ภาพแทน

ขอบคุณภาพจาก google.com

หลวงพี่คิดอยู่นานว่าจะนำเสนอข้อมูลดังต่อไปนี้ดีไหมและอย่างไรดี? เพราะพยายามหลีกเลี่ยงอย่างที่สุดที่จะไม่ทำให้ใครได้รับความเสียหายจากสิ่งที่หลวงพี่เขียน แต่ก็ต้องรักษาข้อแท้จริงเอาไว้ .. ก็ว่าไปตามเนื้อผ้าแล้วกันนะ ..

          มาอยู่ที่เขาวงพระจันทร์ไม่กี่วันพระรูปนั้นก็เริ่มมีทีท่าแปลก ๆ ท่านบอกว่าชาวบ้านเริ่มสงสัยว่าหลวงพี่จะจัดบวชจริง ๆ หรือ ไม่เห็นก่อสร้างอะไรเลย (อ้าว.. ตอนไปชวนเรามาบอกที่กว้างกางเต๊นท์ได้เป็นร้อยหลัง) หลวงพี่ก็มีเหตุผล เพราะกว่าธรรมทายาทจะเข้าโครงการก็อีกสองสามเดือนโน่น พึ่งมาอยู่ไม่กี่วันจะรีบสร้างอะไรกัน แต่เมื่อท่านอ้างชาวบ้าน ตกลงกันว่าจะสร้างอาคารที่พักและห้องน้ำให้ธรรมทายาทตรงสนามด้านทิศตะวันตกเฉียงใต้ ด้านขวามือของพระยืน ตัวหลวงพี่เองไม่มีความรู้เรื่องการก่อสร้างเลย แค่ตกลงกันคร่าว ๆ  

        ให้ทำเป็นโรงนอนให้พักกันได้สักหลาย ๆ สิบคน ประหยัดสุด ประโยชน์สูง อะไรต้องซื้อก็ซื้อ วัศดุอะไรที่วัดมีอยู่พวกไม้เก่าที่เก็บไว้ก็เอามาใช้ และให้ชาวบ้านมาช่วยกันสร้าง ให้ท่านเป็นผู้ควบคุมดูแลโดยให้เงินท่านไปเป็นงวด ๆ หลวงพี่ดูใบเสร็จที่ท่านไปซื้อวัสดุก่อสร้างเห็นว่าสมเหตุสมผลก็ไม่ได้ติดใจอะไร ดูท่านมีความสุขขึ้นทีเดียวเมื่อมีงานก่อสร้างและได้ชักชวนชาวบ้านมาช่วยกัน วันหนึ่งเป็นช่วงที่หลวงพี่ไม่อยู่ ทราบว่าท่านจัดทอดผ้าป่า มีการเข้าทรงฤาษีด้วย เพื่อหางบมาทำพื้นศาลา 

        แต่มีข้อสังเกตว่าท่านจะไม่ยอมให้หลวงพี่อยู่กับชาวบ้านตามลำพังเลย เมื่อไหร่ก็ตามที่ท่านไปทำธุระอย่างอื่นและผ่านมาเห็นหลวงพี่คุยกับชาวบ้านท่านจะต้องเข้ามาถามทุกครั้งว่าชาวบ้านคุยอะไรกับหลวงพี่บ้าง (ตอนหลังมาทราบว่าท่านก็จะไปถามชาวบ้านเช่นกันว่าหลวงพี่ถามอะไรบ้าง) วันหนึ่งหลวงพี่เข้าไปอาคารที่ท่านพักก็เห็นกล่องภายในมีปลอกกระสุนปืนที่ยิงแล้วอยู่จำนวนมาก ท่านบอกว่าใช้ทำตะกรุด หลวงพี่ก็เตือนท่านว่าพวกเดรัจฉานวิชานั้นอย่าไปยุ่งกับมันดีกว่า 

         วันหนึ่งท่านก็มาบอกว่าทำใมหลวงพี่ต้องเช่ารถและจ้างคนขับ ชาวบ้านว่ามันไม่จำเป็นเพราะอยากจะไปไหนมาไหนแค่บอกชาวบ้านเท่านั้นเองเขาพร้อมจะช่วย แต่ข้อนี้หลวงพี่ไม่ค่อยเห็นด้วยเพราะหลวงพี่ต้องออกไปชวนคนบวชไกล ๆ ในป่าในเขาแทบทุกวัน รู้สึกเกรงใจชาวบ้าน (ภายหลังคนขับรถมารายงานว่า วันหนึ่งไปซื้อวัสดุก่อสร้างด้วยกัน คนขับรถเดินไปดูใบเสร็จที่ท่านซื้อของทำให้ท่านไม่พอใจมาก)

