ตายแล้วไปไหน? ก่อนมาเกิดเรามาจากไหน?

การเตรียมตายให้เป็นนั้นต้องทำอย่างไรกันบ้างสิ่งที่ชาวพุทธทุกคนจะต้องรู้เกี่ยวกับเรื่องความตายเป็นประการแรกเลยคือ ตายแล้วไม่สูญ จำคำนี้ไว้ด้วย  ใครบอกว่าตายแล้วสูญอย่าไปเชื่อตายแล้วยังต้องไปต่ออีก แต่ไปไหนนั้นอีกเรื่องหนึ่ง

1. ตายแล้วไปไหน

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเรื่องนี้เอาไว้ถึง3 ประเด็นใหญ่ว่าเมื่อตายแล้ว

                     1) บางพวกตกนรกหรือไปนรก                                                  

                    2) บางพวกไปสวรรค์

                   3) บางพวกหมดกิเลส แล้วก็ไปนิพพาน

          เราไปดูได้ในธรรมบท  พวกที่ไปนรกกับพวกที่ไปสวรรค์ ทั้ง 2 พวกนี้ยังวนเวียนกันอยู่อีกนานนับไม่ถ้วน   แต่พวกที่หมดกิเลสแล้วจะไม่ไปทั้งนรก  ไม่ไปทั้งสวรรค์ แต่ว่าจะไปนิพพานพวกนี้ไม่ย้อนกลับมาเกิดอีกแล้ว พระสัมมาสัมพุทธเจ้าไปแล้วไม่ย้อนกลับมาเกิดอีก    พระโมคคัลลานะ   พระสารีบุตร    พระอานนท์ พระโกณฑัญญะ  ท่านเหล่านี้หมดกิเลสแล้วไปแล้วไม่ย้อนกลับมาเกิดอีก  แต่พวกที่กิเลสยังไม่หมด ยังต้องเวียนเกิดเวียนตายอยู่

          บางพวกทำความชั่วเอาไว้มากตายแล้วไปนรก ไปนรกหมกไหม้อยู่ตั้งนานพอหมดเวรหมดกรรมก็กลับมาเกิดเป็นคนอีก ส่วนพวกที่ไปสวรรค์เป็นพวกบาปก็ยังมีอยู่บ้างเหมือนกัน   แต่ว่าบุญเยอะกว่า ก็ไปสวรรค์  พอหมดกำลังบุญส่วนหยาบ บุญส่วนที่ยังเหลืออยู่ก็ส่งกลับมาเกิดเป็นคนอีก   เพราะยังไม่หมดกิเลสไปนิพพานไม่ได้  กลับมาเกิดเป็นคนแล้วมันต่างกันอย่างไรระหว่างพวกที่มาจากสวรรค์กับพวกที่มาจากนรกเหมือนกันไหมเป็นคนเหมือนกันแต่ต่างกันตรงนี้

1.1 ลักษณะคนมีเศษเวรมาเกิด

          พวกที่มาจากนรกเศษเวรยังติดมา บางคนเศษเวรมากหน่อยตั้งแต่อยู่ในท้องพ่อท้องแม่ก็ลำบากแล้ว  ตัวเองก็ลำบาก พ่อแม่ก็พลอยลำบากเพราะมันด้วย ลำบากอย่างไร  สมมุติพวกเวรสุรากินสุรามาเยอะข้ามชาติพอพ้นเวรจากนรกกลับมาเกิดอีกทีเข้าสู่ท้องแม่ แม่ดีๆก็ไปเกิดไม่ได้ กรรมสุราที่มีอยู่บีบคั้นต้องไปหาแม่ที่ขี้เหล้าเข้าไปในท้องแม่ที่ขี้เหล้า

          แม่ก็ขี้เมาเก่า  พอเข้าไปเกิดเท่านั้นแม่เริ่มแพ้ท้องแม่แพ้ท้องแล้วยิ่งอยากกินเหล้าหนักเข้าไปอีกพอแม่กินเหล้าเข้าไป ลูกที่อยู่ในท้องก็เลยเมาตั้งแต่อยู่ในท้องอีกเหมือนกัน  เพราะเวรมันบีบคั้น

