วันนี้ผมนายริตะ จะพาทุกท่านไปออกทะเล!!… จริงๆ คือจะพาพวกเราไปหาปลาทูกินกันอ่ะครับ จำได้ตอนเด็กๆ แม่จะฝึกให้ทอดปลาทูบ่อยๆครับ แต่ก็จบที่..ไหม้.. ดำ… เกรียมทุกที คือ ทั้งกะไฟไม่ถูก น้ำมันก็ร้อน เอาฝาหม้อมากันอย่างไง หลบมุมไหน มันก็โดน แสบไปหมด ทีจะพลิกอีกข้าง หนังปลาก็ดันหลุดอีก แต่ทีแม่ทอดอ่ะ ไม่เห็นต้องมีอะไรบังเลย "ทอดปลาทูมันยากอย่างนี้เอง" 

วันนี้เราจะพาทุกท่านไปโลดเล่นกับเรื่องราวนึงที่เกี่ยวกับปลาทูเป็นเรื่องที่ถูกแชร์กันมากและยอดกดไลท์ก็เป็นแสนๆ มันคงไม่ใช่ปลาทูธรรมดาแล้วลองอ่านกันดู

>>>>>>> >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

"ปกติแม่จะเป็นคนทำอาหารให้ผมและพ่อทานทุกวัน..."

คืนหนึ่งหลังจากที่แม่กลับดึกเพราะต้องทำโอที ลุยงานหนักตลอดทั้งวันแม้จะเหนื่อยแค่ไหน แม่รีบกระหืดกระหอบเข้าครัว และทำอาหารเย็นให้พวกเราทานปกติ

ณ เวลานี้ ที่โต๊ะอาหาร แม่วางจานที่มีปลาทูที่ไหม้เกรียมบนโต๊ะ ต่อหน้าพ่อและทุกๆคน....

ผมรอว่าแต่ละคนจะว่าอย่างไร.....

แต่...พ่อไม่พูดอะไรสักคำ ตั้งหน้าตั้งตา กินปลาทูไหม้ดำๆ ตัวนั้น และหันมาถามผมว่าที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง

คืนนั้นหลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่า ได้ยินแม่ขอโทษพ่อที่ทอดปลาทูไหม้...และผมไม่เคยลืมที่พ่อพูดกับแม่เลย

"โอย...ผมชอบปลาทูทอดเกรียมๆ ...อร่อยมากนะแม่"

คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจ ก่อนนอน และถามพ่อว่า

"พ่อชอบปลาทูทอดเกรียมๆ จริงๆ เหรอ"

พ่อลูบหัวผม และ ตอบว่า....

"แม่ของลูกทำงานหนักมาทั้งวัน...ปลาทูไหม้ 1 ตัว ไม่เคยทำร้ายใคร แต่คำพูดที่ต่อว่ากันต่างหากที่จะทำร้ายกัน"

"ชีวิตคนเราเต็มไปด้วยความไม่สมบูรณ์แบบและแต่ละคนก็ไม่ได้เกิดมาสมบูรณ์แบบ ตัวเราเองก็ไม่ได้มีอะไรดีกว่าใครๆ"

แต่สิ่งที่พ่อเรียนรู้ในช่วงชีวิตคือ.....การเรียนรู้ที่จะยอมรับความผิดของคนอื่น และของตัวเอง

การเลือกที่จะยินดีกับความคิดต่างกันของแต่ละบุคคลเป็นสิ่งสำคัญในการรักษาชีวิตครอบครัวที่มีความสุขและยืนยาว

“ชีวิตเราสั้นเกินกว่าที่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกับความเสียใจที่ว่า “เราทำผิดกับคนที่เรารักและรักเรา ให้ดูแลและทะนุถนอมคนที่รักเรา และพยายามเข้าใจและให้อภัยจะดีกว่า

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

แล้ว ณ จุดนี้ **ถ้าเรารู้ เราจะทำไหม?**

• เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยักริมถนนแยกที่ผ่านมามั้ย

– ถ้าเรารู้ว่า เค้าใส่ขาเทียม

• เราจะเบียดชนคนข้างหน้าที่เดินช้ามากมั้ย

– ถ้าเรารู้ว่า เค้าเพิ่งตกงาน

• เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยมั้ย

– ถ้าเรารู้ว่า เค้ามีชุดเก่งแค่ชุดเดียว

• เราจะรำคาญสาวโรงงานที่มาเดินพารากอนมั้ย

– ถ้าเรารู้ว่านั่นคือ การฉลองวันเกิดของเธอ

• เราจะหมั่นไส้ลุงที่หัวเราะเสียงดังลั่นคนนั้นมั้ย

– ถ้ารู้ว่า แกเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

 เรารู้แจ่มชัดเสมอ…ว่าชีวิตเรากำลังเจออะไร แต่เราไม่มีวันรู้ว่า

 "คนที่เราเจอ – กำลังเจอกับอะไร"

โลกกว้างกว่าเงาของเรา และโลกก็ไม่ได้หมุนรอบตัวเรา

มองข้ามเรื่องเล็กๆน้อยๆไปบ้าง ให้โอกาสและให้อภัยมีความเข้าใจซึ่งกันและกัน จะได้รักและอยู่ด้วยกันอย่างยั่งยืน ยาวนาน

ขอบคุณทุกถ้อยคำที่ดำเนินมาถึงจุดนี้  ขอบคุณท่านผู้เขียนบทความนี้ ที่ผมเองไม่ทราบว่าท่านคือใคร อยากจะเขียนเครดิต และปรบมือดังๆ 

“หนึ่งในร้อยคิดว่าหายากแล้ว คุณคือหนึ่งในล้านเลยก็ว่าได้ และทุกถ้อยคำจะอยู่ในใจเราตลอดไป”

เรียบเรียงโดยนายริตะ

ติดตามบทความดีๆ ได้จากเพจ : 2582 เรื่องที่ซึ่งเรารู้สึกดี