วันสำคัญก็มาถึง 

         ภายในแค่ไม่ถึงเดือนนับแต่หลวงพี่ย้ายเข้ามาอยู่ที่เขาวงพระจันทร์ .. ท่านลงไปทำธุระที่แม่สอด วันนั้นเองก็มีชาวบ้านมาถามหลวงพี่ว่ารู้จักพระรูปนั้นนานหรือยัง เพราะท่านก็พึ่งจะมาถึงแม่จันประมาณเดือนเดียวและบอกกับชาวบ้านว่าท่าน (หมายถึงหลวงพี่รูปนั้น) มาจากวัดพระธรรมกายซึ่งมีเงินเยอะ และวัดพระธรรมกายจะมาลงทุนพัฒนาสำนักสงฆ์แห่งนี้ จำนวนเงินที่ท่านบอกชาวบ้านนั้นมากโขเชียวแหละ ขออย่างเดียวให้ชาวบ้านช่วยรื้อกุฏิเก่า ๆ ออก และให้ช่วยกันตัดต้นไม้และกอไผ่รก ๆ ให้หมด หลวงพี่ก็อธิบายไปว่าท่านบวชในโครงการที่วัดจัดก็จริงแต่จะอ้างว่าเป็นพระวัดพระธรรมกายนั้นไม่ได้ เรื่องวัดพระธรรมกายมีเงินเยอะนั้น ค่าใช้จ่ายเยอะกว่า อย่างจัดบวชทั่วประเทศนี่ก็ต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล หลวงพี่ก็เลยถามว่าจริงไหมที่ท่านอ้างชาวบ้านอย่างโน้นอย่างนี้เช่นเรื่องไม่อยากให้จ้างคนขับรถ ชาวบ้านก็บอกว่าไม่จริง พระอาจารย์มีรถเองก็ดีแล้ว ใครจะว่างไปส่งพระอาจารย์ได้ทุกวัน

        อ้ออย่างนี้นี่เอง วันแรก ๆ ที่หลวงพี่มาถึงจึงเห็นต้นไผ่ลำเบ้อเร่อจำนวนมากโดนฟันยืนแห้งตายอยู่ริมเขา และมีกอไผ่ที่โดนไฟเผาอีกหลายกอทั้งบริเวณหลังครัวและสนามหญ้าที่พระสีวลีอยู่ นอกจากนั้นยังมีเศษอัฐบริขารเครื่องใช้ของพระอยู่ในบริเวณกุฏิเก่าที่พึ่งถูกรื้อถอนออกไปด้วย กุฏิเก่าที่โดนรื้อไปนั้นอยู่บริเวณริมเขาตรงกันข้ามกับสนามหญ้าด้านตะวันออกเฉียงเหนือ ชาวบ้านบอกว่าก็ยังใช้งานได้ดีอยู่ พระครูวัดบนบอกหลวงพี่ว่าเมื่อก่อนนั่งรถผ่านเขาวงพระจันทร์มองเข้ามาจะเห็นเป็นดงไผ่ร่มครึ้ม ท่านมาอยู่แค่เดือนเดียวโล่งโจ้งหมด ตอนหลังชาวบ้านก็มาบอกว่าเคยมีเจ้าที่พิทักษ์ป่ามาหาพระรูปนั้นสงสัยจะเป็นเรื่องการตัดต้นไม้

         ส่วนเรื่องกุฏิที่โดนไฟไหม้นั้นเรื่องราวก็คลุมเครือมาก หาข้อสรุปไม่ได้ว่าเกิดเพราะอะไร รู้แต่ว่าคืนที่ไฟไหม้ ทั้งพระทั้งเณรก็จำวัตรอยู่ในนั้น ท่านบอกหลวงพี่ว่าวันนั้นมีชายแปลกหน้าคนหนึ่งมาขอพักด้วย พอตกกลางคืนก็มีรถคันหนึ่งมาจอดอยู่แถว ๆ วัดแล้วชายคนนั้นก็หายไปพร้อมกับรถคันนั้นขณะที่ไฟไหม้ แต่พอถามสามเณรกับชาวบ้านก็ไม่มีใครเคยเห็นชายและรถคันดังกล่าว          