          แล้วถ้าสมมุติมันมีเวรฆ่าสัตว์ตัดชีวิต  เมื่อเป็นคนมันชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิตพอจะเข้าไปอยู่ในท้องแม่      ก็ต้องเป็นแม่ที่ชอบฆ่าสัตว์อีกเหมือนกันจึงจะไปอยู่ด้วยกันได้ไปเข้าท้องเขาได้ ไม่อย่างนั้นเข้าไม่ได้ มันต้องพวกเดียวกันพอเข้าไปแล้วแม่แพ้ท้อง  แม่ก็อยากฆ่าสัตว์บางพวกนี่แม่แพ้ท้องแล้วอยากจะกินเลือดสดๆ ไม่ได้กินเลือดสดๆ มันไม่หายแพ้ท้อง  บางพวกหนักข้อเข้าไปอีก พอแพ้ท้องแม่อยากจะทำอย่างไรแม่อยากจะรีดลูกออกฆ่ามันทิ้งเสียเลย โอ้นี่เวรหนักเข้าไปอีก ดูภาพให้ชัด

          ตอนนี้จะเห็นว่ามีการเอากฎหมายทำแท้งออกใช้กัน   แม้แต่แม่มันก็ไม่อยากได้   แม่ให้นึกรังเกียจ  แม่อยากจะทำแท้งฆ่ามันเสีย    ทำไมมันเป็นอย่างนั้น ถ้าไม่เจอพระพุทธศาสนา  เรื่องนี้เราจะมองไม่ออกเพราะคนประเภทที่มีเวรฆ่าสัตว์มันมีเยอะ  คนปาณาติบาตมันมาเกิดมากเข้า  มันเข้าไปในท้องพ่อท้องแม่ ส่งผลให้มีการพยายามจะเขียนกฎหมายฆ่า เพื่อจะทำแท้งออกมาให้ได้ ดูนะ เวลาเวรของคนจำนวนมากๆเข้ามันรวมกันแล้วนี่มันบังเกิดผลอย่างนี้ออกมามันแปลก

1.2 ลักษณะคนมีบุญมาเกิด 

ขณะที่คนมีบุญมาเกิดเป็นอย่างไร  โฮ้ยแม่รอวันรอคืนเมื่อไรหนอเราจะมีลูกกะเค้าบ้าง   ทำบุญทำทานก็จุดธูปเทียนอธิษฐานเจ้าประคุณได้ลูกดีๆมาเกิดเถอะ  พอใครเขาจุติจากสวรรค์  เมื่อถึงคราวจะต้องมาเกิดนะ เค้าก็เลือกแม่ได้อย่างดีเยี่ยมเลยแม่ใจบุญ พอเข้ามาอยู่ในท้องเท่านั้นมันดีทั้งแม่ทั้งลูก

          กำลังบุญนั้นมันก็แปลก  พอเข้ามาอยู่ในท้องแม่  แม่นึกอย่างไร เวลาแม่แพ้ท้อง ทำอย่างไรก็ไม่หายยกเว้นถ้าได้ตักบาตรละก็หายแพ้ท้องทันที  ก็ฟ้องว่าเด็กที่มาเกิดภพที่แล้วเขาก็นักทำทาน   พอเข้าในท้องแม่ๆ แพ้ท้องแต่ถ้าได้ตักบาตรแล้วก็หาย ได้กินขนมนมเนยแล้วก็หายไม่นึกอยากกินเลือดสดอย่างกับบางคน

          พวกที่สวดมนต์ภาวนามาเยอะพอเข้าท้องแม่ปั๊บละก็แม่แพ้ท้องแล้วรู้สึกอย่างไร แหมถ้าได้สวดมนต์นั่งสมาธิแล้วจะหาย แม่สวดมนต์ไปนั่งสมาธิไปลูกที่อยู่ในท้องก็ชุ่มหัวอกหัวใจตามเข้าไปด้วยทั้งแม่ทั้งลูกขณะที่เวลาไอ้ขี้เมามาเกิด แม่แพ้ท้องต้องกินเหล้า   ก็เลยเมาหัวตำดินด้วยกันทั้งลูกทั้งแม่มันแปลกอย่างนี้ มองภาพให้ชัดๆ

