ในร่างรัฐธรรมนูญฉบับนี้มีประเด็นที่เกี่ยวกับศาสนา แบ่งได้เป็น 2 ประเด็นคือ

ประเด็นที่ 1.สิทธิเสรีภาพของประชาชนในการนับถือศาสนา

ทำไม? จึงยกเลิกการคุ้มครองสิทธิในการนับถือศาสนาในข้อนี้ ไม่เข้าใจ?          

                           มาตรา ๓๑ ได้เขียนเรื่องเสรีภาพในการนับถือศาสนาไว้ว่า “บุคคลย่อมมีเสรีภาพบริบูรณ์ในการถือศาสนา และย่อมมีเสรีภาพในการปฏิบัติหรือประกอบพิธีกรรมตามหลักศาสนาของตน แต่ต้องไม่เป็นปฏิปักษ์ต่อหน้าที่ของปวงชนชาวไทย ไม่เป็นอันตรายต่อความมั่นคงของรัฐ และไม่ขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน” ซึ่งแตกต่างจากรัฐธรรมนูญฉบับที่ผ่านๆ มาในอดีต คือ 

          1.1 เสรีภาพในการปฏิบัติหรือประกอบพิธีกรรมตามความเชื่อรัฐธรรมนูญ ฉบับในอดีตที่ผ่านมาจำกัดเงื่อนไขเพียงต้องไม่เป็นปฏิปักษ์ต่อหน้าที่ของ พลเมืองและไม่เป็นการขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน แต่ร่างรัฐธรรมนูญฉบับปัจจุบันได้เพิ่มเงื่อนไขการใช้เสรีภาพในการปฏิบัติ หรือประกอบพิธีกรรมตามความเชื่อต้องไม่เป็นอันตรายต่อความมั่นคงของรัฐด้วย การเพิ่มเงื่อนไขดังกล่าวอาจสะท้อนว่า รัฐให้เสรีภาพแต่ต้องเป็นไปตามเงื่อนไขที่รัฐจะกำหนด แม้จะเป็นพิธีกรรมทางศาสนาแต่ถ้ารัฐไม่เห็นด้วยก็ห้ามทำ เช่นการที่คนมานั่งสมาธิรวมกันเป็นแสน รัฐอาจจะบอกว่าไม่ได้เพราะมันคือการรวมกลุ่มคนที่ทำให้เป็นอันตรายต่อความมั่นคงของรัฐก็ได้ใช่หรือไม่ ?

            1.2 ”การคุ้มครองมิให้รัฐกระทำการใดๆ อันเป็นการรอนสิทธิของผู้นับถือศาสนาที่แตกต่างจากบุคคลอื่น” ซึ่งเนื้อความในวรรคนี้ ถูกตัดออกไปทั้งหมดจากร่างรัฐธรรมนูญฉบับมีชัย นั่นแปลว่า ร่างรัฐธรรมนูญฉบับลงประชามติ มิได้คุ้มครองสิทธิของผู้ที่นับถือศาสนาที่แตกต่างจากคนอื่น จากการรอนสิทธิของรัฐ อีกต่อไป ใช่หรือ ไม่ ?

ประเด็นที่ 2. แนวนโยบายพื้นฐานแห่งรัฐที่เกี่ยวข้องกับการอุปถัมภ์และคุ้มครองศาสนา

2.1.ทำไมจึงเปลี่ยนจาก “ต้อง” มาเป็น “พึง” ?

“ต้อง” นั่นหมายความว่ารัฐต้องให้การสนับสนุน อุปถัมภ์ และคุ้มครองศาสนา ในทุกเหตุการณ์แต่ “พึง” นั่นหมายความว่า รัฐจะให้การสนับสนุน ปกป้อง คุ้มครองหรือไม่ก็ได้ ใช่ไหม ?

2.2. ในมาตรา ๖๗ เปลี่ยนสาระสำคัญมา กลายเป็น การส่งเสริมและสนับสนุนการเผยแพร่หลักธรรมของศาสนาพุทธ “เถรวาท” ดีจริงเหรอ ?

