บทสนทนาระหว่างแม่อูฐ และลูกอูฐ

ลูกอูฐ : แม่ครับ ผมขอถามคำถามได้ใหมครับ?

แม่อูฐ  : ได้แน่นอนจ๊ะ ทำไมเหรอ มีอะไรมารบกวนลูกเหรอ?

ลูกอูฐ : ทำไมอูฐต้องมีโหนกครับ?

แม่อูฐ  : ลูกจ๊ะ พวกเราคือ สัตว์ที่ต้องอยู่ในทะเลทราย พวกเราต้องมีโหนกไว้เก็บกักน้ำ และพวกเราคือสัตว์ที่ทุกคนรู้ว่าเราสามารถอยู่รอดได้โดยไม่มีน้ำ

ลูกอูฐ : ครับแม่ แล้วทำไมขาของพวกเราถึงยาวและมีเท้าที่กลมครับ?

แม่อูฐ  : ลูกจ๊ะ มันเห็นได้ชัดว่าขาและเท้าของพวกเรามีเพื่อการเดินในทะเลทราย

ได้ดีกว่าใคร ๆ 

ลูกอูฐ : ครับแม่ แล้วทำไมขนตาเราถึงยาวจังครับ? บางครั้งมันรบกวนการมองของผมจัง

แม่อูฐ  : ลูกจ๊ะ ขนตายาว ๆ เหล่านั้นน่ะคือเครื่องปกป้อง พวกมันช่วยป้องกันฝุ่นทรายจากทะเลทรายและลมจ๊ะ

ลูกอูฐ : แม่ครับ ผมรู้แล้วว่า โหนกมีไว้สำหรับกักเก็บน้ำเมื่อเวลาพวกเราอยู่กลางทะเลทราย มีขาสำหรับเดินผ่านทะเลทราย และขนตายาว ๆ เหล่านี้มีไว้เพื่อปกป้องฝุ่นทรายจากทะเลทราย...

ลูกอูฐ : แล้วพวกเรามาอยู่ทำอะไรในสวนสัตว์ครับ?!

แม่อูฐ : ???

การที่เรามีศักยภาพ ความสามารถ ความเก่งในด้านใดๆ ถ้าอยู่ผิดที่ ก็ไม่ได้แสดงศักยภาพนั้น ๆ ออกมา แต่ถ้าต้องอยู่ผิดที่จริง ๆ ก็ควรหาโอกาส ที่จะแสดงออกซึ่งความสามารถเหล่านั้น เดี๋ยวนี้เวที่ที่เปิดโอกาสให้เรามีมากขึ้น ขอเพียงเราอดทนทำในสิ่งที่ดี และรอเวลาที่เหมาะสมที่เราจะแสดงออกซึ่งความสามารถของเราให้เป็นประโยชน์ได้มากที่สุด

ซึ่งหากเปรียบเทียบแล้วทางพระพุทธศาสนาได้กล่าวถึง ปฏิรูปเทส ๔
๑. อาวาส(ที่อยู่)เป็นที่สบาย 
๒. อาหารเป็นที่สบาย
๓. บุคคลเป็นที่สบาย
๔. ธรรมะเป็นที่สบาย

ดังนั้น เมื่อเรารู้ศักยภาพของเราที่แท้จริงแล้ว และสามารถเลือกอยู่ได้ตามปฏิรูปเทส ๔ ได้อย่างเหมาะสม ชีวิตของเราก็จะมีความสุขมากทีเดียว

(อีกมุมมองหนึ่งก็คือสวนสัตว์เปนสิ่งที่จำเป็นต่อการศึกษาชีวิตสัตว์และยังเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจ แต่ต้องจัดให้ดี เหมาะสมกับชีวิตของสัตว์ด้วย ถ้าเป็นสวนสัตว์เปิด หรือ เป็นเขตอนุรักษ์พันธ์แล้วให้เราซุ่มสังเกตโดยที่ไม่ทำอันตรายมัน น่าจะเป็นทางออกที่ดีทั้งต่อ สัตว์ และมนุษย์ด้วย)

ขอขอบคุณบทความดี ๆ จาก http://www.cmadong.com/board/index.php?topic=5523.0