ประนมมือฟัง

คนรุ่นปู่รุ่นตาทวดของเรา ไปวัดเมื่อไร เขาจะนั่งประนมมือฟังเทศน์ แต่ว่ารุ่นหลังๆ นั่งประนมมือนานๆ เข้าก็เมื่อย ทนไม่ไหว อยากจะเอามือลงก็เอาลง แต่ว่าตอนโดนทำโทษโดนตำหนิ ไม่ควรเอามือลงควรประนมมือไว้ เพราะอะไร ?

เพราะประนมมือแล้ว ความคิดที่จะโต้แย้งมันไม่มี หรือถ้ามีก็จะน้อยกว่าที่ไม่ได้ประนมมือ หลวงพ่อถูกฝึกว่า เวลาโยมพ่อดุด่าว่ากล่าวอะไรแล้ว ต้องยกมือประนมหรืออย่างน้อยถ้าไม่ได้ยกมือประนม ก็ต้องยืนชนิดสำรวมที่สุด ตอนนั้นคิดด้วยความกลัวว่า ถ้าไม่ยืนอยู่ในท่าสำรวมคงโดนตีตาย

โยมพ่อฝึกให้อย่างนี้มาแล้วแต่เล็ก ทำให้อดทนต่อการรับคำสั่ง หรือรับคำตำหนิติเตียน คำดุว่าต่างๆ โดยไม่แสดงกิริยาต่อต้าน ท่าประนมมือฟังนี่ขลัง ประนมมือเมื่อไร สำรวมทันที แต่ถ้าปล่อยมือทิ้งห้อยลงมา หรือว่าปล่อยให้กำหมัด ให้หยิบอะไรต่อมิอะไรได้ แล้วความคิดต่อต้านมันอาจจะเกิดขึ้นมา

พอประนมมือแล้ว ท่าทางของเราก็สำรวมเรียบร้อยขึ้น ที่ท่านด่าเกรี้ยวกราดมาดังๆ แต่ต้น พอเห็นท่าสำรวมของเราเข้า ก็ชักลดเสียงลงมาเอง ก็มันประนมมือแต้อยู่อย่างนั้น จะไปรุนแรงอะไรกับมันอีก

21 ธ.ค. 2531

Cr.: Fb.พระมหาทศพร ปุญฺญงฺกุโร