เจ้าชายสิทธ้ตถะทรงเสด็จออกผนวช โดยทรงม้ากัณฑกะและคนรับใช้ สหชาติเกิดมาด้วยบุญของพระองค์

... ตกลงว่าพระพุทธเจ้าทรงทอดทิ้งครอบครัวแล้วออกบวชนั้นจริงหรือไม่ ?

... ถามว่า :  ทหารที่ทิ้งลูกเมียไปรบ ป้องกันประเทศ...เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือไม่?   และถ้าหากเขารักลูกรักเมียมาก ไม่ยอมจากลูกจากเมียไป..เขาเป็นคนเช่นไร? 

... อนึ่ง. เมื่อวันหนึ่ง ข้าศึก..มาประชิดถึงประตูบ้านแล้ว  อะไรจะเกิดขึ้นกับลูกเมียของเขา?

... ข้าศึก คือ ความแก่ ความตาย ความพลัดพราก ความเศร้าโศก และการตกนรกหมกไหม้  กำลังคืบคลานเข้ามาบดบี้บีทาชีวิตมนุษย์ทุกคนอยู่ ไม่ใช่หรือ?

... ถามว่า : ข้าศึกกองทัพใดในสากลจักรวาล  ที่คอยย่ำยีชีวิตมนุษย์เราได้อย่างโหดร้ายแสนทรมาน อย่างหาหนทางตอบโต้เอาคืนใดๆ ไม่ได้เลย ..ได้เท่ากับกองทัพแห่งความแก่ ความเจ็บ ความตาย  (และการตกนรก)  ..ซึ่งมีสาเหตุมาจากตัณหาราคะในจิตใจ ของเราเอง

... ตัณหา ราคะคือตัวก่อภพ ก่อชาติ ให้ต้อง "เวียนว่าย ตาย-เกิด" อยู่ร่ำไป....ถึงแม้จะได้ประสบสุขอยู่บ้างเป็นระยะๆ  แต่กลับเป็นเหยื่อล่อให้หลงยึดข้องไว้กับทุกข์หนักเข้าไปอีก จนต้องทำใจยอมจำนนเสียว่า

   ...“ชีวิตก็ต้องเป็นอย่างนี้แหละ เกิดมาแล้วก็ต้องแก่ เจ็บ ตายอย่างนี้แหละ จะมัวไปหาหนทางชนะศึกนี้อยู่ทำไม ในเมื่อยังไม่เคยมีใครในประวัติศาสตร์มนุษยชาติเอาชนะต่อความแก่ ความเจ็บ ความตายได้เลยสักคน  แทนที่จะนั่งกลุ้มหาหนทางเอาชนะศึกนี้  มาแสวงหาความสุขภายใต้การบงการของผู้ชนะที่แน่นอนอยู่แล้ว  ไม่ดีกว่าหรือ? ทำชีวิตให้รวยขึ้น ให้สวย หล่อขึ้น ให้มีกินมีใช้สะดวกสบายยิ่งขึ้น ไม่ดีกว่าหรือ? จะมัวไปพรั่นพรึงต่อผู้ชนะที่ทรงอำนาจเช่นนี้ ให้เสียสุขในปัจจุบันขณะไปทำไม? เอาแรงกายแรงใจมาทำมาหากิน ทำชีวิตในวันพรุ่งนี้ให้มีความสุขสะดวกสบายกว่าทุกวันๆ ที่ผ่านมา ไม่ดีกว่าหรือ?”

..... สัตว์ทั้งหลายคิดกันเพียงแค่นี้  จึงพัฒนาตนเองอย่างสูงสุดได้เพียงแค่ความเป็นมนุษย์หรือเทพ ยังไม่ถึงขั้นความเป็น “อริยะ” หรือ “มหาบุรุษ”

......และในประเด็นนี้ เป็นคำตอบสำหรับคำถามที่ว่า     “เจ้าชายสิทธัตถะ ทรงทิ้งบุตร  ทิ้งภรรยา   ออกจากพระราชวังไปหาความสุขแต่เพียงผู้เดียว เป็นการกระทำของบุรุษที่มีความรับผิดชอบต่อครอบครัวหรือไม่?”

 ....ตอบด้วยคำถามว่า : พระองค์ออกจากพระราชวัง จากปราสาทแสนสุข ๓ ฤดู ไปบรรทมสุขสบายอยู่ที่ไหน และกินอยู่อย่างไร?  

