กฎแห่งกรรมไม่ได้เว้นว่าคนนั้นจะเป็นใคร มียศฐาบรรดาศักดิ์มากน้อยขนาดไหนก็ตาม กฎแห่งกรรมจะทำหน้าที่ของมันเท่าเทียมกันหมด รวมถึงพระสงฆ์ต่าง ๆ ด้วย หากใครคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว ก็ย่อมได้รับผลของกรรมเช่นเดียวกันทั้งนั้น ดังเรื่องราวต่อไปนี้อันเป็นกรรมของพระภิกษุรูปหนึ่ง ซึ่งปกติเป็นพระดี แต่ก่อนที่จะมรณภาพ จิตของท่านมีความยึดติดยึดมั่น จึงทำให้ไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน

ในการให้ผลของกรรมนั้น กรรมหนักหรือกรรมที่เป็นบาปหนักที่สุด จะให้ผลก่อนกรรมอื่น เช่น 

1. การฆ่า มารดา 

2. การฆ่าบิดา 

3. การฆ่าพระอรหันต์ 

4. การทำร้ายพระพุทธเจ้าจนถึงยังพระโลหิตให้ห้อขึ้นไป และ

5. การทำสงฆ์ให้แตกกัน 

กรรมประเภทนี้จะให้ผลก่อนกรรมอื่นทั้งหมด 

กรรมที่ให้ผลรองลงมาคือ กรรมที่ทำมากหรือกรรมที่ทำจนเป็นความเคยชิน จะให้ผลเป็นลำดับมา 

อย่างที่สามกรรมจวนเจียน หรือกรรมใกล้ตาย ถ้าไม่มีกรรมสองข้อแรกแล้ว กรรมนี้ก็จะให้ผลก่อน 

สุดท้ายคือกรรมสักแต่ว่าทำ คือ เจตนาในการกระทำกรรมนั้นอ่อน หรือมิใช่เจตนาอย่างนั้น กรรมประเภทนี้จะให้ผลก็ต่อเมื่อไม่มีกรรมอื่นให้ผล ดังตัวอย่างในกรณีของพระติสสเถระที่มีความห่วงใยในจีวรนั้น ท่านไม่ได้กระทำกรรมหนักและกรรมที่ทำจนชิน แต่กรรมใกล้จะตายของท่านมีอยู่ คือห่วงใยในจีวรใหม่ 

ดังนั้น หลังจากที่ตายแล้วท่านจึงต้องไปรับกรรมนี้ก่อน ต้องไปเกิดเป็นเล็นอยู่ในจีวร หลังจากหมดกรรมนั้นแล้ว จึงค่อยไปเกิดบนสวรรค์ตามกรรมดีที่ท่านเคยสั่งสมไว้นั่นเอง

(จาก ธรรมลีลา ฉบับที่ 104 กรกฎาคม 2552 โดยมาลาวชิโร)

อ่านต่อได้ที่: https://sites.google.com/site/thrrmsthanwicanthlo/home/kt-haeng-krrm/hetu-thi-keid-pen-len-fea-ciwr