หลวงพระบางเป็นเมืองโบราณ เก่าแก่นับพันสามร้อยปี ตั้งแต่ครั้งยังใช้ชื่อเดิมว่า เมืองซัว ขุนลอโอรสของขุนบูลม วีรกษัตริย์ในตำนานของเผ่าไตได้ยึดเอาเมืองซัว แล้วสถาปนาขึ้นเป็นนครรัฐนามเชียงทอง ปกครองสืบต่อมาสิบห้ารุ่น ก่อนจะถูกอาณาจักรน่านเจ้ายึดครอง สลับเปลี่ยนมือมาถึงยุคขอมเรืองอำนาจ จนกระทั่งพระเจ้าฟ้างุ้มประกาศเอกราชตั้งอาณาจักร

ล้านช้างสถาปนาเชียงทองเป็นนครหลวง และพระเจ้าโพธิสารราชอาราธนาพระบาง อันเป็นพระพุทธรูปคู่บ้านคู่เมืองมาประดิษฐาน จึงได้นามหลวงพระบางเป็นเมืองหลวงของราชอาณาจักรลาวล้านช้างสืบต่อมา

เมื่อพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชเสด็จนิวัติกลับมาจากปกครองนครเชียงใหม่ ทรงพิจารณาว่า หลวงพระบางเป็นเมืองในหุบเขา  ยากจะขยายให้เป็นเมืองใหญ่ จึงย้ายนครหลวงไปสร้างที่เมืองซายฟอง ตั้งเป็นนครหลวงเวียงจันในปี ค.ศ. 1560 ทำให้หลวงพระบางเป็นเมืองหลวงทางเหนือมีเชื้อพระวงศ์ล้านช้างปกครอง จนกระทั่งกลับมาเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรล้านช้างหลวงพระบางอีกครั้งในสมัยที่ลาวแตกเป็นสามอาณาจักร และอยู่ในความคุ้มครอง (Protectorate) ของฝรั่งเศส ภายหลังสนธิสัญญาสยาม-ฝรั่งเศส ใน ค.ศ.1901

ความงดงามของเมืองหลวงพระบาง ในปัจจุบัน เกิดขึ้นผสมผสานระหว่างวัดวาอารามโบราณในยุคล้านช้าง กับบ้านเรือนตึกรามที่สร้างขึ้นในยุคอาณัติปกครองของฝรั่งเศส ประกอบกับการทำนุบำรุงรักษาอย่างดีและมีรสนิยมร่วมกันระหว่างทางการเมืองหลวงพระบาง กับโครงการอนุรักษ์ที่ได้รับทุนสนับสนุนจากฝรั่งเศส รวมถึงความช่วยเหลือในด้านสาธารณูปโภคจากญี่ปุ่น ทำให้หลวงพระบางสามารถรักษาความเป็นเอกลักษณ์ดั้งเดิม ความสงบเรียบง่ายงดงาม วิถีชีวิตของชาวลาวทั้งเชื้อสายลาวและชนเผ่า ไปพร้อมกับการปรับให้เข้ากับเทคโนโลยีสมัยใหม่ได้อย่างลงตัวเป็นที่น่าประทับใจแก่นักท่องเที่ยวที่มาเยี่ยมเยือน

ขอบคุณข้อมูล  http://www.matichon.co.th/