ตะกรุดรอบเอว

 เมื่อพบกันในเช้าวันรุ่งขึ้นต่อหน้าชาวบ้าน ท่านจำนนต่อพยานหลักฐาน ก่อนจากไปท่านได้กล่าวอาฆาตหลวงพี่ไว้ด้วย

          เมื่อทราบเรื่องราว  พระอาจารย์ที่ดูแลจังหวัดตาก......ได้แนะนำให้หลวงพี่ ถอนตัวออกจากพื้นที่เพราะห่วงว่าจะเป็นอันตราย  

          หลวงพี่คิดไปคิดมาก็ตัดสินใจอยู่ต่อ แต่ก็เสียว ๆ อยู่หลายวัน กลางคืนและเช้ามืดจะเข้าออกที่พักก็คอยระมัดระวังตัว เพื่อความไม่ประมาทหลวงพี่จึงนำเรื่องนี้ไปแจ้งลงบันทึกประจำวันไว้ที่สถานีตำรวจ ไม่นานก็มีคนพบว่าท่านลาสิกขาแล้ว และหลวงพี่ก็ไม่เคยเจอชายคนนี้อีกเลย 

        หลวงพี่สอบถามความเป็นมาจนชัดเจนขึ้นในระดับหนึ่งว่า ก่อนหน้านี้มีพระรูปหนึ่งเป็นเจ้าอาวาสอยู่ที่สำนักสงฆ์แห่งนี้ต่อเนื่องกันถึงสิบกว่าปี ท่านอยู่รูปเดียวในกุฏิที่โดนไฟไหม้ไปและไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรร่วมกับชาวบ้านนัก มาไม่กี่เดือนก่อนนั้นท่านมีปัญหากับชาวบ้านซึ่งทำให้ท่านต้องย้ายออกไป ทำให้วัดร้างไปชั่วขณะ แล้วพระรูปนี้ก็มาถึงโดยที่จริง ๆ แล้วท่านรู้จักกับคณะคนทรงฤาษี ไม่ใช่จาริกธุดงค์มาเจอวัดร้างโดยบังเอิญอย่างที่บอกโยมป้า และคนทรงฤาษีนี้ก็มาทำกิจกรรมทรง ๆ สิง ๆ อยู่เป็นระยะ ๆ ที่นี่ เพราะชาวบ้านบางส่วนนับถือเรื่องพวกนี้ และดูเหมือนว่าเจ้าอาวาสองค์ก่อนกับคณะคนทรงนี้ไม่ค่อยถูกกัน .. 

          อ่านแล้วงง ๆ ก็ช่างเถิดนะ เอาเป็นว่ามาถึงจุดนี้ ภายในเวลาไม่กี่เดือน สำนักสงฆ์เขาวงพระจันทร์มีหลวงพี่มาอยู่เป็นรูปที่สาม ก็ถามชาวบ้านว่า วัดพระธรรมกายไม่มีเงินเหลือเฟือจะมาสร้างอะไรอย่างที่พระรูปนั้นบอกหรอก

         "อย่างนี้แล้วยังยินดีจะให้หลวงพี่มาใช้สถานที่นี้จัดบวชอยู่ไหม"?

           ชาวบ้านบอกว่าเข้าใจและอยากนิมนต์หลวงพี่อยู่ช่วยดูแล หลวงพี่ก็เลยบอกให้ทำหนังสือแจ้งเจ้าคณะตำบลอย่างเป็นทางการ ซึ่งชาวบ้านก็ยินดี หลวงพี่จึงได้รับการแต่งตั้งเป็น เจ้าสำนักเขาวงพระจันทร์มาแต่บัดนั้น ..

2 ก.ย. 2559 11:02 

โดยพระธาดา จรณธโร

ประธานมูลนิธิธรรมชาติพิสุทธิ์ (องค์กรสาธารณประโยชน์)

ที่มา : http://myalphabet2016.blogspot.jp/2016/09/17-series.html