ทำไมบางคนจึงสงบไม่ได้  เสงี่ยมไม่ได้ อดทนไม่ได้

นิดหน่อยก็ไม่พอใจ  เล็กน้อยก็ชอบโวยวาย

รังแต่จะเบียดเบียน  และสร้างความเดือดร้อนอยู่เสมอ

ทั้งๆ ที่เหตุก็เพียงเล็กน้อย  เรื่องเล็กก็กลายเป็นเรื่องใหญ่

     ด้วยเหตุเพราะขาดสติ  ขาดความระลึกได้

เพราะขาดสัมปชัญญะ  ขาดความรู้ตัว ขาดความรอบคอบ

จึงนิ่งไม่เป็น  สงบเสงี่ยมไม่เป็น

ก่อเกิดการก้าวร้าวเบียดเบียน

     ผู้มีสติระลึกได้  มีสติสัมปชัญญะความรู้ตัว

แม้มีอารมณ์แรงๆมากระทบก็ไม่กระเทือน

สามารถรักษาความสงบเสงี่ยม  เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ไม่ฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด  มีความยับยั้งชั่งใจ

สงบนิ่งมั่นคง  เหมือนขุนเขาตระหง่านไม่หวั่นหวาดแรงลม

     ความระลึกได้และความรู้ตัว  จึงเป็นช้างเท้าหน้า

ความเสงี่ยมและความไม่เบียดเบียน  จึงเป็นช้างเท้าหลัง

     รวมพลังสรรค์สร้างต้นแบบดีๆแก่โลก

ให้สามารถอยู่อย่างปกติสุขได้

ในท่ามกลางอุปสรรคนานัปการ

------------------------

ส่วนหนึ่งจากหนังสือ : ส่องธรรม ล้ำภาษิต 3