         คำว่า “เถรวาท รัฐจะมีสิ่งใดเป็นเกณฑ์ในการตัดสิน เพราะ ขนาดคำสอนเดียวกัน ก็ยังแยกวัดป่า กับวัดเมือง พระท่านไม่มีปัญหากัน “  แต่ปัญหามันอยู่ที่ คนธรรมดาอย่างพวกเราที่พยายามไปแบ่งชั้นให้ท่าน ทั้งๆที่ท่านก็ล้วนสอนตามคำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้คนเป็นคนดี หรือแปลว่าร่างรัฐธรรมนูญ มีชัยจะเป็นเพียงอุปกรณ์ให้ผู้มีอำนาจมาทำลายศรัทธาในพระพุทธศาสนาใช่หรือไม่ ?

2.3. มาตรา ๖๓ วรรคหนึ่งได้เขียนไว้ว่า “รัฐพึงอุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนาและศาสนาอื่น” วรรคสองได้เขียนไว้ว่า “ในการคุ้มครองพระพุทธศาสนาอันเป็นศาสนาที่ประชาชนชาวไทยส่วนใหญ่นับถือมา ช้านาน รัฐต้องมีมาตรการและกลไกในการป้องกันมิให้มีการบ่อนทำลายพระพุทธศาสนาไม่ว่า ในรูปแบบใด และพึงส่งเสริมให้พุทธศาสนิกชนมีส่วนร่วมในการดำเนินมาตรการหรือกลไกดังกล่าว” เหมือนแสดงว่าพระพุทธศาสนากำลังมีภัย แต่อีกนัยหนึ่งก็เหมือนเป็นการชี้นำและสร้างภัยให้พระพุทธศาสนาเองใช่หรือไม่ ?  เพราะขนาดเรื่องรถสมเด็จวัดปากน้ำ คนเอารถเก่ามาถวายขับก็ไม่ได้ อยู่ในพิพิธภัณฑ์เฉยๆ ยังสร้างประเด็นตีข่าวให้พระผู้มีศีลาจารวัตรงดงามได้เลย หรือกรณีคนเอาเงินมาทำบุญ วัดไม่รู้เรื่องกลับดดนข้อหารับของโจรทั้งๆที่ไม่มีพยานหลักฐาน ยังงี้วัดทั่วประเทศคงโดนยัดข้อหาหมดประเทศ นี้แหละการบ่อนทำลายพระพุทธศาสนาโดยแท้จริง

      ผู้เขียนเห็นว่า ร่างมาตรานี้มีความน่ากังวลเนื่องจากพุทธศาสนาตามรัฐธรรมนูญมักถูกตีความ เป็นเพียงพุทธศาสนาตามแนวทางของรัฐหรือพุทธศาสนาแบบทางการเท่านั้น ถ้าร่างรัฐธรรมนูญมาตรานี้มีผลใช้บังคับก็จะมีความพยายามผลักดันร่างกฎหมาย หรือมาตรการต่างๆ ตามมา ที่อาจส่งผลกระทบต่อการใช้เสรีภาพหรือการเข้าถึงศาสนธรรมของชาวพุทธหรือ กลุ่มนักบวชที่ไม่มีวิถีปฏิบัติสอดคล้องกับพุทธศาสนาตามแนวทางของรัฐ และสร้างกลไกแบบทางโลกไปครอบศาสนา ดังเช่นที่เคยมีความพยายามผลักดันร่าง พ.ร.บ.อุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา ที่ชื่อดีแต่เนื้อหาอาจสร้างปัญหาตามมาอีกมากมาย

      ประเทศไทยปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตยต้องคำนึงถึงเรื่องสิทธิ เสรีภาพและความเสมอภาค การจะให้พุทธศาสนาเจริญมั่นคงจะต้องให้เสรีภาพแก่ประชาชนในการเข้าถึง ศาสนธรรมได้อย่างเต็มที่

     อย่าให้คำว่าอดีตเมืองพุทธเกิดขึ้นในประเทศไทย  ออกไปใช้สิทธิ์ ลงเสียงประชามติเพื่อรักษาพระพุทธศาสนาไว้ให้ลูกหลาน