… หอยมุก กับ ม้าป่า ...

เม็ดทรายหลุดเข้าเนื้อในหอย มันรู้สึกไม่สบาย แต่ไม่สามารถขับทรายออก มันไม่บ่นว่าคร่ำครวญโทษฟ้าดิน แต่ค่อยๆ ขับสารอาหารในกายออกมาหุ้มเม็ดทราย จนในที่สุดกลายเป็นมุกเม็ดงาม

ค้างคาวดูดเลือดเกาะขาม้าป่าดูดเลือดม้า  ม้าป่าไม่สบาย แต่ไม่สามารถไล่มันไป  ก็กระโดดวิ่งพล่าน  มีม้าป่าไม่น้อยถูกทรมานจนตาย

นักวิทยาศาสตร์ศึกษาและพบว่า ปริมาณเลือดที่ค้างคาวดูดจากม้านั้นน้อยเกินกว่าจะทำให้ม้าตายได้ ที่ม้าตายเพราะความโกรธเกรี้ยวและวิ่งพล่าน

เรื่องไม่ได้ดั่งใจมักมีมากมาย ยามใดประสบเรื่องขัดใจ ลองคิดถึงหอยมุกกับม้าป่า  ไยจะไม่เอาเยี่ยงหอยมุก หาทางรับมือ ใช้หัวใจ “หอยมุก” ไปยอมรับทุกสภาวะอันไม่ได้ดั่งใจ ให้เกิดประโยชน์ต่อเรา  อย่าได้ทำอย่างม้าป่า ดีแต่โกรธเกรี้ยวโกรธา สุดท้ายรับผลร้ายจากตนเอง 

หยุดขึ้งโกรธต่อสิ่งรอบตัว  ฝึกรับมือกับทุกสิ่งที่ขัดใจ 

ความทุกข์ความเจ็บปวดพึงเป็นบันไดสู่ความสำเร็จ 

ให้มันเป็นประสบการณ์ล้ำค่าในชีวิต

จิตใจคนเรามักกว้างใหญ่ขึ้นได้ด้วยการเข้าใจและยอมรับความทุกข์โศกหรือเจ็บปวด

เราจะค่อยๆ เรียนรู้ว่า 

ชั่วชีวิตเรา ต้องรับได้กับคำเท็จ 

รับได้กับการทำกับเราอย่างขอไปที  

ทนได้กับการหลอกลวง  

ลืมได้กับคำมั่นสัญญาที่ได้รับ

เราจะค่อยๆ เรียนรู้ว่า 

พึงให้ช่องว่างแก่ตนเอง 

ฝึกใคร่ครวญได้ 

รอคอยเป็น 

จัดการถูก

ชีวิต มีบ่อยครั้ง สิ่งที่ต้องการไม่ใช่เพียงการยืนหยัด แต่ยังต้องการความสง่างามของการเหลียวมองแล้วยิ้มเยือน

ที่มา : http://www.htzddzsw.com/know/2081272.html