คุณหมอบอกว่า ...

...สายเสียง  เป็นอวัยวะที่สำคัญในการสร้างเสียง หากไม่ดูแลรักษาสายเสียงให้ดี ใช้เสียงไม่ถูกต้อง อาจทำให้เกิดพยาธิสภาพของสายเสียงได้  เช่น สายเสียงอาจจะอักเสบ บวมแดง หรือโก่งงอ เกิดตุ่มเนื้อที่สายเสียง อาจทำให้เสียงผิดปกติไป เช่น เสียงแหบ เสียงอาจขาดหายไปในตอนท้ายคำพูดหรือประโยค มีลมแทรกเวลาพูด เสียงแตกพร่า พูดแล้วเหนื่อย ร้องเพลงหรือขึ้นเสียงสูงไม่ได้ พูดไม่มีเสียง ต้องเค้นคอให้เสียงออก ดังนั้นเพื่อให้มีสายเสียงที่มีคุณภาพดีไว้ใช้นาน ๆ จึงควรใส่ใจดูแลรักษาสุขภาพของสายเสียง

20  วิธีดูแลสายเสียงให้เสียงใส

การปฏิบัติตนเพื่อดูแลสายเสียงและลดอันตราย หรือความเสียหายต่อสายเสียงเป็นเรื่องที่ควรทำให้เป็นนิสัย เพื่อให้เรามีเสียงพูดไว้ใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุดโดยเฉพาะถ้าเราต้องใช้เสียงในการประกอบอาชีพ เช่น เป็นทนาย ครู พนักงานขายของ  พ่อค้าหรือแม่ค้า พนักงานรับโทรศัพท์ พนักงานประชาสัมพันธ์ นักแสดง นักร้อง หรือนักการเมือง ซึ่งจำเป็นต้องอาศัยเวลา ความตั้งใจจริง ความอดทนสม่ำเสมอ ในการฝึกปฏิบัติ อันประกอบด้วย

1. ควรพูดด้วยเสียงดังพอเหมาะ เลี่ยงการตะโกน กรีดร้องดัง ส่งเสียงเชียร์ หรือหัวเราะเสียงดัง

2. หลีกเหลี่ยงการพูดติดต่อกันเป็นระยะเวลานาน ๆ ถ้าจำเป็นต้องพูดนานๆ ควรมีเวลาสำหรับหยุดพักการใช้เสียงด้วย เช่น ทุกครึ่งถึงหนึ่งชั่วโมง

3. ควรพูดด้วยระดับเสียงสูง ต่ำ ที่เหมาะสมกับเพศและวัยของตนเอง ไม่พูดโดยใช้เสียงสูง หรือต่ำเกินไป

4. ไม่พูดแข่งกับเสียงดังอื่น ๆ หรือพูดในที่ที่มีเสียงดังรบกวน เช่น เสียงเครื่องจักร เสียงเพลง เสียงรถยนต์ เสียงจ้อกแจ้ก จอแจต่างๆ ถ้าจำเป็นควรเขยิบไปใกล้ผู้ฟัง หรือใช้เครื่องขยายเสียงช่วย

5. ไม่ร้องเพลงหรือพูดมากขณะป่วย ร่างกายเหนื่อย อ่อนเพลีย มีการติดเชื้อในระบบทางเดินหายใจ(เช่น เป็นหวัด  หรือเจ็บคอ) หรือ ขณะออกกำลังกาย หลีกเหลี่ยงการพูดขณะอยู่ในสภาพจิตใจและอารมณ์ผิดปกติ เช่น โมโห ตกใจ กลัว

6. ไม่พูดกระแทกเสียง หรือเน้นคำหรือประโยคใด ๆ หลีกเหลี่ยงการกระซิบ หรือบ่นพึมพำในลำคอ

7. ควรพูดแบบสบาย ๆ  ไม่เค้นเสียงพูด หรือเกร็งกล้ามเนื้อบริเวณใบหน้า คอ ไหล่ ขณะพูด

