เราคงเคยได้ยินเรื่อง มีเศรษฐีบางคนรวยมาก แต่เวลาไปซื้อมะม่วงก็จะซื้อมะม่วงที่มันเริ่มเน่าแล้ว ราคาจะได้ถูก ๆ เสร็จแล้วก็มาตัดส่วนเน่าออก รับประทานส่วนที่เหลือ มันจะช้ำ ๆ เละ ๆ บ้างก็ฝืนกินได้ จะซื้อมะม่วงดี ๆ มารับประทานก็กลัวว่าเงินทองจะร่อยหรอไป ทั้งที่ความจริงแล้วทรัพย์ที่เขามีนั้นต่อให้นำไปใช้ ซื้อของดี ๆทานตลอดชาติก็ยังไม่ได้พร่องไปสักเท่าไหร่ แต่เขาก็พอใจบริโภคของที่เสีย ๆ เพราะความตระหนี่ บางคนมีเสื้อผ้าดี ๆ มากมายเต็มตู้แต่กลับไม่ใช้เพราะกลัวมันจะเก่า ใส่แต่เสื้อผ้าขาด ๆ ปุ ๆ ปะ ๆ อย่างนี้ก็เกินไป ปล่อยให้ทรัพย์สินมาเป็นนายเราเสียแล้วเสียท่าเลย 

คนฉลาดจะต้องแยกให้ออกระหว่างสมถะ กับอนาถา           

•             ดังนั้นพวกเราชาวพุทธทุกคนจะต้องไม่เป็นคนที่จนเพราะไม่พอ เราต้องรู้จักพอ หากใครมีทรัพย์น้อยก็ขวนขวายหาทรัพย์ แต่เมื่อได้ทรัพย์มาแล้วก็สามารถบริโภคใช้สอยได้อย่างถูกต้องเหมาะสม ยังความสุขให้เกิดขึ้นทั้งในภพนี้ ภพหน้า ตลอดไป

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=1006715839412165&id=100002212767907

www.google.co.th