การทำดีต้องไม่มีพอ ต้องทำให้ยิ่งขึ้นอยู่เสมอ เพราะไม่มีใครอาจประมาณได้ว่า

แม้จะได้อุปสมบทเป็นภิกษุรักษาศีล 227 ข้อ ไม่เคยขาด ไม่ด่างพร้อยมานานถึง 100 ปี ก็ยังได้บุญกุศลน้อยกว่าผู้ที่ทำสมาธิเพียงให้จิตสงบนานเพียงชั่วไก่กระพือปีก ช้างกระดิกหู

“การเอาใจ” ไม่ใช่ “กตัญญูกตเวที” “การเอาใจ” นั้นเป็นไปได้ทั้งทาง “ที่ควรและไม่ควร” แต่การแสดง “กตัญญูกตเวที” นั้น เป็นไปได้ใน “ทางดีทางเดียว” ผู้มีพระคุณทำไม่ดีไม่ชอบ 

จะแสดงกตัญญูกตเวที ต้องช่วยวิธีใดก็ตามเพื่อให้เลิกทำเช่นนั้น 

ไม่จำเป็นจะต้องให้ถูกใจอย่างเดียว จะขัดใจบ้างหรือแม้จะขัดใจอย่างยิ่งก็ควรทำ หากด้วยการทำเช่นนั้นจะสามารถช่วยให้ผู้มีพระคุณหยุดทำไม่ดี หันมาทำดีได้ ไม่มีการตอบแทนพระคุณใดจะงดงามเท่า การช่วยให้ท่านมีโอกาส “ได้ทำดีทำชอบ” ... 

การบริหารทางจิตสำหรับผู้ใหญ่ 

พระโอวาทอันทรงคุณค่าโดย

สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก

ขอบคุณเพจชาวพุทธ