ได้คิด.. ก็คิดได้  ตอนที่ ๙   จุดยืน

    ข่าวการตัดสินใจออกบวชของใครคนหนึ่ง แพร่สะพัดออกไป ว่องไวดั่งไฟลามทุ่ง..

เพียงไม่กี่วัน ก็มีผู้คนพูดถึงเรื่องนี้กันอย่างหนาหู .. 

    เมื่อเด็กชายก้าวลงจากรถตะไลสีเขียวเข้มที่จอดส่งตรงป้าย ( ตะไล คือชื่อเล่นของ รถโดยสารประจำทางตระเวนรอบมหาวิทยาลัย )

    " หวัดดีครับ / หวัดดีค่ะ.. พี่เบนซ์  "  

เสียงรุ่นน้องกว่าสิบคน กล่าวทักทายก่อนดังเช่นเคย

      " หวัดดีครับน้องๆ หวัดดีครับ ๆ ๆ "

เขาตอบกลับ พลางหันหน้าไปหาที่มาของแต่ละเสียงพร้อมกับยกมือรับไหว้ 

    " ทานข้าวมายังพี่  ผมกำลังหาคนเลี้ยงพอดีเลย  " 

น้องผู้ชายคนหนึ่ง บัดนี้เดินมาควงแขนทำออดอ้อน ด้วยท่าทีสนิทสนม

    " เออ ไปดิ อยากกินนมเย็น " เสียงเอ่ยตอบอย่างสบายๆ ให้ความรู้สึกถึงความเป็นกันเอง

     ไม่นานนัก ทั้งคู่ก็เดินข้ามถนนมา นั่งลงที่เก้าอี้ม้าหินเก่าๆตัวหนึ่ง วางจานพลาสติกสีฟ้าที่มีข้าวขาหมูดูน่ารับประทานไว้เบื้องหน้า และเหยือกนมชมพูเยื้องถัดไปข้างๆเล็กน้อย  มีหลอดปักมาด้วย 2-3อัน 

    ที่โต๊ะG1  มีนิสิตในชุดไปรเวท สวมเสื้อช๊อปภาคทับอีกชั้นหนึ่งด้านนอก อยู่รวมๆเกือบร้อยคน

หลายๆคน เข้ามอ(มหา'ลัย) มาทั้งๆที่ไม่มีชั่วโมงเรียน

    บางคนมาเพื่อทานข้าว 

    บางคนนัดเพื่อนรวมตัวเพื่อจะไปสักที่

    บางคนก็จับกลุ่มนั่งเล่นหมากรุกจีน ( รู้จักกันในชื่อว่า ตุ่ย )

    หรือกับบางคน..

ก็ไม่รู้ว่ามาทำอะไร

ขอแค่ได้นั่งเล่นอยู่แถวๆนี้ ก็ดูจะมีความสุข

      ผมคิดว่า พวกเขาคงจะรู้สึกคล้ายๆกันกับผม

คือ มันรู้สึกดี..  อบอุ่น และผูกพัน

มีความทรงจำมากมาย กับทั้งผู้คน และสถานที่แห่งนี้

ที่ ที่เราสามารถหา รอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ ได้อย่างไม่ยากเย็นเท่าไหร่นัก

     " เออเบนซ์  ได้ข่าวว่าจะบวช หรอวะ " 

เสียงของเพื่อนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นถาม ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินเข้ามาถึงและนั่งลงข้างๆ 

     " นั่นดิ ยังไง..   เอาวัดนี้จริงดิ "  เพื่อนอีกคนที่นั่งใกล้ๆกันถามเสริมด้วยท่าทีใคร่รู้

" เอออ ก็ตามนั้นแหละ " เขาตอบพลางพเยิดหน้าขึ้น พร้อมกับตักข้าวเข้าปากไปด้วย

   หลังจากนั้นก็มีความเห็นถาโถมเข้ามาอย่างมากมาย  จากทั้งเพื่อนๆ ทั้งรุ่นพี่ และรุ่นน้อง ที่บัดนี้มานั่งห้อมล้อมกันเหมือนชุมนุมรอบกองไฟในแคมป์วิชาลูกเสือ

     " แล้วตกลงบวชวันไหน  " 

     " ดูฤกษ์วันบวช วันสึกไว้ก่อนนะ "

     "  ปะๆ วันนี้ไปฉลองกันก่อน  เบียร์วุ้นพี่เลี้ยงเอง "

     " น้องเบนซ์จะบวชหรอ มีคนถือหมอนให้ยังจ๊ะ "

     " งั้นผมถือต้นกล้วยแล้วกันครับ "

     " เดี๋ยวผมชวนเพื่อนๆ ไปร่วมงานนะพี่ "

     " ผมเชิญอาจารย์ที่สวนกุหลาบไปด้วยนะครับ  "

     " เออออ เขาว่า วัดนี้ล้างสมอง นะ " 

     " คนข้างบ้านกู ทำบุญหมดตัวด้วย "

        ...

