คดีอดีตเจ้าพนักงานที่ดินพังงาตายปริศนาในห้องขังของกรมสอบสวนคดีพิเศษนั้น คนทำงานก็ทำกันไป เก็บรายละเอียดพยานหลักฐานอย่างรอบคอบ เพื่อเตรียมตอบคำถามสังคมให้ได้ทุกปมประเด็น เมื่อถึงขั้นตอนสุดท้ายในการสรุปคดี

แต่ระหว่างที่คนทำก็ทำกันไปเช่นนี้ คนพูดก็พูดไปเรื่อยเช่นเดียวกัน ไม่สนใจว่าจะเกิดความสับสนอลหม่านให้กับผู้คนในสังคมเช่นไร

อย่างว่า พูดแล้วกลายเป็นข่าวดัง ตัวเองก็ดังไปด้วย

ตอนที่กระทรวงยุติธรรมตั้งคณะกรรมการขึ้นมาตรวจสอบคดีนี้ พอเห็นรายชื่อ เขาก็รู้กันทั้งเมืองว่า เดี๋ยวต้องวุ่นแน่คดีนี้

จะต้องมีคนช่างจ้อออกมาฉะคนนั้นคนนี้ ประหนึ่งว่าตนเองนั้นดีเลิศ รู้ไปหมดทุกอย่าง คนอื่นแย่ไปเสียทั้งหมด  แล้วก็เป็นจริงๆ

ทั้งที่พฤติกรรมของคนบางคนนั้น ทั่วสังคมรู้กันดี เพราะเคยมีตัวอย่างมามากมายหลายคดี

อาจจะมีผู้บริหารกระทรวงยุติธรรมบางคนไม่เคยรู้ ยกเว้นว่า ชอบบรรยากาศความสับสนอลหม่านในทาง คดีความ มีความสุขถ้าได้เห็นอะไรต่อมิอะไรมันยุ่งเข้าไว้

แล้วพูดกันตรงๆ บทเรียนจากคดีต่างๆ ก่อนหน้านี้ ที่ชอบออกมาวิพากษ์วิจารณ์ล้ำหน้าคนอื่น ก็ผิดข้อเท็จจริงมากมาย

รู้แค่ในกรอบความเชี่ยวชำนาญของตน แต่พูดจาใหญ่โตราวกับตัวเองเป็นผู้ควบคุมการสืบสวนสอบสวนทั้งหมด!

ลองย้อนไปดูคดี ห้างทอง ธรรมวัฒนะ ที่ตายปริศนา เช่นกัน การหาความจริงต้องอาศัยพยานหลักฐานมากมาย

แต่บางคนชี้ได้หมดไปก่อน แค่ดูรูปถ่าย อธิบายได้ครบถ้วน    ราวพ่อมดหมอผี!!

พูดให้ยุ่งเข้าไว้ ตอนจบเป็นเช่นไร ไม่ต้อง รับผิดชอบ!!!!!!!!!!

ขอบคุณข้อมูลจากhttps://www.khaosod.co.th/newspaper-column/blunt-opinion/news_18456