ภาพจาก google.com

 คงจะมีสักครั้งเป็นอย่างน้อยที่ใครต่อใครถามเราว่า

                                                    “ไก่ กับ ไข่ อะไรเกิดก่อนกัน ?”

 แม้กระทั่งทุกวันนี้ มันก็ยังถูกถาม(ซ้ำแล้วซ้ำเล่า)

แต่คงมิใช่เพื่อต้องการคำตอบว่า ไก่ หรือไข่ เกิดก่อนหรอก

 แท้ที่จริงแล้ว การเอาชนะในเกมนี้ กลับไม่ใช่

การเสาะแสวงหาคำเฉลยที่ถูกต้องตรงจริง ไม่จำกัดกาล

 หากแต่ ฝ่ายใดสามารถหยิบยกเอาเหตุผล(ที่มีความเป็นไปได้) ออกมากลบทับ

เหตุผล (ข้าง ๆ คู ๆ) ของอีกฝ่าย จนเขายอมจำนนมิใช่ด้วยอารมณ์แล้ว 
ฝ่ายนั้นแหละจักเป็นผู้ชนะ คือชนะด้วยตรรกะที่ฟังขึ้น 
ซึ่งคำตอบนั้นอาจจะมิได้ ถูกต้องตรงจริง ไม่จำกัดกาล ก็ได้

ตราบเท่าที่ยังมิได้ มีหลักฐานอันใด ทั้งพยานบุคคล (ที่เฝ้าดูการเกิด) และ

พยานวัตถุ ที่สามารถยืนยันการเกิดก่อน -เกิดหลังของ ลูกไก่แม่ไก่ และ ไข่ 1ฟอง

 แม้ว่า ความเป็นไปได้ที่เราจะสามารถคลายความฉงนของปัญหาโลกแตกนี้จะมีอยู่น้อยก็ตาม

 นั่นก็มิใช่ปัญหาที่สำคัญอะไรต่อการมีชีวิตอยู่ของมนุษย์บนโลก

 แต่ทว่า ความเป็นไปได้ที่มีอยู่น้อยนี่แหละก็คือ ความเป็นไปได้ ! ที่สามารถสร้าง “ความหวัง” 

ให้มนุษย์ใช้ ความพยายามค้นหา “คำตอบ” ต่อทุกปัญหา (ใหญ่ ๆ ) ที่เกิดขึ้นในชีวิต ! 

ปรากฏในพุทธวจนะที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่เวรัญชพราหมณ์ ว่า

 พราหมณ์ ! เปรียบเหมือนฟองไข่ของแม่ไก่อันมีอยู่๘ ฟอง หรือ ๑๐ ฟอง หรือ ๑๒ ฟอง

 เมื่อแม่ไก่นอนทับ กก ฟักด้วยดีแล้ว

บรรดาลูกไก่ในไข่เหล่านั้นตัวใดเจาะแทงทำลายเปลือกไข่ด้วยจะงอยเล็บเท้า หรือ 
จะงอยปากออกมาได้ก่อนตัวอื่นโดยปลอดภัยเราควรเรียกลูกไก่ตัวนั้นว่าอย่างไร คือ 

จะเรียกว่าตัวพี่ผู้แก่ที่สุด หรือ ตัวน้องผู้น้อยที่สุด ?

 “พระโคดมผู้เจริญ ! ใคร ๆก็ควรเรียกมันว่า ตัวพี่ผู้เจริญที่สุด 

เพราะมันเป็นตัวที่แก่ที่สุดในบรรดาลูกไก่เหล่านั้น" พราหมณ์ทูลตอบ

 พราหมณ์ ! ฉันใดก็ฉันนั้น

 เรานี้ขณะเมื่อหมู่สัตว์กำลังถูกอวิชชาซึ่งเป็นประดุจเปลือกฟองไข่ห่อหุ้มอยู่แล้ว 

ก็ทำลายเปลือกหุ้ม คือ อวิชชาออกมาได้ก่อนใครๆ เป็นบุคคลแต่ผู้เดียวในโลก
ได้รู้พร้อมเฉพาะแล้วซึ่ง สัมมาสัมโพธิญาณ อันไม่มีญาณอะไรยิ่งไปกว่า

 พราหมณ์ !

เรานั้น เป็นผู้เจริญที่สุดประเสริฐที่สุดของโลก

 ความเพียรเราได้ปรารภแล้ว ไม่ย่อหย่อน

สติเราได้กำหนดมั่นแล้ว ไม่ลืมหลง

กายก็รำงับแล้ว ไม่กระสับกระส่าย

จิตตั้งมั่นแล้ว เป็นหนึ่ง

 เราได้บรรลุ 

ปฐมฌาน
ทุติยฌาน
ตติยฌาน
จตุตถฌาน แล้ว

ก็น้อมจิตไปเฉพาะต่อ ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ ฯลฯ 
เป็นการทำลายเปลือกฟองไข่ของลูกไก่ออกจากฟองไข่ ครั้งแรก

ก็น้อมจิตไปเฉพาะต่อ จุตูปปาตญาณ ฯลฯ 
เป็นการทำลายเปลือกฟองไข่ของลูกไก่ออกจากฟองไข่ ครั้งที่สอง

ก็น้อมจิตไปเฉพาะต่อ อาสวักขยญาณ ฯลฯ 
เป็นการทำลายเปลือกฟองไข่ของลูกไก่ออกจากฟองไข่ ครั้งที่สาม ดังนี้

