"ประเทศไทยไม่เคยขาดแคลนเด็กเก่ง แต่การปั้นเด็กเก่งแค่สัดส่วนไม่ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ ไม่เคยช่วยแก้ปัญหาสังคมได้”

“เด็กบางคนมีแสงสว่างส่องถึง แต่เด็กจำนวนมากไม่ได้ถูกพูดถึง...หลายโรงเรียนจัดทีมแข่งขันกันในทุกวิชา แข่งเลข แข่งวิทย์ แข่งภาษาไทย โรงเรียนมีเด็กเป็นพันคน แต่คุณปั้นเด็กแค่ไม่กี่ทีม มันไม่ได้ทำให้โรงเรียนมีคุณภาพมากขึ้น คุณทำให้เด็กที่มีต้นทุนอยู่แล้วเข้มแข็งมากขึ้น แต่ละเลยเด็กกลุ่มใหญ่”

“เราติดกับดับเรื่องการแข่งขัน เราก็เอาแต่ตามหาช้างเผือกในป่า ไปค้นหาว่าเด็กที่เก่งๆ คนนั้นอยู่ไหนแล้วพาเขามาอยู่ในโรงเรียนที่มีคุณภาพ ยิ่งจัดการศึกษาแบบนี้ เด็กยิ่งถูกตะแกรงร่อนแล้วก็ทิ้งเอาไว้ โรงเรียนไหนที่เด็กเรียนอ่อนก็ถูกกระจุกเอาไว้ด้วยกัน สุดท้ายคือพัฒนาแค่เด็กกลุ่มที่มีโอกาส”

เกิดอะไรขึ้นกับการศึกษาไทย? เราเคยมีความเชื่อกันว่า การศึกษาจะช่วยลดความเหลื่อมล้ำในสังคมให้น้อยลงได้ แต่ดูเหมือนว่าวันนี้สถานการณ์กลับผิดฝาผิดตัว การศึกษากลายเป็นเรื่องของการแข่งขัน แถมยังทวีความเข้มข้นมากขึ้นเรื่อยๆ จนยิ่งถ่างให้ช่องว่างระหว่างผู้คนกว้างขึ้นมากกว่าเดิม