มีความคิดเห็นมากมาย หลั่งไหลมาอย่างต่อเนื่อง        

 แต่ท้ายที่สุด 

      " อ้าวเห้ย พวกมึงนี่ยังไงกันวะ..  

         เคารพการตัดสินใจของเพื่อนผมด้วย "

 หลังจากใครคนหนึ่ง พูดขึ้นมาอย่างเสียงดังฟังชัด  ทุกคนก็ค่อยๆเงียบเสียงลง  เงี่ยหูเพื่อรอฟังคำตอบ

เหมือนแววตาที่แฝงด้วยความอยากรู้ของทุกคน ถาโถมมาใส่ดั่งคลื่นยักษ์ กดดันให้ผมรู้สึกว่าต้องพูดอะไรซักอย่าง

   " เออ ตัดสินใจดีแล้ว .. "

    เด็กชายตอบด้วยความเชื่อมั่นในตัวเอง เพื่อแสดงจุดยืนที่ชัดเจนของเขา

   " แล้วเดี๋ยวจะไปดูเองว่า เป็นอย่างที่เขาว่ารึป่าว

แล้วจะมาบอกนะ ..."

     " ส่วนเรื่องหมอนไม่ต้องห่วง.. 

คิดว่าสาวๆทั้งโลกคงอยากถือให้ผม 555 "

คำตอบทีเล่นทีจริง พร้อมกับเสียงหัวเราะออกมาอย่างกวนอารมณ์

      .. .. ..

        ไม่แต่เพียงมีคำถามมาจากเพื่อนๆที่มอ..

ที่บ้านของผมก็เช่นกัน..

R-ma :  " หลานเบนซ์ ทำอะไรอยู่จ๊ะ 

                เห็นแม่บอกว่าจะบวช หรอ..? "

แล้วเสียงที่คุ้นเคย ก็โทรเข้ามาดังที่คาดเอาไว้.. 

B :  " ใช่ครับอาม่า  แม่เล่าให้ฟังแล้วหรอ  "

R :  " คิดดีแล้วนะ "

B :  " ครับผม.

         นี่ตั้งใจบวชให้แม่กับป๊า แล้วก็ให้อาม่าด้วยน๊ะะ "

R :  " อืมม จ้ะ..   บวชวัดแถวบ้านเรามั้ย..?

         อาม่าจะได้ใส่บาตรหลานด้วย " 

B :  " แถวบ้านหรอ.. 

      แต่ใจเบนซ์กะไว้ว่า 

      อยากบวชที่วัดนี้มากกว่าครับ

      เขาบวชฟรี ด้วย

     อาม่าจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่าจัดงานเป็นหมื่นๆแสนๆไง

แต่ถ้า อาม่าอยากทำบุญ..

ไว้เอาตังค์มาถวายนะ..

เดี๋ยวเอาไปทำบุญให้ครับ.. "

      .. .. .. 

Papa : " ลูก.. 

           หางานทำก่อนดีไหม  พอลาได้ค่อยไป..

           โครงการบวชตั้งเดือนครึ่งเชียวนะ..  

           ไม่เคยบวชมาก่อน จะไหวหรอ..

           หรือ เอา 7 วันก่อนก็พอมั้ง..

           อีกอย่าง  อยู่ตั้งไกลบ้านเรา..

           ที่บ้านก็ไม่ได้เข้าวัด..

           แล้วจะกินอยู่อย่างไง..

           จะมีใครมาใส่บาตรไหม..

( ท่านคงโทรมาถามด้วยความเป็นห่วง , ป๊าเป็นลูกคนจีนนับถือเทพเจ้าด้วย , ลึกๆแล้ว ผมรู้ว่าท่านไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ได้ขัดใจ )

      .. .. ..

หรืออาจจะจริงอย่างป๊าว่า..

     การบวชพระนั้น มีข้อวัตรปฏิบัติมาก..

สำหรับคนไม่เคยบวช   หลายคนอาจจะมองดูว่ามันยาก

แต่สิ่งที่ยากกว่า..  น่าจะคือ " การชนะใจตัวเอง "" และทำ  ในสิ่งที่ตั้งใจไว้.. "

      ผมมานั่งๆคิดทบทวนดู..

ถึงแม้จะมีคนที่ไม่เข้าใจ 

แม้อีกหลายคนจะไม่เห็นด้วย 

แต่.. มันไม่สำคัญหรอกว่า ผู้คนทั้งโลกจะคิดยังไง

เราเองนั้น  คิ ด อ ย่ า ง ไ ร  ต่างหาก..

ผมรู้... ว่าผมกำลังทำอะไร..

และทำเพื่อใคร

และผมเชื่อ..

ว่า พวกเขารู้..

ว่า ผม คิดดีแล้วจริงๆ..

Trust in me

Cr. ทนฺตวํโสภิกขุ