หลวงปู่ขาว อนาลโย

พระอริยสงฆ์แห่งวัดถ้ำกลองเพล

ท่านมีอุบายสอนกรรมฐาน

ที่ชาญฉลาดมากอ่านแล้วรู้สึกทึ่ง

ในปฏิปทาพระสายป่าที่ไม่เคย

อ้างพระไตรปิฎกมาเป็นเครื่องมือ

สำหรับติเตียนหรือว่าร้ายใครๆ

มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับหลวงปู่ขาว อนาลโย วัดถ้ำกลองเพล อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู ว่า 

เช้าวันหนึ่งมีโยมพาหลานวัย 3 ขวบมาถวายอาหารให้ท่าน เด็กเห็นเงาะในฝาบาตรหลวงปู่

ก็อยากกินหลวงปู่รู้ว่าเด็กคิดอะไร

อยู่ จึงเรียกมานั่งใกล้ๆแล้วถามว่า 

"อยากกินเงาะไหม" เด็กตอบว่า "อยากกิน" หลวงปู่จึงบอกว่า "มาแลกกัน ถ้าหนูนั่งสมาธิให้หลวงปู่เห็น หลวงปู่จะให้เงาะทั้งฝาบาตรเลย" 

เด็กถามว่านั่งสมาธิทำอย่างไร หลวงปู่แนะนำว่าให้นั่งขัดสมาธิ ขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย พร้อมกับหลับตาและภาวนาไปด้วย เด็กถามต่อว่าภาวนาทำอย่างไร หลวงปู่แนะนำเป็นภาษาอีสานว่า 

"ให้ภาวนาว่าหมากเงาะหมากเงาะ"

ด้วยอยากกินเงาะ เด็กจึงนั่งสมาธิ

และภาวนาว่า "หมากเงาะๆๆ" ทีแรกเด็กภาวนาพลางเลียริมฝีปาก

ไปพลาง เพราะอยากกินเงาะมาก

แต่ไม่นานจิตก็เป็นสมาธิ รู้สึกสบาย สงบ เหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง 

มาลืมตาอีกที

เมื่อได้ยินเสียงระฆังดังขึ้นเห็นแต่

หลวงปู่นั่งสมาธิอยู่ ไม่มีใคร

ในศาลาเลยผู้คนหายไปหมด 

ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะตอนนั้นเป็น

เวลาบ่ายสามโมงแล้ว เสียงระฆังดังขึ้น

เพื่อเรียกพระเณรมากวาดลานวัด 

แสดงว่าเด็กนั่งสมาธิเป็นเวลานาน

ถึง 8 ชั่วโมง

เด็กอยากกินเงาะก็จริง แต่หลวงปู่ก็รู้ว่าความอยากนั้น

สามารถส่งเสริมให้เกิดสมาธิได้

หากใช้ให้เป็น เด็กไม่จำเป็นต้อง

ลดละความอยากเสียก่อน 

จึงจะภาวนาได้ ขณะเดียวกัน

ก็ไม่จำเป็นต้องภาวนาว่า"พุท-โธ"

อย่างที่นิยมทำกันก็ได้ภาวนาว่า 

"หมากเงาะ" ก็ใช้ได้เช่นกัน

Cr : พุทธธรรมกรรมฐาน

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก

เพจเพื่อธรรม เพื่อชีวิต