          เพราะฉะนั้นตายแล้วไปไหนมี 3 พวก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดว่า

          พวกที่ 1 ไปนรก          

          พวกที่ 2 ไปสวรรค์

          พวกที่ 3 หมดกิเลสแล้วไปนิพพาน

          พวกแรกไปนรกแล้วพอพ้นจากนรก เวรบีบคั้นส่วนหยาบทำให้กลับมาเกิดเป็นคนแต่ว่าเป็นคนที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์      ส่วนที่ทำบุญมาเยอะละโลกไปแล้วไปสวรรค์  พอหมดกำลังบุญส่วนนั้น  กำลังบุญส่วนละเอียดส่งให้มาเกิดเป็นคนเป็นคนที่สมบูรณ์ตั้งแต่อยู่ในท้องพ่อท้องแม่  แม่ก็รัก  คลอดออกมาปู่ย่าตาทวดก็ช่วยกันประคบประหงมเตรียมสมบัติเตรียมทุกอย่างเอาไว้ให้สติปัญญาก็เฉียบแหลมมาตั้งแต่เด็ก เลี้ยงก็ง่ายไม่งอแงไม่เป็นโรคไม่มีใครคิดอยากจะไปทำร้าย นี่มันมากันอย่างนี้

2. ความไม่ประมาทคือต้นทุนใหญ่ในชาตินี้

          แต่อย่างไรก็ตาม  ควรจะรู้ไว้ด้วยว่าเมื่อเกิดมาเป็นคนแล้วประมาทไม่ได้ เพราะเรายังไม่หมดกิเลส ไม่ว่าพวกที่มาจากนรกหรือมาจากสวรรค์เก่าก็ตาม  ประมาทไม่ได้ทั้งคู่   บางคนเข้าท้องแม่  แม่ก็ไม่อยากได้อยากจะฆ่าทิ้งเสียอยากจะทำลายทิ้งตั้งแต่อยู่ในท้อง แต่พอมันเกิดขึ้นมาแล้ว บางคนได้สิ่งแวดล้อมดี พ่อแม่มันไม่อยากได้หรอก   แต่ว่าปู่ย่าตายายใจบุญ   ยังไงๆ มันก็เป็นลูกเป็นหลานเราแล้ว  เลี้ยงไป ประคบประหงมกันไป ประคับประคองกันไปอบรมอย่างดีตั้งแต่เล็กมันจะเกะกะเกเรอย่างไรก็ฝืนอบรมกันไป  พอโตขึ้นจากการที่ได้รับการฝึกฝนอบรมอย่างดีจากปู่ย่าตาทวดหมอนี่มีโอกาสทำคุณงามความดีได้ สร้างบุญใหม่ได้ แต่ว่ากว่าจะสร้างได้แต่ละอย่างก็หนักหนาสาหัสจะไปตักบาตรก็ให้มีเหตุวันนี้พระไม่มาไม่ได้ตักอีกแล้ว อยากจะทำความดีอ้าวฝนตกฟ้าร้องอะไรก็ไม่รู้ขวางมันอยู่เรื่อย ก็เพราะเวรมันมาตัดรอน

          แต่เมื่อฝืนทำความดีไปทีละเล็กทีละน้อย  บุญสะสมได้ เหมือนน้ำหยดทีละหยด  ทีละหยดสะสมนานเข้าน้ำก็เต็มโอ่งได้เหมือนกัน พวกนี้แม้จะมาจากนรก แต่ถ้าฝืนใจทำความดีไปเรื่อยๆ    ชาติต่อไปก็ไปสวรรค์กับเขาได้เหมือนกัน  แต่ส่วนมากมันไปไม่ค่อยได้เพราะเกิดมามันก็ย่ำแย่เสียตั้งแต่ทีแรกแล้ว  แม่โยนทิ้งกองขยะบ้าง  ทำแท้งจะให้ตายแต่ไม่ตาย  คลอดมาแล้วก็ง่อยเปลี้ยเสียขา  พิกลพิการ หรือบางคนสติปัญญาพอมีแต่ว่าไม่มีโอกาสได้เรียนหนังสือ   ให้ยากจนข้นแค้นของมันไปแต่ว่ามันก็พอมีโอกาสเอาตัวรอดได้เหมือนกัน

