“พายุ”  ก่อเกิดความเสียหายครั้งแล้วครั้งเล่า

ทำลายบ้านเรือน  เรือกสวนไร่นา

ทำความเสียหายแก่คนสัตว์ สิ่งของอย่างย่อยยับ

“พายุอากาศ”   แม้จะก่อเกิดหายนะมากแค่ไหนก็ตาม

ก็ยังพ่ายแพ้กับ  “พายุอารมณ์”

            “พายุอากาศ”  เกิดขึ้นได้ในบางแห่ง  บางที่ บางเวลา

“พายุอารมณ์”  เกิดขึ้นได้ทุกที่  ทุกวัน วันละหลายๆครั้งก็ได้

“พายุอากาศ”  ทำให้อากาศปั่นป่วนฉันใด

“พายุอารมณ์”  ก็ทำให้จิตใจปั่นป่วนฉันนั้น

     “พายุอารมณ์”  ทำให้เกิดความโกรธ  เกลียด ริษยา  อาฆาต  พาลทำร้ายตนเองและผู้อื่นอย่างไม่ยับยั้ง  แล้วพร้อมขยายความเร่าร้อนไปสู่ทุกหนแห่ง

“พายุอารมณ์”  จึงเป็นมหันตภัยร้ายที่โลกมองข้าม

            เราจึงไม่ควรโกรธ  และไม่โกรธคนที่กำลังโกรธ

เพราะคนกำลังโกรธ  คือคนกำลังขาดสติ

อย่างน้อยเราไม่โกรธ  ก็เป็นการดับพายุอารมณ์ของตน  ซึ่งกระทำได้ยาก

เป็นการข่มใจ  ก่อเกิดมหาสติ เป็นทางมาแห่งปัญญา

เป็นการแก้ปัญหาที่ถูกทาง  เป็นการไม่ก่อเวรเพิ่ม

ผู้ไม่โกรธตอบ  ชื่อว่าชนะสงครามที่ชนะได้ยาก

 ส่วนหนึ่งจากหนังสือ :  “ส่องธรรม ล้ำภาษิต 3”