ภาพจาก dmc.tv

เรื่องมีอยู่ว่า วันหนึ่งพระเจ้าวิเทหราชเสด็จประพาสอุทยานกับมโหสถมีกิ้งก่าตัวหนึ่งเห็นทั้งคู่เดินมาด้วยกัน ก็ไต่ลงจากเสามาทำท่าหมอบกราบอยู่เบื้องหน้าพระราชาเมื่อพระราชาเห็นดังนั้นจึงตรัสถามมโหสถว่ากิ้งก่าทำอะไรมโหสถจึงตอบไปว่ากิ้งก่าตัวนี้มาถวายบังคม จะถวายตัวแก่พระราชา

พระเจ้าวิเทหราชเห็นว่ากิ้งก่าตัวนั้นเป็นกิ้งก่าแสนรู้จึงตรัสว่าควรจะให้สิ่งตอบแทนกับมันมโหสถจึงแนะนำให้พระราชาพระราชทานเนื้อให้มันกินพระราชาจึงรับสั่งให้ราชบุรุษผู้เฝ้าอุทยาน ซื้อเนื้อมูลค่าครึ่งมาสก  (หนึ่งมาสกมีค่าเท่ากับทองซึ่งน้ำหนักเท่าข้าวเปลือกสี่เมล็ด) มาให้มันกินทุกวัน

เจ้ากิ้งก่ามีเนื้อกินทุกวันก็ทำความเคารพพระราชาและราชบุรุษเสมอทว่าในวันหนึ่งเป็นวันอุโบสถ ไม่มีการฆ่าสัตว์ราชบุรุษจึงไม่อาจหาเนื้อให้มันกินได้จึงนำเหรียญทองราคาครึ่งมาสกที่พระราชาพระราชทานเป็นค่าเนื้อนั้นผูกไว้ที่คอมันแทนตั้งแต่นั้นเป็นตนมาเจ้ากิ้งก่าก็คิดว่าตนเองมีทรัพย์คือเหรียญทองเหมือนพระราชาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องทำความเคารพพระราชาหรือใครอีก จึงขึ้นไปชูคออยู่บนซุ้มประตูอุทยาน

วันหนึ่งพระราชามาประพาสสวนกับมโหสถอีกครั้งพบเจ้ากิ้งก่าชูคออยู่บนซุ้มประตูอุทยาน ไม่ลงมาหมอบถวายบังคมเช่นเคยจึงไต่ถามราชบุรุษผู้เฝ้าสวนได้ความว่าเมื่อเจ้ากิ้งก่าได้เหรียญทองไปแล้วก็ไม่ยอมทำความเคารพใครอีกจึงจะประหารเจ้ากิ่งก่า แต่มโหสถทัดทานไว้พระราชาจึงลงโทษด้วยการเลิกพระราชทานเนื้อให้มันตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา

จากเรื่องราวดังกล่าว จะเห็นได้ว่าเจ้ากิ้งก่านั้นเมื่อได้เหรียญทองจึงเกิดความทะนง ไม่ทำความเคารพผู้มีพระคุณเหมือนที่เคยเป็นมาทำให้มันถูกลงโทษในท้ายที่สุด ดังนั้นเมื่อเราได้มีทรัพย์สมบัติ มีชื่อเสียงมีคนยกย่องสรรเสริญ อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนแล้วก็ไม่ควรยกตัวเหนือผู้มีพระคุณหรือผู้อื่นเหมือนกับเจ้ากิ้งก่าในนิทานชาดกเรื่องนี้

ขอบคุณข้อมูลจาก http://www.vcharkarn.com