ทาน แปลว่า การให้ เป็นบารมีขั้นแรกที่ผู้มีความปรารถนา เป็นพระพุทธเจ้า หรือเป็นพระอรหันต์ ต้องกระทำเป็นบารมีแรก

ทาน แม้จะเป็น บารมีที่สร้างง่ายที่สุด เมื่อเทียบกับบารมีข้ออื่นๆ แต่ในความง่าย หากคิดให้ดีๆ ก็มีความยากในตัวของมันเอง เพราะเป็นบารมีประเภทเดียวที่จะทำได้ ต้องอาศัยของนอกตัวคือ วัตถุทาน และต้องอาศัยบุคคลอื่นเป็นตัวประกอบ คือ ผู้รับทาน

ในขณะที่บารมีข้ออื่นๆ ไม่ว่าจะเป็น ศีลบารมี เนกขัมมบารมี ปัญญาบารมี วิริยบารมี ขันติบารมี สัจจะบารมี อธิษฐานบารมี เมตตาบารมี อุเบกขาบารมี ล้วนเป็นบารมีที่สามารถสร้างได้ โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร สามารถทำได้ด้วยตนเองคนเดียวทั้งสิ้น

หากสังคมใด ทุกคนมีเหมือนๆกัน หรือมีเท่ากัน สังคมนั้นก็ไม่สามารถให้ทานกันได้ 

หากอยู่คนเดียวในโลก ก็ไม่สามารถให้ทานใครได้ 

หรือหากมีแต่คนอยากให้ แต่ไม่มีคนอยากรับ ก็ไม่อาจให้กันได้

หากโลกนี้ทุกคนถึงพร้อมด้วยรูปสมบัติ คุณสมบัติ ทรัพย์สมบัติเหมือนๆกันไปหมดแล้ว จึงไม่อาจจะสร้างทานบารมีกันได้เลย

นี่จึงเป็นอีกสาเหตุหนึ่งที่บรรดาผู้ต้องการสั่งสมบุญบารมี จึงไม่ไปเกิดในทวีป(โลก)อื่น เพราะทวีปเหล่านั้น แม้จะมีมนุษย์ก็ตาม แต่ทุกคนมีรูปสมบัติ คุณสมบัติ ทรัพย์สมบัติเท่าเทียมกัน จึงไม่มีการให้ การรับระหว่างกัน

"ทาน" จะสำเร็จได้ ก็ต่อเมื่อ มีวัตถุทาน และมีความไม่เสมอภาค มีความไม่เท่าเทียม มีความขาดแคลน และต้องมีคนอยากให้เกิดขึ้นพร้อมกันกับคนอยากรับ ถ้าขาดองค์ประกอบใดองค์ประกอบหนึ่งขึ้นมา การให้จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย

ดังนั้น การเกิดมาในโลกที่มีความไม่เท่าเทียมกัน ไม่เสมอภาคกัน บางคนขาดแคลนสิ่งนั้น บางคนขาดแคลนสิ่งโน้น ซึ่งอาจจะไม่ใช่สังคมที่มีความสุขแบบสังคมชาวสวรรค์ แต่ก็เป็นสังคมที่นักสร้างบารมีปรารถนา

เพราะเกิดมาแล้ว ได้สร้างทานบารมี ไม่ใช่เกิดมาเสวยสุขไปวันๆ เพื่อรอวันตาย

ขอบคุณภาพและบทความดี ๆ 

จากเฟซบุ๊ก Somchet Mhin Jearanaisilpa