รีบทำเถอะ ถ้าอยากจะทำ

ต้นไม้แก่ ขอฝนจากเมฆก้อนน้อย

เมฆก้อนน้อยตอบเพียงว่า

น้ำฝนมีอยู่น้อย กลัวว่ามันคงจะไม่พอ

...ให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

วันต่อมา... 

เมฆก้อนน้อยก็ยังคงบอกเช่นเดิม มันน้อยไป  

จึงไม่พร้อมที่จะให้...!!!

เมฆก้อนน้อยจึงเดินทางและพยายามสะสมฝน

เพื่อที่จะให้มันมากพอ...!!! 

พอที่จะทำให้ต้นไม้แก่ได้ชื่นใจ

เมื่อมีปริมาณมากพอ  เมฆน้อยจึงกลับมา...

แต่สิ่งที่พบข้างหน้า มีเพียงซากต้นไม้แก่ที่ตายแล้ว...!!!

เมฆน้อยได้แต่ร้องไห้แล้วถามว่า...ทำไม ?

ความพยายามของฉันไม่มีค่าเลยเหรอ...!?!

ชายหนุ่มที่นั่งใต้ต้นไม้จึงได้แหงนหน้า........

แล้วบอกเมฆน้อยไปว่า...

* การที่เราจะให้อะไร? แก่ใครสักคนที่เรารัก...

มันไม่ต้องรอให้มากพอหรือรอความพร้อมอะไรหรอก

ให้เท่าที่มี.....ก็ทำให้คนรับชื่นหัวใจได้.....  

ความพยายามเป็นสิ่งที่ดี  แต่มันก็มีเวลาเป็นเงื่อนไข !!!

อย่าไปรอให้รวย !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก

อย่าไปรอให้พร้อม !!! ถึงจะทำอะไรให้คนที่เรารัก

เพราะคนที่เรารัก.....อาจไม่มีเวลามากพอที่รอเรา !!! *

แล้วก่อนที่ต้นไม้แก่จะจากไป  เขาฝากบอกเธอไว้ว่า 

ถ้าเห็นเธอผ่านมา ให้บอกเธอว่า..เขารักเธอ 

เมฆน้อยได้แต่หลั่งน้ำตาออกมาเป็นเม็ดฝนอย่าง

ไม่ขาดสาย..ให้กับต้นไม้ที่ไม่มีวันแตกใบให้ได้เห็น

อีกต่อไป..ตลอดกาล !!!

*อ่านกี่ทีก็ชอบ..เพราะเตือนสติได้ดีมาก...ในสิ่งที่เรามองข้าม

บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดารา

ตลกที่โด่งดัง เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน  2001

(ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย..!!!. 

ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ !!!

ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น แต่ความอดกลั้นน้อยลง...!!!

เรามีบ้านใหญ่ขึ้น แต่ ครอบครัวเรากลับเล็กลง...!!!

เรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพกลับแย่ลง...!!!

เรามีความรักน้อยลง แต่มีความเกลียดมากขึ้น...!!!

เราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว แต่เรากลับพบว่า.................

แค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น...!!!

เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจ

กลับไม่อาจสัมผัสถึง...!!!

เรามีรายได้สูงขึ้น แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลง...!!!

เรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น แต่สุขภาพแย่ลง...!!!

ทุกวันนี้ ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน 

แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้น

ดังนั้นจากนี้ไปขอให้พวกเรา...

อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อใช้โอกาสพิเศษ...!!!

เพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือโอกาสที่พิเศษสุดแล้ว...!!!

จงแสวงหา...การหยั่งรู้ !!!

จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่ 

โดยไม่ใส่ใจกับความอยาก

จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูง คนที่รักให้มากขึ้น

กินอาหารให้อร่อย....ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไป

ชีวิตคือ โซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุข

ไม่ใช่เพียงแค่การอยู่ให้รอด...!!!

เอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสีย

น้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ  จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้

เอาคำพูดที่ว่า "สักวันหนึ่ง……" ออกไปเสียจากพจนานุกรม

บอกคนที่เรารักทุกคนว่า 

เรารักพวกเขาเหล่านั้น แค่ไหน !

อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง ที่จะทำอะไรก็ตาม..... 

ที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้น

ทุกวัน..ทุกชั่วโมง..ทุกนาที มีความหมาย...

เราไม่อาจรู้เลยว่าเมื่อไร? มันจะสิ้นสุดลง !

และเวลานี้….........

ถ้าคุณคิดว่าคุณไม่มีเวลาที่จะ forword ข้อความนี้

ให้คนที่คุณรักอ่าน แล้วคิดว่า 

"สักวันหนึ่งค่อยส่ง" ละก้อ...!

คุณอาจจะไม่มีโอกาสนั้นก็ได้ !?!

ใครจะรู้...ใช่ไหม ?!?

ขอบคุณ Forward Line

เครดิต : Jan-sangjan

บทความคุณภาพจากเพจ "เรื่องดีๆมีข้อคิด"