หลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกองเพล จังหวัดหนองบัวลำภู

ลานธรรมจักร

" อริยสัจ ๔ ให้พิจารณาให้รู้ให้เห็นตามเป็นจริง

ทุกข์ ควรกำหนดรู้ 

สมุทัย ควรละเสีย 

นิโรธ ควรทำให้แจ้ง 

มรรค ควรทำให้เกิดให้มี

ชาติ ความเกิด 

ชรา ความแก่ 

พยาธิ ความเจ็บ 

มรณะ ความตาย 

นี่ทุกขสัจ 

ทุกข์มันเกิดมาจากไหน 

ทุกข์เป็นตัวผล สมุทัยเป็นตัวเหตุ 

สมุทัย คือกาตัณหา ภวตัณหา วิภวตัณหา 

ความใคร่ในรูปที่สวยที่งามในวัตถุกาม

ต่างๆ มีเงินทองข้าวของ เป็นต้น 

เรียกว่า" กามตัณหา "

ความอยากมี อยากเป็น อยากเป็นโน่น 

อยากเป็นนี่ อยากเป็นเศรษฐี คหบดี เป็นต้น

เรียกว่า "ภวตัณหา "

ความไม่พอใจ ของได้มาแล้วหายไปก็เกิด

ความไม่พอใจ ร่างกายของตนก็ดี ของคน

อื่นก็ดี เมื่อแก่ลงมามีความชำรุดทรุดโทรม 

ผมหงอก ฟันหัก แก้มตอบ เป็นต้น เลยไม่

พอใจ หรือเสียงเขาด่า เขานินทา ได้ยิน

เข้าก็เกิดความไม่พอใจนี้เรียกว่า

"วิภวตัณหา "

ตัณหาทั้ง ๓ ประการนี้ เป็นเหตุให้สัตว์

ท่องเที่ยวอยู่ในวัฏสงสาร ในภพน้อยภพ

ใหญ่นับกัปนับกัลป์ไม่ได้

ตัณหามันเกิดขึ้นมาจากไหน 

ต้องค้นหาเหตุมัน เหตุมันเกิดจาก

อายตนะภายในและอายตนะภาย

นอกมาสัมผัสกัน ตาเห็นรูป หูได้ยินเสียง 

จมูกดมกลิ่น ลิ้นลิ้มรส กายถูกต้องสัมผัส 

ใจรู้ธรรมารมณ์ 

พระพุทธเจ้าจึงทรงสอนให้สำรวมอินทรีย์

ทั้งหก คือสำรวมตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ให้

เพียรสำรวม เพียรละ ไม่ให้เกิดความยินดี

ยินร้าย ทำจิตให้เป็นกลางวางเฉยต่ออารมณ์ นี่เรียกว่าการดับตัณหา

การทำความเพียร การสำรวมและ

การทำความดีทุกอย่างเพื่อละตัณหา 

นี้แหละเป็นทาง"มรรค"

เมื่อมีปัญญา เห็นความเกิดขึ้น ความดับไป

ของสังขารทั้งหลายทั้งปวง เห็นแน่ว่าไม่ใช่

สัตว์ ไม่ใช่บุคคล ไม่ใช่ตัวตน 

เป็นเพียงธาตุ ๔ มาประชุมกันเข้า 

แล้วก็แตกสลายไปอย่างนี้แต่ไหนแต่ไรมา 

ฐิติธรรมมีการตั้งขึ้น มีอยู่ แล้วดับไป 

พิจารณารู้เท่าทันในสิ่งเหล่านี้

ไม่หวั่นไหว เรียกว่า นิโรธ 

คือผู้วางเฉยต่ออารมณ์ ดังนี้แหละ "

โอวาทธรรมหลวงปู่ขาว อนาลโย

ขอบคุณเพจธรรมะสวัสดี