แต่อย่างไรก็ตาม ควรจะรู้ไว้ด้วยว่า เมื่อเกิดมาเป็นคนแล้วประมาทไม่ได้ เพราะเรายังไม่หมดกิเลส  ไม่ว่าพวกที่มาจากนรกหรือมาจากสวรรค์ก็ตาม  ประมาทไม่ได้ทั้งคู่  บางคนเข้าท้องแม่แม่ก็ไม่อยากได้  อยากจะฆ่าทิ้งเสีย  อยากจะทำลายทิ้งตั้งแต่อยู่ในท้อง  แต่พอเกิดขึ้นมาแล้ว  บางคนได้สิ่งแวดล้อมดี  พ่อแม่ไม่อยากได้หรอก  แต่ว่าปู่ย่าตายายใจบุญ  ยังไง ๆ มันก็เป็นลูกเป็นหลานเราแล้วเลี้ยงไป  ประคบประหงมกันไป  ประคับประคองกันไป  อบรมอย่างดีตั้งแต่เล็ก  จะเกะกะเกเรอย่างไรก็ฝืนอบรมกันไป  พอโตขึ้นจากการที่ได้รับการฝึกฝนอบรมอย่าดีจากปู่ย่าตาทวดหมอนี่มีโอกาสทำคุณงามความดีได้  สร้างบุญใหม่ได้ แต่ว่ากว่าจะสร้างได้แต่ละอย่างก็หนักหนาสาหัส  จะไปตักบาตรก็ให้มีเหตุวันนี้พระไม่มาไม่ได้ตักอีกแล้ว  อยากจะทำความดี  อ้าว ฝนตก ฟ้าร้อง  อะไรก็ไม่รู้มาขวางอยู่  เพราะกรรมมันมาตัดรอน

              แต่เมื่อฝืนทำความดีไปทีละเล็กทีละน้อย  บุญสะสมได้เหมือนน้ำหยดทีละหยด ๆ สะสมนานเข้า น้ำก็เต็มโอ่งได้เหมือนกันพวกนี้แม้จะมาจากนรก  แต่ถ้าฝืนใจทำความดีไปเรื่อย ๆ ชาติต่อไปก็ไปสวรรค์กับเขาได้เหมือนกัน  แต่ส่วนมากไปไม่ค่อยได้  เพราะเกิดมาก็ย่ำแย่เสียตั้งแต่ทีแรกแล้ว  แม่โยนทิ้งกองขยะบ้าง  ทำแท้งจะให้ตาย  แต่ไม่ตาย คลอดมาแล้วก็ง่อยเปลี้ยเสียขาพิกลพิการหรือบางคนสติปัญญาพอมี แต่ว่าไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือให้ยากจนจนข้นแค้นของมันไป  แต่ว่าก็พอมีโอกาสเอาตัวรอดได้เหมือนกัน

              เพราะฉะนั้น  ใคร ๆก็ไม่ควรจะไปประมาทใคร จะเป็นลูกขอทาน  จะเป็นลูกคนจน  หรือบางทีเกิดมาก็เป็นโปลิโอมาตั้งแต่เล็ก  แต่ถ้าฝืนทำความดี  เขาก็ไปของเขาได้

              ส่วนพวกมาจากสวรรค์  เกิดมาพ่อแม่เตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย  สติปัญญาดีบริบูรณ์  บางพวกได้รับอบรมดีก็มาสร้างบุญต่อ  แล้วคนพวกนี้จะหยิบจะทำอะไรก็พร้อมจะสำเร็จ  เพราะบุญเก่าดี  เหมือนอย่างคนตักน้ำไว้ค่อนโอ่งแล้ว  พอเติมไปอีกนิดเดียวอีกขันเดียว  อีกถังเดียว ก็เต็มโอ่งพอดี พวกที่มาจากสวรรค์นี้พอจะหยิบจะทำอะไรก็สำเร็จเสร็จสรรพง่ายดายไปหมด

              แต่อย่างไรก็ตาม  มีบางคนมาจากสวรรค์นี่แหละ  พอเกิดมาแล้วก็ประมาท  คิดว่าเราเจ๋งกว่าคนอื่นจะต้องไปทำดีอะไรอีก  เกิดมาก็ดีอยู่แล้ว  ทำไมจะต้องไปทำความดีต่อ  แล้วก็กินเหล้าเมายาเฮ ๆ ฮา ๆ ของตัวไป  ไม่ทำความดีต่อ  แถมยังก่อบาปเข้าด้วย  ละโลกไปแล้ว แทนที่จะกลับสวรรค์อีก เปล่า ไปนรกรถเสียฉิบ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าถึงตรัสถึงการมาเกิดไปเกิดของคนเราว่ามี 4 แบบ

              พวกแรก คือมามืดแล้วก็ไปมืด

              มามืดคือมาจากนรก พอมาเกิดเป็นคนแล้วทำความชั่วอีกก็ต้องกลับไปนรกอีก  นี่มามืดแล้วก็ไปมืด

              พวกที่สอง คือมามืดไปสว่าง

              คือพ้นจากนรกขึ้นมา  เกิดเป็นคนแล้ว  ก็ตั้งใจทำความดีอย่างเต็มที่   พอละโลกไปแล้ว  ก็ได้ไปสวรรค์ก็เขาเหมือนกัน

              พวกที่สาม คือมาสว่างไปมืด

              บางคนมาจากสวรรค์  แต่ลืมตัว มาจมกับอบายมุข  พวกนี้มาสว่าง แต่ขากลับไปมืด

              พวกที่สี่ คือมาสว่างไปสว่าง

              ส่วนบางคนมาสว่าง  คือมาจากสวรรค์  แล้วขากลับก็กลับสวรรค์ตามเดิม

              เพราะฉะนั้น มามืดแล้วก็ไปมืดพวกหนึ่ง มามืดแล้วไปสว่างอีกพวกหนึ่ง มาสว่างแล้วก็ไปมืดพวกหนึ่ง มาสว่างแล้วก็ไปสว่างอีกพวกหนึ่ง

              ตายแล้วไปไหนก็ไปกันอย่างนี้  พวกหนึ่งไปนรก พวกหนึ่งไปสวรรค์  พวกหนึ่งไปนิพพาน

เรื่องของศึกชิงภพยังไม่จบเพียงเท่านี้ ติดตามได้ในตอนต่อไป

ขอบคุณบทความจาก หนังสือศึกชิงภพ