          เพราะฉะนั้น ใครๆก็ไม่ควรจะไปประมาทใคร จะเป็นลูกขอทานจะเป็นลูกคนจนหรือบางทีเกิดมาก็เป็นโปลิโอมาตั้งแต่เล็ก แต่ถ้าฝืนทำความดีเขาก็ไปของเขาได้  ส่วนพวกมาจากสวรรค์เกิดมาพ่อแม่เตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย สติปัญญาดีบริบูรณ์  บางพวกได้รับอบรมดีก็มาสร้างบุญต่อ  แล้วคนพวกนี้จะหยิบจะทำอะไรมันพร้อมจะสำเร็จเพราะบุญเก่าดี เหมือนอย่างคนตักน้ำไว้ค่อนโอ่งแล้วพอเติมไปอีกนิดเดียวอีกขันเดียว อีกถังเดียวก็เต็มโอ่งพอดี พวกที่มาจากสวรรค์นี่พอจะหยิบจะทำอะไร  มันก็สำเร็จเสร็จสรรพง่ายดายไปหมด เหมือนใครเหมือนอย่างสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯไม่ว่าจะทรงทำอะไร   คนทั้งบ้านทั้งเมืองพร้อมที่จะช่วยพระองค์    ใครๆ ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยกันเสร็จ  ส่วนคนอื่นทำเสียหอบซี่โครงบานก็ไม่มีใครมาช่วย 

          แต่อย่างไรก็ตาม  มีบางคนมาจากสวรรค์นี่แหละพอเกิดมาแล้วก็ประมาท คิดว่าเรามันเจ๋งกว่าคนอื่นจะต้องไปทำดีอะไรอีก เกิดมามันก็ดีอยู่แล้วทำไมจะต้องไปทำความดีต่อ  แล้วก็กินเหล้าเมายาเฮๆฮาๆของตัวไป ไม่ทำความดีต่อ แถมยังก่อบาปเข้าด้วย ละโลกไปแล้วแทนที่จะกลับสวรรค์อีกเปล่า ไปนรกเสียฉิบ

พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสว่า 

@ บางคนมามืดแล้วก็ไปมืดมามืดคือมาจากนรก พอมาเกิดเป็นคนแล้วทำความชั่วอีกก็ต้องกลับไปนรกอีกนี่มามืดแล้วก็ไปมืด

@ บางคนมามืดไปสว่างคือพ้นจากนรกขึ้นมาเกิดเป็นคนแล้วก็ตั้งใจทำความดีอย่างเต็มที่  พอละโลกไปแล้วก็ได้ไปสวรรค์กับเขาเหมือนกัน 

@ บางคนมาจากสวรรค์แต่ลืมตัวมาจมกับอบายมุข  พวกนี้มาสว่าง  แต่ขากลับไปมืด 

@ ส่วนบางคนมาสว่างคือมาจากสวรรค์แล้วขากลับก็กลับสวรรค์ตามเดิม 

มามืดแล้วก็ไปมืดพวกหนึ่งมามืดแล้วไปสว่างอีกพวกหนึ่ง มาสว่างแล้วก็ไปมืดพวกหนึ่งมาสว่างแล้วก็ไปสว่างอีกพวกหนึ่ง ตายแล้วไปไหนก็ไปกันอย่างนี้ พวกหนึ่งไปนรก  พวกหนึ่งไปสวรรค์   พวกหนึ่งไปนิพพาน 

                                                                               พุทธพจน์

                                                                   เมื่อจิตไม่เศร้าหมอง

                                                                     สุคติเป็นที่หวังได้

ที่มา : สุตตันตปิฎกมัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์

ขอบคุณภาพจากgoogle.com