม่สมควรที่จะได้รับการเสนอชื่อให้เป็นสมเด็จพระสังฆราช 

สำหรับท่าทีคณะสงฆ์ไทย เท่าที่ทราบ ส่วนหนึ่งก็ไม่พอใจต่อบทบาทของรัฐบาล โดยมองว่ารัฐเลือกที่จะฟังและเชื่อเสียงส่วนน้อยมากกว่าเสียงส่วนใหญ่ ส่วนการแก้ปัญหามองว่าเรื่องปัญหาคณะสงฆ์เป็นเรื่อง ละเอียดอ่อนรัฐต้องใช้ การจัดการโดยน้อมนำพระราชดำรัสพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาใช้ นั่นคือเข้าใจ และเข้าถึง วงการคณะสงฆ์ให้ใกล้ชิด อย่าให้มีระยะห่าง อย่าให้พระสงฆ์ส่วนใหญ่มองว่ารัฐ ลำเอียงหรือเลือกปฏิบัติกับพระสงฆ์รูปใดรูปหนึ่ง โดยเฉพาะสมเด็จวัดปากน้ำ ท่านเป็นพระผู้ใหญ่ที่มีพระสงฆ์ และฆราวาสนับถือกันเต็มบ้านเต็มเมืองทั้งในไทยและต่างประเทศ รัฐยิ่งต้องระมัดระวังให้มาก อย่าโหมฟืนเร่งไฟจนเกินไป เพราะเชื้อไฟอาจลุกลามทั่วผืนแผ่นดิน จนดับไฟไม่สำเร็จ

การแก้ปัญหาวงการคณะสงฆ์ รัฐควรใช้หลักพุทธศาสตร์และหลักรัฐศาสตร์จัดการแก้ไขปัญหาการคณะสงฆ์ ด้วยความยืดหยุ่น แทนที่จะใช้หลักนิติศาสตร์ซึ่งเข้มงวดและจริงจัง ท่าทีรัฐต่อพระสงฆ์ต้องจัดการปัญหาพระด้วยความอ่อนน้อมในฐานะชาวพุทธผู้เคารพในพระรัตนตรัย อะไรควร อะไรไม่ควร ก็แนะนำท่านทำให้ถูกต้องตามกฎหมายโดยยึดหลักความถูกต้อง เสมอภาค  และเป็นจริง  เท่าที่ท่านจะปรับปรุงและแก้ไขให้ถูกต้องตามตัวบทกฎหมายได้ ผ่อนหนักเป็นเบา รุนแรงก็แก้ไขด้วยความละมุนละม่อม ให้เรื่องราวทุเลาเบาบางลงไป รัฐจะได้เอาเวลาไปปกครองบ้านเมืองด้านอื่นๆ ให้สงบสุขต่อไป

ขอบคุณ http://www.dailynews.co.th/education/512025