 ....ตอบด้วยคำถามว่า : บุรุษที่รู้แน่ว่า ลูกเมียจะต้องแก่ ต้องเจ็บ ต้องตายไปในที่สุด แล้วอยู่ตักตวงความสุขจากกันและกันภายในครอบครัว โดยไม่คิดหาหนทางแก้ไข คนเช่นนี้น่ายกย่องนักหรือ? 

 ....ตอบด้วยคำถามว่า : ในที่สุด พระเจ้าสุทโธทนะ พระนางพิมพา และพระราหุลได้บรรลุพระอรหันต์ สรรพสัตว์ได้พ้นทุกข์ เพราะใคร?

...อ่านเนื้อหา อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎก โหลดได้ที่ : https://docs.google.com/uc?authuser=0&id=0By52zTbg94S8WktobWtvSjBleGM&export=download

 สิ่งที่มหาบุรุษของโลก รัก..เทิดทูลยิ่งกว่าชีวิตตนเอง..คืออะไร

  ตอบ... ลูก และภริยา 

  ก่อนหน้านั้น พระโพธิสัตว์ (พระองค์พุทธเจ้า)  เคยบริจาคชีวิตตนเองให้เป็นอาหารของสัตว์อื่นแล้วหลายชาติ...ในเมื่อพระองค์สละบุตรและภริยาที่รักได้  ..ก็ย่อมไม่มีสิ่งใดในจักรวาลที่พระองค์สละเพื่อผู้อื่นไม่ได้..อีกต่อไป

  ถาม......ถ้าพระเวสสันดรไม่มีจิตเด็ดเดี่ยวพอ..ที่จะบริจาคบุตรและภริยา พระองค์จะมีพลานุภาพแห่งจิตเด็ดขาด..พอที่จะมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าได้หรือไม่

  และถ้าพระองค์ไม่ได้ตรัสรู้ เป็นพระพุทธเจ้า...แล้วลูกเมีย คือ พระนางพิมพา พระราหุล และพระอุบลวรรณาเถรี  จะมีโอกาสบรรลุอรหันต์ตามพระองค์..เข้าถึงความพ้นทุกข์ได้หรือไม่

  ..และการที่ยังบรรลุธรรมไม่ได้นั่นคืออะไร?... คือ ยังต้องตกนรกได้อีกในแสนโกฏิชาติ ในอานาคตนั่นเอง..

  ตอบ.........????

  ถาม...    ทหารที่ทิ้งลูกเมียไปรบ ป้องกันประเทศ...เขาเป็นคนเห็นแก่ตัวหรือไม่???

เป็นคำตอบที่ให้ข้อคิดกับผู้ที่สงสัยและตั้งตำถาม โดยเอาความคิดของเราปุถุชนคนธรรมดาที่ยังเต็มไปด้วยกิเลสและตัณหา ที่ยังมองตนเองเป็นหลักแต่สำหรับพระบรมโพธิสัตว์นั้นท่านมองประโยชน์ที่จะกิดแก่มวลสรรพสัตว์มุ่งขนสรรพสัตว์ให้หลุดพ้นจากภัยในวัฏสงสาร

เพราะฉะนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านจึงเป็นนาถของโลกที่แท้จริงทรงเปี่ยมด้วยพระปัญญาธิคุณ พระบริสุทธิคุณ และพระมหากรุณาธิคุณอันยิ่งใหญ่ พระองค์จึงเป็นพระพุทธเจ้ามหาศาสดาของโลกที่ไม่มีศาสดาใดยิ่งไปกว่า

ขอบคุณภาพและข้อมูลจาก

www.dmc.tv

เจ้าชายสิทธัตถะทรงเสด็จออกผนวช ทรงทิ้งพระชายาและพระโอรสไว้กับพระราชสมบัติมากมายละความสะดวกสบายพรั่งพร้อม ไปแสวงหาความหลุดพ้น

สมัยพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าเสวยพระชาติเป็นพระเวสสันดร ทรงสร้างมหาทานบารมีอย่างยิ่งยวดจนบารมีเต็มเปี่ยมในชาติสุดท้ายก่อนมาที่เป็นเจ้าชายสิทธัตถะและได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

พระเวสสันดรทรงบริจาคพระโอรสและพระธิดาแก่ชูชก ในชาติสุดท้ายที่เกิดมาเพื่อสร้างหาทานบารมีให้เต็มเปี่ยม

พระเวสสันดรทรงออกบวชเป็นดาบสฤาษีพร้อมพระมเหสีและพระราชโอรสและพระราชธิดา พราหมณ์ชูชกได้ทูลขอพระโอรสและพระธิดาเป็นข้ารับใช้ภรรยา