 พระสัมมาสัมพุทธเจ้าเปรียบพระองค์เป็นลูกไก่ตัวพี่ที่สุด

นั่นหมายถึง พระองค์เป็นลูกไก่ตัวแรกที่เจาะ แทงทำลายเปลือกไข่ด้วยจะงอยเล็บเท้า หรือ 
จะงอยปากออกมาได้ก่อนตัวอื่น สามารถทำลายเปลือกหุ้มคือ อวิชชา ออกมาได้ก่อนใคร ๆ

 ในขณะที่หมู่สัตว์อื่น ๆกำลังถูกอวิชชาซึ่งเป็นประดุจเปลือกฟองไข่ห่อหุ้มอยู่

 และการทำลายเปลือกหุ้มคือ อวิชชา นั้น พระองค์ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้

 ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อภิกษุตามประกอบการเจริญภาวนาอยู่โดยแน่นอน เธอไม่ต้องปรารถนาว่า 

 "โอหนอ ! จิตของเราถึงหลุดพ้นจากอาสวะเพราะไม่มีอุปาทานเถิด" ดังนี้ 

 จิตของเธอนั้นก็ย่อมหลุดพ้นจาก “อาสวะ” เพราะไม่มี “อุปาทาน” ได้เป็นแน่

 ข้อนั้นเพราะเหตุไรเล่า ?  

ข้อนั้นเพราะเหตุว่าเธอมีการเจริญ

สติปัฏฐานสี่

สัมมัปปธานสี่ 

อิทธิบาทสี่

อินทรีย์ห้า

พละห้า

โพชฌงค์เจ็ด

อริยมรรคมีองค์แปด

 ในที่นี้พระองค์เปรียบว่า

ฟองไข่๘ ฟอง ๑๐ ฟอง หรือ ๑๒ ฟอง อันแม่ไก่กกดีแล้ว พลิกให้ทั่วดีแล้ว คือ
ฟักดีแล้ว โดยแน่นอน แม่ไก่ไม่ต้องปรารถนา ว่า

 " โอหนอ! ลูกไก่ของเรา จงทำลายกระเปาะฟองด้วยปลายเล็บเท้า หรือ 

จะงอยปาก ออกมาโดยสวัสดีเถิด"

ดังนี้ ลูกไก่เหล่านั้นก็สามารถทำลายกระเปาะด้วยปลายเล็บเท้าหรือ 

จะงอยปากออกมาโดยสวัสดีได้โดยแท้ กล่าวคือ 

 “ไข่ไก่” ถูกฟักเป็นตัว มิใช่โดยเจตนาของ “แม่ไก่” เหมือน

“อาสวะ” สิ้นเอง เมื่อ “ปฏิบัติตรงตามธรรม”

และแม้ไม่สามารถจะสืบสาวต่อไปได้กับ คำถาม…นี้

                                   “แม่ไก่ที่ฟักลูกไก่ตัวแรก เกิดมาได้อย่างไร”

 อย่างน้อยเราก็ทราบว่า “แม่ไก่” ตัวนี้เกิดมาจากสิ่งซึ่ง มิใช่ “ไข่ไก่” 100 %

เพราะ “แม่ไก่” ตัวนี้ มิใช่ “ลูกไก่ตัวแรก” ที่ฟักออกมาจากไข่ นั่นเอง

 ดังพุทธวจนะข้างต้น ตรรกะซึ่งซ่อนอยู่คงจะเป็นคำตอบที่มีความเป็นไปได้มากที่สุด

ในการยืนยันว่า    ไก่ กับ ไข่ อะไรเกิดก่อนกัน !

ภาพจาก google.com

อย่างไรก็ตาม เพื่อแสวงหาคำตอบต่อคำถามนี้ หากทิ้งตรรกะจากพุทธวจนะดังกล่าว 
แล้วมองความเป็นไป ตามกฎอิทัปปจยตา

                                                                       เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้ย่อมมี

                                                 เพราะความเกิดขึ้นแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น

                                                                เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ย่อมไม่มี

                                                    เพราะความดับไปแห่งสิ่งนี้ สิ่งนี้จึงดับไป

 แล้ว เราก็จะได้คำตอบที่ว่า ทั้ง ไก่และไข่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก่อน หรือ หลัง 

มันย่อมเกิดขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัยตามกฎธรรมชาติทั้งสิ้น 

มิใช่ว่า ไก่และไข่เกิดขึ้นโดยความบังเอิญเป็นแน่

 อย่างน้อยการใคร่ครวญ “กฎอิทัปปจยตา” ข้างล่างนี้ บ่อยครั้ง 

ก็จะทำให้เราทราบความจริงตามกฎธรรมชาติ ซึ่งถูกต้องตรงจริง ไม่จำกัดกาล

                                                          เมื่อ แม่ไก่ + ... มี ไข่ไก่ ย่อมมี

                                                          เมื่อ ไข่ไก่ + ... มี ลูกไก่ ย่อมมี

                                                          เมื่อ ลูกไก่ + ... มี แม่ไก่ ย่อมมี

ภาพจาก google.com

                                      เพราะความเกิดขึ้นแห่ง แม่ไก่ + ... ไข่ไก่ จึงเกิดขึ้น

                                     เพราะความเกิดขึ้นแห่ง ไข่ไก่ + ... ลูกไก่ จึงเกิดขึ้น

                                     เพราะความเกิดขึ้นแห่ง ลูกไก่ + ... แม่ไก่ จึงเกิดขึ้น

 หรือว่า นี่อาจจะเป็นคำตอบที่ใช่ ! 

ดิฉันว่า ดิฉันยอมจำนนด้วยเหตุผลค่ะไม่เถียงต่อไปอีกแล้ว

ขอบคุณภาพจาก www.clipmass.com

ขอบคุณข้อมูลจาก buddhatalk.exteen.com