8. ไม่ควรไอ กระแอม ขากเสมหะ หรือจามบ่อย ๆ ถ้ามีอาการเหล่านี้บ่อย ควรปรึกษาแพทย์เพื่อหาสาเหตุและรักษาเสียโดยเร็ว เมื่อใดรู้สึกว่ามีเสมหะจำเป็นต้องการกระแอม ควรกลืนหรือดื่มน้ำ และ ไอ กระแอม หรือขากเสมหะเบา ๆ

9. ไม่พูดดัดเสียงหรือเลียนเสียงแปลก ๆ ควรใช้จังหวะการพูดที่ดี ไม่พูดเร็วจนเกินไปจนหายใจไม่ทัน ควรพูดช้าๆ และหยุดพักเป็นช่วงๆ เพื่อหายใจ

10.   ควรฝึกนิสัยการหายใจที่ถูกต้องขณะพูด โดยใช้กล้ามเนื้อท้องเป็นหลักในการหายใจ ขณะ หายใจเข้า หน้าท้องควรจะค่อยๆ ป่องออก ขณะหายใจออกหน้าท้องควรยุบเข้า ไม่พูดขณะหายใจเข้า หรือกลั้นหายใจพูด  ควรพูดขณะหายใจออก และผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ทุกส่วน และควรหายใจเข้าและออก และผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ทุกส่วน และควรหายใจเข้าและออกทางาปกขณะพูด

11. หลีกเหลี่ยงการสูบบุหรี่ ดื่มสุรา ชา กาแฟ น้ำอัดลม เครื่องดื่มที่ร้อนหรือเย็นจัดเกินไป

12. หลีกเหลี่ยงการอยู่ใกล้กับคนที่กำลังสูบบุหรี่

13. หลีกเหลี่ยงการรับประทานอาหารรสจัด เช่น เผ็ดจัด ร้อนจัด เย็นจัด เปรี้ยวจัด เค็มจัด หวาน หรือมันจนเกินไป เพราะจะทำให้น้ำลายหรือเสมหะเหนียวข้นรู้สึกระคายคอ และทำให้อยากไอ กระแอมมากขึ้น

14. หลีกเลี่ยงสิ่งแวดล้อมที่มีฝุ่นละออง ควันพิษ อากาศไม่บริสุทธิ์หรือสารเคมี ที่ที่อากาศแห้งหรือเย็นจนเกินไป เช่น ในห้องปรับอากาศที่เย็นจัด เพราะจะทำให้เกิดการระคายเคือง ต่อกล่องเสียงและสายเสียง

15. หมั่นดื่มน้ำมาก ๆ และบ่อย ๆ ในผู้ใหญ่ควรดื่มวันละ 8 -10 แก้ว หรือประมาณ  2  ลิตรต่อวัน การดื่มน้ำอุ่นจะทำให้คอชุ่มชื้น และช่วยละลายเสมหะได้ดี ขึ้น หลีกเหลี่ยงการรับประทานยาแก้แพ้ชนิดง่วงและยาแก้อาการคัดจมูก ซึ่งจะทำให้คอแห้ง

16. ควรเข้าไปใกล้ผู้ฟังในขณะที่พูด เพื่อจะได้ไม่ต้องพูดเสียงดัง

17. สำหรับผู้ที่มีอาชีพต้องใช้เสียง ควรหาอุปกรณ์ช่วย เช่น ไมโครโฟน จะได้ไม่ต้องตะโกนหรือตะเบ็งเสียงขณะพูด

18. หลีกเหลี่ยงการใช้ยาอมแก้เจ็บคอหรือแก้ไอ หรือยาสเปรย์พ่นคอ ซึ่งมีส่วนผสมของยาชาเพื่อทำให้ใช้เสียงมากขึ้น จะทำให้สายเสียงแย่ลง

19. ถ้ารู้สึกแน่น ๆ ในคอ เจ็บคอ การหายใจเอาไอน้ำร้อนเข้าไปจะช่วยผ่อนคลายกล้ามเนื้อได้ ทำให้คอโล่งขึ้น

20. ถ้ามีอาการผิดปกติเกี่ยวกับการออกเสียง หรือเป็นโรคระบบทางเดินหายใจโดยเฉพาะมีอาการไอ ควรรีบปรึกษาแพทย์ ....

ขอบคุณที่มา http://www.oknation.net/blog/chaiyospun/2008/07/07/entry-2